به گزارش افرنگ خبر / در حالی که اغلب قریب به اتفاق کارشناسان و اندیشکده‌های اقتصادی، جنگ در اوکراین را عاملی موثر و مهم در کاهش عرضه نهاده‌های کشاورزی در بازار جهانی و افزایش روز افزون قیمت‌ها می‌دانند، تقریبا در هیچ اظهار نظر، مقاله و راهکار ارائه شده‌ای از سوی مقامات و موسسات اثرگذار بین المللی، به تلاش برای پایان بخشیدن به جنگ و استقرار امنیت در اوکراین اشاره نمی‌شود.

گوترش: جنگ اوکراین ناامنی غذایی در جهان را تشدید می کند
تهدید امنیت غذایی جهان در سایه جنگ اوکراین
هشدار فائو درباره افزایش قیمت مواد غذایی
نهایت واکنش‌ها نسبت به این توقع افکار عمومی، هشدار نسبت به در پیش بودن فاجعه فراگیر مواد غذایی و طولانی بودن بحران، حتی در صورت برقراری ثبات احتمالی است.

ترسناک و جذاب
این موضوع به وضوح در عنوان اصلی و طرح روی جلد نشریه اکونومیست لندن مشهود است و در متن مقاله مربوط به آن نیز، بجای تاکید بر پایان جنگ برای رفع گسترده‌تر بحران مواد غذایی، تنها برای توقف درگیری‌ها و تامین امنیت یک بندر و یک مسیر آنهم بطور موقت، نسخه پیچیده شده است.

در این مقاله با عنوان "فاجعه غذایی آینده" و پیش بینی اینکه "جنگ اوکراین، جهان را به سمت گرسنگی جمعی سوق می‌دهد"، تصریح شده که "رفع بحران وظیفه همه است." اما در ادامه و در راهکار ارائه شده، مشخصا روسیه، اوکراین، ترکیه، هند و چین مامور رفع بحران شده اند و تلاش شده که هیچ مسئولیتی متوجه امریکا و متحدان اروپایی اش نباشد.

اکونومیست در این مقاله، به عنوان تحلیل و پیش بینی، هشدار داده است که "جنگ روسیه علیه اوکراین باعث می‌شود صد‌ها میلیون نفر دیگر مبتلا به فقر شوند، ناآرامی‌های سیاسی گسترش یابد، کودکان لاغر شوند و مردم از گرسنگی بمیرند."

این مقاله با این تصریح که "پوتین، رئیس جمهور روسیه نباید از غذا به عنوان سلاح استفاده کند. " اضافه کرده است که "کمبود‌ها فقط به دلیل جنگ نیستند و همه رهبران جهان باید گرسنگی را به عنوان یک مشکل جهانی ببینند که نیاز فوری به یک راه حل جهانی دارد."

در ادامه، آمار و ارقامی از کمبود مواد غذایی در بروز مشکل برای کشور‌های مختلف ارائه شده و با اشاره به تصمیم سایر تولدیکنندگان عمده، به محدودیت و توقف صادرات، تصریح شده که "اگر تجارت متوقف شود، قحطی رخ خواهد داد. "

این مقاله بار دیگر بر نقش "همه" کشور‌ها برای رفع بحران تاکید کرده و با انتقاد تلویحی از اقدامات کشور‌هایی مانند اندونزی در محدود کردن صادرات، می‌افزاید: "همه باید با هم عمل کنند و کار را از باز نگه داشتن بازار‌ها شروع کنند. "

در ادامه و در تنها جایی که نقشی به اروپا واگذار می‌شود، دسترسی به انبار‌های اوکراین و انتقال غلات به رومانی برای عرضه در بازار‌های جهانی مورد تاکید قرار گرفته است.
درباره کشور‌های واردکننده غلات نیز تصریح شده که برای جلوگیری از ورشکستگی، باید ذخایر محدود مواد غذایی فقط به محرومترین‌ها تعلق گیرد. سایر کشور‌ها نیز می‌توانند برای خرید این محموله ها، اقداماتی از جمله وام گرفتن از صندوق بین‌المللی پول را در پیش گیرند.

در ادامه این مقاله، استفاده از مواد جایگزین برای مصارف فعلی غلات و فراورده‌های آن توصیه شده است، اما پس از آن به نکته مهم و کلیدی که دغدغه فعلی غول‌های تجارت غلات در بازار‌های جهانی است، پرداخته می‌شود.

جدال برای تصاحب آن 25 میلیون تُن
اکونومیست با اشاره به اینکه "با شکستن محاصره دریای سیاه، امداد فوری حاصل خواهد شد. " به سراغ آن ۲۵ میلیون تن غله آماده صادرات در بنادر اوکراین می‌رود و می‌نویسد: "تقریباً ۲۵ میلیون تن ذرت و گندم، معادل مصرف سالانه همه کشور‌های فقیر جهان، در اوکراین به دام افتاده است. " و بلافاصله می‌افزاید: "باید سه کشور وارد ماجرا شوند؛ روسیه باید اجازه فعالیت کشتیرانی به اوکراین بدهد، اوکراین مسیر اودسا را ​​امن کند و ترکیه کشتی‌ها را از بسفر عبور دهد. "

این مقاله با این پیش بینی که راضی کردن روسیه و اوکراین کار چندان ساده‌ای نخواهد بود، چین و هند را مامور متقاعد کردن آن‌ها می‌کند و می‌افزاید: "در صورت نیاز به اسکورت نظامی کاروان‌های دریایی نیز یک ائتلاف گسترده و تائید شده نیاز است. "

پیش دستی برلین قبل از لندن
چند روز پیش از هشدار قحطی اکونومیست و راهکار پیشنهادی اش برای خارج کردن ۲۵ میلیون تن غله آماده صادرات از بندر‌های اوکراین، النا بائربوک، وزیر امور خارجه آلمان با بیان اینکه قرار است وزرای خارجه گروه هفت در باره چگونگی صادرات دوباره غلات اوکراین به بازار‌های جهانی گفتگو کنند، به لزوم دسترسی به این محموله تاکید کرده و بصورت تلویحی، طرف‌های مورد نظر آلمان برای تصاحب این محموله‌ها را مشخص کرده بود.

تصمیم جی 7، هرچند همانگونه که وزیر آلمانی گفته، در حد گفتگوی کشور‌ها در آینده نامعلوم است، تنها قدمی است که قرار است از سوی مدعیان جهانی برداشته شود، اما همین میزان اقدام نیز، در برگیرنده کل بحران اوکراین (ویرانی، آوارگی و تلفات انسانی) و یا حتی کل موضوع غلات این کشور نیست و وزیر خارجه آلمان نیز، مشخصا درباره محموله ۲۵ میلیون تنی غلات در بندر اودسا صحبت کرده است.
این بدان معنی است که اگر گفتگویی نیز در آینده میان کشور‌های جی ۷ انجام شود، در نهایت قرار است تصمیم گرفته شود که آن ۲۵ میلیون تن غله به کدام شرکت تعلق می‌گیرد؛ که البته با توجه به ادامه سخنان بایربوک و دلسوزی و تاکیدش بر نیازمندی کشور‌های افریقایی و خاورمیانه، مشخص است که آلمان تمایل دارد شرکت‌های مورد نظر آن‌ها (که بازار این مناطق را در اختیار دارند) زحمت آن ۲۵ میلیون تن را بکشد.

تکرار پیش بینی ها و هشدارها
سوای سرنوشت آن ۲۵ میلیوئن تن غله آماده در بنادر اوکراین و نسخه پیچیده شده برای خارج کردن آن، بقیه آنچه که اکونومیست در مقاله خود مطرح کرده، تکرار همان بیانیه‌ها و اظهارات نهاد‌ها و شخصیت‌های بین المللی از جمله فائو و دبیرکل سازمان ملل متحد است که از زمان اوج گرفتن بحران در بازار‌های جهانی، دستکم هفته‌ای یک بار بیان می‌شود.
هشدار فائو درباره افزایش قیمت مواد غذایی
مونیکا توتووا، کارشناس سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، فائو سه هفته پیش در این باره گفته بود: "انتظار می‌رود قیمت مواد غذایی تا چند فصل آینده همچنان بالا بماند و خریداران باید حاضر باشند که بهای بیشتری برای تامین غذای مورد نیاز خود بپردازند. "

تلاش برای جا نماندن از تروئیکا
دولت‌های اروپایی که از همان ابتدای بحران، علیرغم اتحادشان در کلام، مبنی بر ایستادن در کنار اوکراین و لزوم تنبیه روسیه با تحریم‌های سفت و سخت، تک تک، لحن ملایم تری داشتند، در هفته‌های اخیر با صراحت از عواقب زیان بار تداوم قطع تجارت با روس‌ها و ضرر و زیان بنگاه‌های اقتصادی اروپا می‌گویند و به نیازشان به آن ۲۵ میلیون تن غله اشاره می‌کنند.

ماریو دراگی، نخست وزیر ایتالیا هفته پیش مستقیما از روسیه و اوکراین خواست موضوع را جدی بگیرند و گفت: "روسیه و اوکراین باید راه حلی برای مشکل کشتی‌های مسدود شده غلات در بنادر اوکراین بیابند. "

این رویکرد‌ها و اظهارات که نمای کلی و خلاصه شده آن‌ها در مواضع گوترش، بیانیه‌های فائو و مقاله اکونومیست مشهود است، این واقعیت تلخ را در بر دارند که آنچه که در عرصه عمل برای جهان غرب اهمیت دارد، نه اشک و بغض کودکان اوکراینی یا ترس و وحشت نمایان در صورت مادران آنها، بلکه گندم این کشور است و مشخصا، فعلا آن ۲۵ میلیون تن غله دپو شده در بنادر اولویت اصلی است.

مذاکره ممنوع!
رسانه ها، تریبون ها، قلم‌ها و حنجره‌های جهان غرب و غول‌های سرمایه داری، صد‌ها مقاله و سخنرانی و هزاران سطر مطلب درباره "لزوم باز کردن راه دسترسی به مواد غذایی آن منطقه و به ویژه خارج کردن آن ۲۵ میلیون تن غله" منتشر می‌کنند و هنگام اشاره به جنگ، پوتین و روسیه را متهم اصلی می‌خوانند، اما ترجیح می‌دهند بیشتر از چند کلمه درباره لزوم تلاش برای برقراری ثبات و صلح سخن نگویند و اصراری بر پایان جنگ نداشته باشند، چراکه در شرایط فعلی، هرگونه اقدام برای توقف یا پایان جنگ، مستلزم "مذاکره" با روسیه و شنیدن مطالبات آن‌ها و احتمالا پذیرفتن بخشی از آن است.

دنیای سرمایه داری و لیبرالیسم، برخلاف تمام شعار‌ها و ادعا‌ها درباره "گفتگو" حاضر به "مذاکره" نیست و ترجیح می‌دهد که مردم جهان نیز درباره مورد روسیه و اوکراین چنین تصور و توقعی در ذهنشان نداشته باشند. امریکا و متحدان اروپایی اش، بهتر از هرکسی می‌دانند، مذاکره با روسیه، یعنی گفتگو درباره امتیاز‌های فراوانی که در دهه‌های اخیر، مفت و یا با کمترین هزینه و گاهی اتفاقا با زیرپا گذاشتن تعهداتشان در مذاکرات قبلی به چنگ آورده اند.
آن‌ها معمولا زمانی به مذاکره اصرار می‌کنند که بخواهند حق دفاع یا مقاومت را از ملتی که به آن تجاوز کرده اند، بگیرند و یا آنچه را که از طریق حمله نظامی ممکن نیست، در میز مذاکره به چنگ آورند و ظاهری صلح طلبانه و قانونی به باج خواهی خود بدهند.

همانگونه از عنوان و طرح ترسناک و جذاب روی جلد اکونومیست پیداست، کسی به پایان جنگ در اوکراین نمی‌اندیشد و هیچ سازمان مردم دوستی داوطلب میانجیگری برای صلحی که طرفداری در جهان سرمایه داران ندارد، نمی‌شود، چون لیبرالیسم، بی اعتنا به خون و اشک کودکانی که عکس هایشان زینت بخش رسانه‌ها و بهانه شعر‌ها و شعار‌های سیاسی می‌شود، در دنیای واقعی از افزایش قیمت‌ها و یک دست‌تر شدن بازار جهانی لذت می‌برد.

آن روی سکه مقاله اکونومیست و شق دوم و پیامی که نیازی به نوشتنش نبوده این است که اگر روسیه، اوکراین، ترکیه، هند و چین راه را برای کشی‌ها و شرکت‌های اروپایی جهت خارج کردن آن ۲۵ میلیون تن غله باز نکنند، آن محموله‌ها فاسد می‌شوند، از بین می‌روند و قیمت‌ها بالاتر می‌رود، اما لیبرالیسم و غرب حاضر به مذاکره برسر امتیازاتی که بابت پیشروی تا مرز‌های روسیه به چنگ آورده، نمی‌شود.