به گزارش افرنگ خبر /رابرت جردن که در دولت جورج بوش سفیر آمریکا در عربستان سعودی بود، می‌گوید: «بن سلمان می‌خواهد در لیگ‌های رده بالا بازی کند و هر چیزی که این فرصت را به او بدهد، از آن استقبال خواهد کرد. اگر راهی برای کمک به پوتین وجود داشته باشد، خوب است، و اتفاقاً بد نیست بتواند نشان دهد که مستقل از نفوذ آمریکاست.»

کلیفورد کراس در نیویورک تایمز نوشت: در حالی که روسیه نیرو‌های خود را در مرز با اوکراین مستقر و در آغاز سال به این کشور حمله کرد، شرکت هلدینگ پادشاهی عربستان سعودی بی سر و صدا بیش از ۶۰۰ میلیون دلار در سه شرکت انرژی روسیه سرمایه گذاری کرد. سپس، در طول تابستان، در حالی که ایالات متحده، کانادا و چندین کشور اروپایی واردات نفت از روسیه را کاهش دادند، عربستان سعودی مقدار نفت کوره‌ای را که از روسیه برای نیروگاه‌های خود خریداری می‌کرد دو برابر کرد و نفت خام خود را برای صادرات آزاد کرد.

در این ماه، روسیه و عربستان سعودی، سازمان کشور‌های صادرکننده نفت و تولیدکنندگان متحد آن را برای کاهش تولید برای قیمت‌های جهانی نفت که در حال کاهش بودند، تحت قشار قرار دادند، تصمیمی که سود نفتی هر دو کشور را افزایش داد. روی هم رفته، این حرکت‌ها نشان دهنده گرایش عربستان به سمت مسکو و دور شدن از ایالات متحده به عنوان متحد معمول خود است. موضع عربستان از اتحاد سیاسی آشکار بین محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه فاصله دارد، اما این دو رهبر ترتیباتی را ایجاد کرده اند که به نفع هر دو طرف است.

بیل ریچاردسون، وزیر انرژی سابق آمریکا گفت: «بدیهی است که روابط عربستان و روسیه در حال تعمیق است. سعودی‌ها با همکاری نزدیک‌تر با روسیه، عملاً منزوی کردن آقای پوتین را برای ایالات متحده و اتحادیه اروپا دشوارتر می‌کنند. در حالی که اروپا آماده می‌شود تا میزان واردات نفت خود از روسیه را کاهش دهد، عربستان سعودی و کشور‌هایی مانند چین و هند به عنوان آخرین خریدار وارد عمل می‌شوند.

 در طول جنگ سرد، عربستان سعودی و اتحاد جماهیر شوروی دشمنان سرسختی بودند. رهبران سعودی به تأمین مالی شورش علیه اشغال افغانستان توسط شوروی کمک کردند. اما، در سال‌های اخیر، از آنجایی که شکست هیدرولیکی میادین شیل منجر به رونق تولید نفت و گاز طبیعی ایالات متحده شده است که قدرت اوپک و دیگر تولیدکنندگان بزرگ نفت مانند روسیه را تضعیف می‌کند، دو کشور یکدیگر را به عنوان شرکای ارزشمندی می‌بینند. تشابه در اینکه عربستان سعودی یک پادشاهی استبدادی است و پوتین هم اکثر مخالفان سیاسی داخلی خود را سرکوب یا زندانی کرده است.

پس از سقوط قیمت نفت در اواخر سال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵، مسکو و ریاض برای جلوگیری از تسلط شرکت‌های آمریکایی بر بازار جهانی انرژی با یکدیگر همکاری کردند. در سال ۲۰۱۶، روسیه و عربستان سعودی برای گسترش کارتل نفتی و ایجاد اوپک پلاس به توافق رسیدند. شراکت آن‌ها به استثنای یک افت کوتاه در اوایل سال ۲۰۲۰، زمانی که شروع همه گیری ویروس کرونا منجر به سقوط قیمت نفت شد و دو کشور در مورد آنچه که باید انجام دهند به توافق نرسیدند، ماندگار شده است.

 بروس ریدل، تحلیلگر سابق خاورمیانه برای آژانس اطلاعات مرکزی و نویسنده کتاب «پادشاهان و روسای جمهور» گفت: «روس‌ها و سعودی‌ها علاقه مشابهی به افزایش قیمت نفت دارند و جنگ اوکراین این موضوع را تقویت کرده است. مقامات عربستانی روسیه را شریک مفیدی در مدیریت اوپک پلاس یافته اند.

این گروه از نزدیک با الکساندر نواک، وزیر انرژی سابق روسیه که اکنون معاون نخست وزیر است، همکاری می‌کند. تحلیلگران او را اینگونه توصیف می‌کنند که مایل است ساعت‌ها در کنار وزرای سایر کشور‌های تولیدکننده نفت بنشیند تا برنامه ها، نگرانی‌ها و نارضایتی‌های آن‌ها را بشنود.