وی اظهار داشت: علیرغم اینکه نشاط اجتماعی یکی از ضرورت های توسعه و ممتاز برای توسعه و زندگی پویای شهری است و می تواند موتور حرکت شهر شتابان تهران به طرف یک شهر انسانگرا باشد، اما این وضعیت را شاهد نیستیم و حتی برای شهروندان این تعریف ارائه نشده است که چه مواردی را نشاط بدانند.
مهاجری اظهار داشت: شهرسازان مدیران شهری در تهران غافل از هویت سازی برای شهر هستند و این شهر شتابان را برای افراد طراحی نکرده اند. فرهنگ فقر شهری در شهر تهران آزموده شده است.
عضو هیات علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه آزاد تهران مرکزی بیان داشت: برنامه ریزان شهری بر این نیستند که مشارکت شهروندان را در شهر بیشتر کنند و در چنین شرایطی نشاط اجتماعی از برخی از محله ها و برخی شهرنشینان دور می شود.
وی ادامه داد: راهکار ایجاد نشاط اجتماعی این است که در فرایند مشارکت شهری قرار بگیریم و برنامه ریزی و اجرای مشترک در واقع نیاز ایجاد نشاط اجتماعی در شهرها است و در غیر اینصورت امکان ادغام در شهری مانند تهران وجود ندارد.
وی اضافه کرد: در جایی که فقر شهری وجود دارد و گسترش آن در جامعه شهری در حال شکل گیری است، نشاط اجتماعی بسیار دور از دسترس خواهد بود.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: در نهایت گفتنی است که در شیوه زیستن شهری بخصوص در تهران اثری از نشاط اجتماعی دیده نمی شود و اگر خواهان نشاط اجتماعی هستیم باید به تدریج با اجرای طرح های انسان پایه و مددجوی از نیروهای مددجوی مهندسی اجتماعی به سمت نشاط اجتماعی حرکت کنیم.