به گزارش افرنگ خبر / به نقل از نانو ایران، حسن دهقان، مدیرعامل شرکت یزد مکمل می‌گوید: «مجوزهای لازم از مراجع قانونی برای تولید این ضدعفونی‌کننده نانویی دریافت شده است. این محصول نسبت به ضدعفونی‌کننده‌های موجود در بازار از مزیت‌هایی برخوردار است. برخی از ضدعفونی‌کننده‌های بازار حاوی ترکیبات نقره هستند که این ماده از نظر زیست‌محیطی مسائلی با خود به همراه دارد. همچنین وجود نقره در ضدعفونی‌کننده‌ها احتمال جذب نقره از طریق پوست دام را با خود به همراه دارد که با وارد شدن به شیر، طعم شیر را تغییر داده و اثر منفی روی آن دارد. اما در این ضدعفونی‌کننده ما از نانوذرات اکسید روی استفاده کرده‌ایم که ایمنی بالایی دارد. از سوی دیگر اکسید روی یکی از ترکیبات رایج در برخی مکمل‌های دامی است بنابراین نگرانی از نظر استفاده از اکسید روی در دام نخواهیم داشت و این ماده پیش‌از این نیز در صنعت دام و طیور به صورت رایج استفاده شده است.»

دکتر دهقان می‌افزاید: «در کنار نانوذرات اکسید روی ما از عصاره صمغ آنغوزه نیز استفاده کرده‌ایم. از دیرباز دامداران علاقه‌مند بودند که دام را به مراتعی ببرند که گیاه آنغوزه در آنجا قرار دارد چرا که آنغوزه دارای خواص ضدانگلی است و برای دام مناسب است. ما از این ویژگی الهام گرفتیم و روی خواص ضدباکتری آنغوزه مطالعه کردیم و بعد از کسب نتایج آزمایشگاهی مثبت در خصوص خواص ضدباکتری آنغوزه، از آن در تولید این ضدعفونی‌کننده استفاده کردیم.»

مدیرعامل شرکت یزد مکمل می‌گوید: «این ضدعفونی‌کننده برای استفاده دامی مجوز گرفته اما برای آبزیان هم قابل استفاده است. ما این ترکیب را روی آبزیان بررسی کردیم و نتایج مثبت در ایجاد خواص ضدباکتریایی در محیط زیست آبزیان به دست آورده‌ایم. بنابراین می‌توان گفت که این ضدعفونی‌کننده برای هر نوع دام و برای آبزیان قابل استفاده است و علاوه بر کشتارگاه‌ها در صنایع غذایی نیز می‌توان از آن استفاده کرد. این محصول در داخل بسته‌بندی تا ۱۲ ماه پایدار است و پس از اسپری روی سطح تا ۲۴ ساعت خواص ضدباکتریایی را حفظ می‌کند. به دلیل فرمولاسیون نانویی و گیاهی که دارد حساسیتی برای دام ندارد و همچنین روی فلزات و پلاستیک خورندگی ایجاد نمی‌کند. از نظر قیمت نیز تقریبا هم قیمت اتانول بوده در حالی یک ضدعفونی‌کننده سطح بالا محسوب می‌شود.»

به گفته دکتر دهقان این فناوری به صورت اختراعی به ثبت رسیده و جزئیات این فناوری در قالب مقاله‌ای نیز منتشر شده و در کنفرانس نانوساختارهای دانشگاه تهران ارائه شده است.