به گزارش افرنگ خبر /جراحی برای درمان نقرس به عنوان آخرین راه‌حل در نظر گرفته می‌شود. در برخی موارد، حملات مزمن نقرس می‌تواند به شدت به پوشش داخلی مفصل آسیب برساند. و می‌تواند منجر به درد قابل توجه یا محدودیت‌های دامنه حرکتی شود و موارد زیر شود:

• عفونت
• زخم پوستی
• فشرده شدن یا به دام افتادن یک عصب در ناحیه

در هر یک از این شرایط، مداخله جراحی ممکن است ضروری باشد.

بسته به مفصلی که درگیر شده و میزان یا نوع آسیب وارد شده، ممکن است یکی از چندین عمل جراحی برای درمان علائم نقرس انجام شود. در حالی که شرایط هر فرد منحصر به فرد است، رایج‌ترین مداخلات جراحی برای این بیماری در زیر آمده است.

برداشتن توفوس‌ها

این روش معمولاً روی گره‌های «توفوسی» (مرحله چهارم و پیشرفته نقرس) اطراف انگشتان دست یا پا انجام می‌شود، اگرچه ممکن است در سایر نواحی بدن نیز مورد نیاز باشد.

فیوژن یا اتصال دادن مفصل

این نوع روش شامل قرار دادن پیچ‌ها و صفحات روی یک مفصل برای محدود کردن دائمی حرکت استخوان‌ها است. با انجام این کار، به از بین بردن درد ناشی از لغزش استخوان‌های آسیب‌دیده روی یکدیگر کمک می‌کند.

روش‌های فیوژن معمولاً فقط روی استخوان‌های کوچکتر دست و پا انجام می شود. بدین دلیل که این نواحی دارای مفاصل متعدد دیگری هستند که می‌توانند به جبران حرکت محدود شده جدید کمک کنند

تعویض مفصل

در مفاصل بزرگتر که در اثر نقرس آسیب دیده اند، ممکن است عمل تعویض مفصل (آرتروپلاستی) ضروری باشد. این مداخله شامل برداشتن قسمت آسیب دیده مفصل و جایگزینی آن با اجزای مصنوعی است. در حالی که زانو شایع‌ترین مفصل تعویض شده است، آرتروپلاستی را می‌توان در بسیاری از نواحی مختلف از جمله شانه، آرنج و مچ پا انجام داد.

خطرات یا اثرات جانبی

درمان جراحی نقرس می‌تواند منجر به بهبود قابل توجهی در علائم شود، اما مهم است که بدانید این مداخلات بدون خطر نیستند. علیرغم پتانسیل آنها برای افزایش عملکرد روزانه و کاهش درد، در شرایط نادر جراحی‌های تعویض مفصل می‌تواند منجر به بدتر شدن درد یا ضعف در ناحیه شود.

افرادی که اضافه وزن دارند یا بیماری‌های دیگری دارند در معرض خطر بیشتری برای عوارض هستند. جراحی معمولاً برای افراد مبتلا به عفونت‌های فعال، عفونت استخوان یا بیماری شدید شریان محیطی منع می‌شود.