شناخت خودتان از این فضا و مختصات جغرافیایی و فرهنگی جنوب شهر چقدر بود؟

من این مختصات را زندگی کرده‌ام اما تنها شناخت، برای بازیگری کافی نیست بلکه اگر تصویر خوبی به مخاطب ارائه شده از زحمات یک تیم همدل و راهنمایی درست کارگردان بوده است. ایشان روی شناخت غریزی من از فضای جنوب شهر و بازی کردن و مدل صحبت کردن من، کار کرد. من شرایط خلیل را زندگی کرده‌ام و آقای کارت به این تجربیات من بها دادند و با اعتماد و تشویقش باعث که خلیل را بازی کنم که امیدوارم به دل تماشاگر نشسته باشد. با توجه به شرایط زندگی‌ام، از این محیط، شناخت خوبی داشتم اما مدل اجرایی آن را آقای کارت تعیین می‌کرد که قابلیت و جذابیت پخش داشته باشد.

من با پوست و گوشت و استخوانم خلیل را درک کردم و بازی کردم. برای همین به دل مخاطب می‌نشیند. مثلا در سکانس‌های مسابقات کشوری من به دلیل عمل جراحی که انجام داده بودم با بخیه سر فیلم برداری رفتم و در آن پلانی که با ناراحتی به جاوید می‌گویم تو خدا را داری، آن ناراحتی به خاطر شرایط جسمی‌ام و از درون من و از عشق واقعی‌ام به جاوید و علی شادمان می‌آمد که باورپذیر شد.

در واقع در پروسه سریال «یاغی» فرایند آموزش من برای بازیگری اجرا شد و آن آموزه‌ها برایم یک کلاس بازیگری کامل بود.

از بازخوردهای مردم بعد از دیدن بازی‌تان در «یاغی» بگویید؟

در این مدت مردم خیلی خیلی به من لطف داشته‌اند. آدم‌ها خیلی من را دوست دارند. در خیابان من را می‎‌بیند، سمتم می‌آیند و عکس می‌گیرند و به من می‌گویند کاش ما یک رفیق مثل خلیل داشتیم.

وقتی یک پسر بچه ۴ ساله من را می‌بیند و داد می‌زند که «بابا این آقا، خلیل است» دیدن این لحظه‌ها بسیار برایم لذت بخش و ارزشمند است. از خدا می‌خواهم که کمک کند بتوانم این ارزشی که امروز مردم برای من قائلند را حفظ کنم. این تغییر در زندگی‌ام آسان به دست نیامده و آسان از دستش نمی‌دهم. به همین دلیل هم دوست دارم حالا که در این مسیر پا گذاشته‌ام به موفقیت خوبی برسم. من چندین کاراکتر بازی کرده‌ام و فهمیده‌ام که می‌توانم تجربیات متفاوتی داشته باشم.
نمی‌گویم می‌خواهم جای فلان بازیگر باشم اما دوست دارم محمد صابری به اندازه‌ای که لیاقت دارد، پیشرفت و رشد کند با تمام وجودم سعی می‌کنم خودم را ارتقا دهم تا بیشتر در خدمت این هنر ارزشمند و مردم باشم.

به جز بازیگری حرفه دیگری دارید؟

من در یک شرکت آسانسوری، انباردار و تحصیلدار هستم. وقتی در کار یاغی، شب کار بودیم، تا ۵ صبح فیلمبرداری داشتیم بعد می‌آمدم تا ساعت ۱۰ می‌خوابیدم و بعد می‌رفتم مغازه و دفتر. من دیالوگ‌هایم را در مغازه حفظ می‌کردم. هیچوقت نگفتم حالا که بازیگر شده‌ام کار مغازه را رها کنم، چون آن‌ها به رشد من کمک کردند و همکاری کردند که بتوانم بروم سر فیلمبرداری و من باید در زمان‌هایی که فیلمبرداری نبود کار مغازه را انجام می‌دادم که لطف آن‌ها را جبران کنم و به تعهدی که به آنجا داشتم، عمل کنم.

آیا نقشی مورد نظرتان هست که مایل باشید در آینده آن را بازی کنید؟