به گزارش افرنگ خبر /به نقل از مدیکال اکسپرس، تحقیق مقدماتی توضیح می‌دهد که چگونه روش‌های موردی روزانه در ۱۹ بیمار با موفقیت تمام زخم‌های پا را برطرف و از عفونت پای دیابتی جلوگیری کرد همچنین میزان عود و قطع عضو را در مقایسه با ۱۵ بیمار که به صورت سنتی درمان شدند، کاهش داد.

دکتر آدریان هیلد از موسسه رویال خدمات سلامت ملی بنیاد سالفورد بریتانیا، می‌گوید: اگرچه این روش به‌نسبت ساده محسوب می‌شود اما پتانسیل آن انقلابی است.

زخم پای دیابتی، جراحت یا زخم باز است که حدود ۱۵ درصد از افراد مبتلا به دیابت را در مقطعی از زندگی گرفتار می‌کند و هزینه تخمینی آن ۹۳۵ میلیون پوند برای خدمات سلامت ملی بریتانیاست. زخم‌ها به‌طور معمول در نواحی که بیشترین وزن تحمل می‌شود مانند کف پا قرار دارند و علت حدود ۸۰ درصد از قطع عضو اندام تحتانی در افراد مبتلا به دیابت هستند.

در بریتانیا، نرخ مرگ و میر بر اثر زخم پای دیابتی بالاست، به‌طوری که نیمی از بیماران در عرض پنج سال پس از ایجاد زخم می‌میرند و در عرض پنج سال پس از قطع عضو، نرخ مرگ و میر به ۷۰ درصد افزایش می‌یابد.

مداخله زودهنگام در مدیریت زخم پای دیابتی مهم است زیرا افرادی که مراقبت‌های تخصصی را سریعتر دریافت می‌کنند بهترین نتایج را دارند. جراحان ارتوپد و عروق در بیشتر گروه‌های چند رشته‌ای تخصصی پای دیابتی در بریتانیا وارد عمل شده‌اند تا مداخلات واکنشی را برای عوارض شایع عفونت پای دیابتی مانند تخلیه آبسه یا قطع عضو ارائه دهند.

در این تحقیق، محققان توضیح می‌دهند که چگونه فهرست روش‌های روزانه موردی در گروه‌های چند رشته‌ای متخصص پای دیابت با انجام روش‌های جراحی ساده پیشگیرانه بر نتایج تأثیر گذاشتند.

بین آوریل ۲۰۱۹ و آوریل ۲۰۲۱، به ۱۹ بیمار مبتلا به زخم پای دیابتی (بدون آبسه مرتبط) یک روش زیر پوستی تحت بی‌حسی موضعی ارائه شد که توسط جراح ارتوپد انجام شد. در حالی که ۱۴ بیمار به‌صورت سنتی، با بهترین مدیریت پزشکی و متخصص پا تحت درمان قرار گرفتند.

هدف از این جراحی، تنظیم مکانیک پا برای برداشتن فشار روی ناحیه زخم شده برای تسریع در بهبود بود.

همه ۱۹ بیمار تحت عمل جراحی، شواهدی از دیابت و یا نوروپاتی (آسیب عصبی) داشتند. از این تعداد، ۱۰ بیمار (با میانگین سنی ۷۱ سال، هشت مرد، دو زن) با زخم‌های نوک انگشتان پا و تاندون‌های خم‌کننده آسیب‌دیده تحت آزادسازی تاندون انگشت پا قرار گرفتند که در آن تاندون برای شل کردن انگشت پا به حالت مستقیم، قطع می‌شود.

۹ بیمار دیگر (با میانگین سنی ۴۹ سال، همه مرد) با زخم در کف پا در پشت انگشتان پا و سفتی در تاندون آشیل، تحت جراحی افزایش طول تاندون آشیل برای کشش تاندون قرار گرفتند تا بیمار بتواند با کف پا صاف راه برود.

پس از یک سال پیگیری، همه بیماران در گروه جراحی به بهبود موفقیت‌آمیز زخم (میانگین زمان ۳.۳-۴.۵ هفته) در مقایسه با سه بیمار (۳۶ درصد) در گروه مراقبت معمولی (میانگین زمان ۲۰ هفته) دست یافتند.

در طول پیگیری، هیچ بیماری در گروه جراحی به‌دلیل عفونت پای دیابتی بستری نشد در مقایسه با هفت بیماری (۴۶ درصد) که در گروه مراقبت معمولی بودند و در گروه جراحی، عود زخم تنها در دو بیمار (۱۰ درصد) در مقایسه با ۱۰ بیمار (۶۶ درصد) در گروه درمان سنتی رخ داد.

به‌طور مشابه، قطع عضو در گروه مراقبت معمول (هفت بیمار، ۶۶ درصد) بیشتر از گروه جراحی (دو بیمار، ۱۰ درصد) بود. هیچ بیماری در گروه جراحی فوت نکرد، در حالی که ۶ بیمار در گروه مراقبت‌های سنتی جان خود را از دست دادند.

محققان برآورد می‌کنند که در مقایسه با میانگین هزینه مراقبت معمولی ۹۹۰۲ پوندی، متوسط هزینه روش جدید ۱۲۱۱ پوند بود که به‌طور متوسط ۸۶۹۱ پوند به‌ازای هر بیمار صرفه‌جویی داشت و کاهش  ۸۸ درصدی هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی را با پیروی از این روش نشان می‌دهد.

دکتر هیلد ابراز کرد: تحقیق ما برای اولین بار در بریتانیا امکان‌پذیری عملی و مالی مداخلات ارتوپدی ساده را برای تسریع در بهبود زخم‌های مکانیکی جلوی پا برای بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی نشان می‌دهد. ما از دیگر گروه‌های چند رشته‌ای پای دیابتی می‌خواهیم که این گزینه درمانی را بررسی کنند.

نتایج این تحقیق مقدماتی در نشست سالانه انجمن اروپایی برای بررسی دیابت (EASD) در سال جاری (۱۹ تا ۲۴ سپتامبر) ارائه شد.