نخستین تکه از این شمشیر سال گذشته توسط یک جوینده گنج کشف شد که یک مزرعه واقع در «استاوانگر» را جست‌وجو می‌کرد. جوینده گنج درحالی که نمی‌توانست تشخیص بدهد دقیقا چه چیزی کشف کرده،‌ این تکه فلز را به موزه باستان‌شناسی شهر تحویل داد. زمانی که دوست او تکه دیگر را پیدا کرد،‌ مشخص شد این دو تکه فلز در حقیقت بخش‌هایی از یک شمشیر بزرگ دوران وایکینگ‌ها است.

به گفته یکی از باستان‌شناسان دانشگاه اسلو، این شمشیر یکی از شمشیرهای نادری محسوب می‌شود که بیشتر به اسکاندیناوی تعلق دارند،‌ اما در کشورهای اروپای غربی و شرقی نیز کشف شده‌ است.

تیغه این شمشیر هنوز کشف نشده است، اما نقش‌ و نگارهای حکاکی‌ شده و جزئیاتی از طلاکاری و نقره‌کاری روی قبضه آن مشخص است.

با توجه به طرح‌های روی قبضه می‌توان نتیجه گرفت این شمشیر در امپراتوری فرانک یا انگلستان و در حوالی ۸۰۰ میلادی تولید شده باشد. البته این احتمال وجود دارد که یک آهنگر نروژیِ با استعداد این شمشیر را با الهام از سلاح‌های فرانک‌ها ساخته باشد.

از بین حدود ۳۰۰۰ شمشیر وایکینگی که تاکنون در نروژ کشف شده است فقط ۲۰ مورد از آن‌ها با این شمشیر مشابهت دارند. هویت مالک این شمشیر نیز هنوز مشخص نیست.

روی تیغه بیشتر شمشیرهای متعلق به این دوره از تاریخ نام صاحب آن‌ها حکاکی شده است،‌ اما با توجه به این‌که تیغه این شمشیر هنوز کشف نشده است،‌ باستان‌شناسان برای تعیین هویت آن باید از سرنخ‌های دیگری استفاده کنند.

در سال ۱۸۸۳ نیز قبر متعلق به یک ملکه ثروتمند وایکینگ در فاصله نه‌چندان دورتر از محل کشف این شمشیر پیدا شده بود.