به گزارش افرنگ خبر / امروزه خالکوبی به طور فزاینده ای رایج تر شده و این روند نگرانی های بهداشت و ایمنی را افزایش داده است. از جمله این نگرانی های ایمنی، موارد مربوط به سیستم ایمنی است.

این امر به این دلیل است که خالکوبی شامل وارد کردن جوهر به سوراخ های کوچک ایجاد شده در اپیدرم است و رنگدانه ها به عنوان یک جسم خارجی در نظر گرفته می شوند که ممکن است پاسخ ایمنی در بدن ایجاد کنند.

خالکوبی رسوب دائمی رنگدانه نامحلول در لایه پوست است. پس از تزریق جوهر به پوست، ذرات جوهر ممکن است به صورت غیرفعال از طریق خون و مایعات لنفاوی منتقل شده یا توسط سلول‌ های ایمنی در معرض فاگوسیتوز قرار گیرند و پس از آن در غدد لنفاوی رسوب کنند.

رنگدانه های مورد استفاده در خالکوبی یا از فلزات معدنی و اکسیدهای آنها یا از ترکیبات پلی آروماتیک تشکیل شده اند.

این فلزات عبارتند از نیکل، کروم، منگنز و کبالت در کنار کربن سیاه که بیشترین عنصر مورد استفاده دی اکسید تیتانیوم بوده و همه اینها از نظر بیولوژیکی بی خطر در نظر گرفته می شوند.

سمیت دی اکسید تیتانیوم به ساختار کریستالی آن بستگی دارد، ساختار آناتاز فعال فوتوکاتالیستی که می ‌تواند گونه ‌های اکسیژن فعال را هنگام قرار گرفتن در معرض نور تولید کند.

پیشتر مشخص شده که رنگدانه های آلی و معدنی در کنار ناخالصی های عنصر سمی از جوهر خالکوبی، در نهایت به غدد لنفاوی می رسند.

در این پژوهش محققان انتقال رنگدانه های آلی، فلزات سنگین و دی اکسید تیتانیوم را از محل تزریق به غدد لنفاوی مشاهده کردند.

رنگدانه ‌های آلی با کوچک‌ ترین ذرات که به غدد لنفاوی می‌ رسند، بیشترین محدوده اندازه را نشان می ‌دهند.

علاوه بر این جابجایی، محققان توانستند تغییرات در ساختار بافت های مجاور ذرات خالکوبی را تشخیص دهند.

در مجموع، پژوهشگران شواهد قوی برای مهاجرت و رسوب طولانی مدت رنگدانه های خالکوبی، در کنار تغییر ساختاری بیومولکول‌ها که ممکن است باعث التهاب پوستی و سایر عوارض جانبی ناشی از خالکوبی شود، گزارش کردند.

به گفته پژوهشگران، لایه درم پوست، محلی که جوهر خالکوبی در آن رسوب می‌ کند، سرشار از رگ ‌های خونی، عروق لنفاوی، اعصاب و سایر ساختارها است.

در درم، سلول‌های دندریتیک پوست، ماکروفاژها، سلول‌های CD4 T و سلول‌های لنفوئیدی ذاتی وجود دارند.

این سلول‌ها در محل مناسبی قرار دارند تا در پاسخ به آسیب واکنش نشان دهند مانند آسیب ناشی از سوزن خالکوبی که برای تزریق رنگدانه وارد پوست می ‌شود.

رنگدانه جوهر به عنوان یک جسم خارجی در نظر گرفته می شود که در تلاش برای پاکسازی آن، یک پاسخ ایمنی ایجاد می کند.

پوستی که به تازگی خالکوبی شده متورم می شود و مهاجرت غدد لنفاوی منطقه ای مشاهده می شود.

هنگامی که جوهر خالکوبی در پوست باقی می ماند، ماکروفاژهای پوستی جوهر را فاگوسیتوز می کنند و جوهر در واکوئل های آنها جمع می شود. آنزیم های موجود در واکوئل قادر به تجزیه جوهر نیستند.

محققان دریافتند که مرگ ماکروفاژها منجر به آزاد شدن رنگدانه می شود. این ماکروفاژها متعاقباً جوهر آزاد شده توسط جمعیت ماکروفاژهای قبلی را می بلعند و این روند به طور نامحدود ادامه می یابد که ماندگاری خالکوبی ها را تضمین می کند بنابراین محققان به این نتیجه رسیدند که ماندگاری خالکوبی در طولانی مدت به تجدید ماکروفاژها بستگی دارد تا طول عمر آن ها.

مطالعه عملکرد سیستم ایمنی نشان می دهد که خالکوبی سیستم ایمنی را تحریک کرده و باعث افزایش محافظت در برابر عوامل استرس زا می شود که باعث آسیب بافت نرم می شوند.

در این پژوهش ها، محققان رابطه معکوس بین ایمونوگلوبولین ترشحی A (SIgA) و کورتیزول را مشاهده کردند.

افرادی که از قبل خالکوبی نداشتند فشار بیشتری را بر روی سیستم ایمنی خود تجربه کردند که با کاهش بیشتر در ایمونوگلوبولین ترشحی آنها مشاهده شد.

 نتایج روی هم رفته نشان می دهد که بدن به مرور زمان به تعرض خارجی خالکوبی عادت می کند. با این حال، توجه به این نکته مهم است که افراد دارای سیستم ایمنی سالم سریع‌ تر بهبود می یابند.