به گزارش افرنگ خبر / روز 7 ژوئیه (16 تیر) نشریه رسمی سازمان ملل موسوم به «UN Chronicle»، مقاله‌ای بسیار عجیب با عنوان «مزایای گرسنگی جهانی» منتشر کرد. این مقاله به قلم «جرج کنت»، استاد علوم سیاسی دانشگاه هاوایی نوشته شد اما چند ساعت بعد از انتشار، از درگاه این نشریه حذف شد.

گفتنی است جرج کنت سابقهٔ همکاری با سازمان ملل با تمرکز بر حوزهٔ غذا و کشاورزی و همچنین کودکان را داراست

محور استدلال این مقاله عجیب این است که گرسنگی مردم نقش مهمی در افزایش کارآیی و خلاقیت آنها دارد؛ و پدیده بدی نیست! کنت در ادامهٔ استدلال بسیار بی‌رحمانه و سوپرداروینیستی خود مدعی شد که بنیاد صنایع و خطوط تولید در جهان، «گرسنگی» است و از این لحاظ، اصلاً چیز بدی نیست. این همکار قدیمی سازمان ملل مدعی شد که اگر «گرسنگی» نباشد، دیگر کسی کارهای یدی انجام نمی‌دهد و این برای اقتصاد جهانی خیلی بد است![1] او اضافه کرد که "مردمان گرسنه خلاق‌ترین افراد هستند."تیتر و محتوای این مقاله آن‌قدر عجیب و در ذات خود بی‌رحمانه بود که در شبکه‌های اجتماعی دنیا، حتی احتمال طنز یا اصطلاحاً سرکاری بودن آن نیز مطرح شد، ولی با توجه به شواهد مشخص می شود که هیچ طنزی در کار نیست و کاملا جدی نوشته شده است.

البته، اگر این مقاله را در یک پیش‌زمینه (کانتکست) بزرگ‌تر قرار دهیم و جنس تبلیغات سازماندهی‌شده رسانه‌های جریان اصلی و طیف به اصطلاح «کارشناسان» مورد رجوع این رسانه‌ها را مروری اجمالی نماییم، روشن می‌شود که یک خط تبلیغاتی هدفمند و سازماندهی‌شده در جریان است تا چیزهایی را برای اذهان عمومی دنیا عادی‌سازی نماید یا به اصطلاح فارسی، قبح بعضی مسائل را بریزد.

در حالی که دولت‌های طرفدار جهانی‌سازی در اقصی نقاط دنیا، با بهانه‌های مختلف، از جمله میزان تولید کربن، به دنبال محدودسازی منابع غذایی هستند و با اقدامات عجیب و ویرانگر خود عملاً «قحطی» را سازماندهی می‌کنند، کشاورزان و دامداران در کشور هلند، جایی که دولت آن به عنوان پیشتاز در حال محدود کردن زراعت و دامداری با هدف کاهش تولید دی اکسید کربن است، با تراکتورهای خود به خیابان‌ها آمده‌اند.

همزمان، زنجیرهٔ تلف شدن انبوه دام‌ها و آتش گرفتن مداوم مزارع در آمریکا و اروپا و دیگر نقاط دنیا، کم کم افکار عمومی را به این نتیجه رسانده که این حجم از انهدام منابع حیاتی نمی‌تواند تصادفی و غیرسازمان‌یافته باشد.

به هر حال سوابق و شیوه‌های مألوف و شناخته‌شدهٔ شبکهٔ سرمایه‌داران طرفداران جهانی‌سازی نشان می‌دهد که برای اجرای پروژه‌های خود در جهت کسب منافع عظیم انحصاری و هر چه وابسته‌تر کردن مردم دنیا، به شدت متکی به امپراتوری رسانه‌ای خود هستند و شیوه‌های خاصٔ عملیات روانی و مغزشویی خزنده را برای عادی‌سازی به کار می‌گیرند.

مساله کنترل «غذای» مردم دنیا، قدرتی هولناک و غیرقابل خدشه به این الیت قدرتمند می‌دهد و این‌جاست که لزوم و حتی وجوب به کارگیری سیاست‌های حقیقی و عینی اقتصاد مقاومتی و اولویت خودکفایی در محصولات غذایی در اقتصاد ملی خود را به رخ می‌کشد.