شکار تفریح سگ های سیر است. آدمها هم وقتی سیر هستند به تفریح نیاز دارند. برای سگ هایی که شکار کردن در ذاتشان است اصلا تعجبی ندارد که به جان کودکان بیفتند.
گیاهان و جانوران در مسیر اهلی شدن صفات جدیدی پیدا می کنند که به آن صفات آپورمورف می گویند. وقتی حیوان و یا گیاه اهلی شده مجددا به طبیعت بر می گردد مجددا صفات اجدادی یا پلیزیومورفی را باز می یابد. سگ‌های ولگرد هم چنین اند. اگر در بین صد سگ ولگرد یکی از آنها رفتار گرگی را نشان دهد (که البته این میزان بسیار بیشتر است) کافی است که امنیت یک شهر را به خطر بیاندازند. به همین دلیل است که در غرب سگ ولگرد نیست و سگ های صاحبدار مجبورند با قلاده جابجا شوند.
جامعه علمی باید همصدا جلوی این آنارشیسم سگ گرایی ایستاده و از مسئولین بخواهند قبل از هر چیز ضمن منع کامل غذا رسانی، منابع مالی آنها را شناسایی و قطع کنند. اگر درآمدهای کاسبان سگ و گربه تعطیل شود دیگر انگیزه ای برای ایجاد صدها صفحه و دارو دسته ندارند. غذا رسانی به سگها باید جرم و مشمول مجازاتهای ماده ۶۸۸ قانون مجازات اسلامی گردد که تهدید بهداشت عمومی است.
برای کنترل سگ ها، ابتدا باید آنها را جمع آوری کرد. سپس با ثبت نام از دوستداران سگ دعوت کنند هر تعداد سگی را که دوست دارند نگهداری کنند. آنها بعد از پرداخت هزینه عقیم سازی و واکسن سگها را با خود به منزل شخصی، باغ و زمین شخصی ببرند. اگر فرض کنیم که سگ دوستان فقط یک درصد مردم ایران باشند، احتمالا با دریافت یک و یا دو سگ می توانند کلیه سگ های ولگرد را در آغوش گرم خود نگهداری کنند. این روش بهترین معیار برای آمار برداری از تعداد سگ دوست های واقعی است.
برای نمونه می توانیم ۱۰۰ هزار سگ را به عنوان هدیه به هیئت مدیره شبکه منو و تو بفرستیم تا در هاید پارک لندن به آنها غذا رسانی کنند. به هر کدام از سلبریتی های سگ دوست هم می توان به ازای هر ۱۰۰ فالوئر یک سگ‌هدیه کرد تا با ایجاد پناهگاه سرپرستی کنند. با این روش نه سگی کشته می شود و نه کودکی قربانی سگ ها می شود.
