با وجود استفاده از استراتژی‌های فعلی مدیریت زخم، فرایند فیزیولوژیکی درمان در بسیاری موارد مختل می‌شود و در نتیجه این امر درمان زخم لطمه می‌خورد؛ بنابراین به روش‌های درمانی کارآمدتر و آسان‌تری نیاز است. درهمین راستا گروهی از محققان دانشکده پزشکی هاروارد و دانشکده مهندسی مکانیک و مواد دانشگاه نبراسکا با همکاری محمد مهدی سمندری از دانشگاه فارمینگتون در آمریکا، مزایای داربست‌های چسبنده با فاکتور رشد را برای درمان زخم‌های تمام ضخامت در مدل خوک را بررسی کردند.

 

محققان از یک پرینتر دستی برای چاپ دقیق ریز هیدروژل ژلاتین متاکریلویل (GelMA) روی زخم استفاده کردند. این ریزهیدروژل حاوی فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) است.

 

 

نتایج آزمایشگاهی نشان داد اتصال عرضی GelMA در محل، نوعی چسبندگی داربست قوی ایجاد می‌کند و چاپ روی سطوح منحنی بافت‌های خیس بدون نیاز به بخیه را ممکن می‌کند.

 

همچنین تحقیق نشان داد این داربست به طور مداوم فاکتور رشد اندوتلیال عروقی را آزاد می‌کند و در نتیجه انتقال یا مهاجرت سلول‌های اندوتلیال را در شرایط آزمایشگاهی افزایش می‌دهد.

 

تحلیل‌های بافت‌شناسی حاکی از آن است که استفاده از داربست‌های GelMA که به بستر زخم چسبیده‌اند به طور قابل‌توجهی کیفیت درمان زخم‌های بافت خوک را بهبود می‌بخشد.

 

استراتژی چاپ مذکور را می‌توان به راحتی و در هر مکانی مانند اتاق عمل برای درمان زخم به کار برد. این روش نیازی به چاپگر‌های زیستی یا روش‌های تصویربرداری گرانقیمت ندارد.