به گزارش افرنگ خبر /شواهد امیدوارکننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد استخوان‌درمانی، دستکاری فیزیکی بافت‌ها و استخوان‌های بدن، ممکن است درد مرتبط با شرایط اسکلتی عضلانی را تسکین دهد اما یافته‌ها نشان می‌دهد که شواهد کمی یا غیر قاطعی برای حمایت از به کارگیری استخوان‌درمانی در کودکان و برای درمان میگرن یا سندرم روده تحریک پذیر (IBS) وجود دارد.

استخوان‌درمانی که برای اولین بار در اواخر دهه ۱۸۰۰ در ایالات‌متحده ایجاد شد، بر این اصل استوار است که ساختار (آناتومی) و عملکرد (فیزیولوژی) بدن یک فرد در هم تنیده شده و هدف آن ترمیم عدم تعادل در این رابطه است.

استخوان‌درمانی همانند سایر اشکال طب مکمل، در دهه گذشته محبوبیت زیادی پیدا کرده است، به‌ویژه برای درمان اختلالات اسکلتی عضلانی. بنابراین محققان می‌خواستند ایمنی و اثربخشی آن را برای شرایط مختلف ارزیابی کنند.

آنان پایگاه‌های اطلاعاتی تحقیقاتی را برای بررسی‌های اصولی و تجزیه و تحلیل داده‌ها (متاآنالیز) مربوط به کارآزمایی‌های بالینی کنترل‌شده تصادفی‌ مرتبط که تا نوامبر ۲۰۲۱ منتشر شده بود، جستجو کردند.

این بررسی فقط کارآزمایی‌های انجام‌شده توسط پزشکان با آموزش استخوان‌درمانی یا متخصص بیماری‌های استخوان را شامل شد.

این جستجو ۹ مرور اصولی یا متاآنالیز را نشان داد که بین سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۲۰ انجام شده بود و شامل ۵۵ کارآزمایی اولیه و ۳۷۴۰ شرکت‌کننده بود.

مرورهای اصولی در مورد استفاده از استخوان‌درمانی در طیف گسترده‌ای از بیماری‌ها، از جمله کمردرد غیر اختصاصی حاد و مزمن، گردن درد غیر اختصاصی مزمن، درد مزمن غیر سرطانی، سردرد اولیه و سندرم روده تحریک پذیر گزارش شده است.

نتیجه تجزیه و تحلیل داده‌های تلفیقی نشان داد که استخوان‌درمانی در کاهش درد و بهبود عملکرد فیزیکی در دردهای حاد یا مزمن غیر اختصاصی کمر و گردن و در دردهای مزمن غیر مرتبط با سرطان موثرتر از سایر رویکردهاست.

سایر رویکردهای مقایسه‌ای شامل درمان ساختگی (دارونما)، استخوان‌درمانی ساختگی، لمس‌درمانی سبک، بدون درمان، لیست انتظار، درمان مرسوم، فیزیوتراپی یا سایر اشکال طب مکمل بود.

حجم نمونه کوچک، یافته‌های متناقض و تنوع گسترده در طرح تحقیق به این معنی است که شواهد در مورد اثربخشی استخوان‌درمانی برای استفاده در کودکان مبتلا به بیماری‌های مختلف از اختلال کمبود توجه و بیش فعالی گرفته تا آسم و قولنج نوزادی و درمان میگرن و سندرم روده تحریک پذیر، محدود یا بی‌نتیجه بود.

هیچ عارضه جانبی جدی مرتبط با درمان در هفت مرور اصولی که مورد ارزیابی قرار گرفتند، گزارش نشد، اگرچه تنها دو مورد نحوه اندازه‌گیری آنها توصیف شده بود.

محققان می‌گویند: این بررسی اجمالی نشان می‌دهد که استخوان‌درمانی می‌تواند در مدیریت اختلالات اسکلتی عضلانی موثر باشد، به‌ویژه با توجه به کمر درد مزمن غیر اختصاصی و کمر درد در زنان باردار یا کسانی که به‌تازگی بچه دار شده‌اند.

آنان افزودند: در مقابل، شواهد غیرقطعی از مرورهای اصولی تجزیه و تحلیل اثر استخوان‌درمانی بر بیماری‌های کودکان، سردرد اولیه و سندرم روده تحریک‌پذیر به‌دست آمد.

محققان نتیجه گرفتند: با این وجود، بر اساس تعداد کم تحقیقات که برخی از آنها کیفیت متوسطی دارند، مرور کلی ما نیاز به انجام بیشتر مرورهای اصولی سازمان‌یافته‌تر و آزمایش‌های بالینی که باید از دستورالعمل‌های خاص برای درمان‌های غیر دارویی پیروی کنند را برجسته می‌کند تا استفاده احتمالی از استخوان‌درمانی و توسعه آن در برخی شرایط و نیز ایمنی آن تایید شود.

یافته‌های این تحقیق در مجله دسترسی آزاد BMJ Open منتشر شده است.