به گزارش افرنگ خبر /در ادامه گفت وگو با محمد مظفری زاده، یکی از تامین کنندگان سفال و سرامیک را می خوانید.

ایده اولیه کسب و کار و نحوه ورودتان به این صنعت چه بوده و از چه زمانی وارد این رشته شدید؟

محمد مظفری زاده یزدی هستم متولد ۱۳۶۴، دیپلم گرافیک دارم از هنرستان حائری، ورودی سال ۱۳۸۳ کارشناسی، رشته فرش در دانشگاه اصفهان و ورودی سال ۱۳۸۹ رشته صنایع دستی گرایش طرح و تولید، دانشگاه هنر هستم. داستان شروع فعالیت من در این حوزه خیلی جالب بود. به طور اتفاقی پسرعمویم سفارش ساخت دندان سرامیکی را به من داد تا به عنوان ماکت در زمینه دندان پزشکی استفاده شود. بنابراین پروسه مدل سازی و پخت را به صورت عملی با تجهیزات کمی‌که در اختیار داشتیم انجام می‌دادیم.

بعدها به واسطه فعالیت های کاری خودم و دوستانم که در بخش طراحی صنعتی فعال بودند، به ناصر خسرو رفت و آمد داشتم که یک روز در همانجا، بطری‌های کوچکی را دیدیم که مصارف صنعتی و مواد شیمیایی داشتند. تصمیم گرفتم نمونه سرامیکی آن را تولید کنم و البته که بازخورد خوبی هم از آن گرفتیم. در کنار فعالیت در حوزه سرامیک، اکنون به صورت تخصصی کارهای نساجی و طراحی دستگاه برای انواع بافت‌ها را نیز انجام می‌دهم. همچنین مدیر پروژه احیای شال بافی کرمان و پروژه ثبت قالی شهر بابک نیز هستم. همچنین در زمینه زیلو و جاجیم، کارهای پژوهشی و اجرایی انجام می‌دهیم، دوره‌های آموزشی برگزار می‌کنیم. در زمینه سرامیک حدود ۴ ، ۵ سال پیش برای هنرستان کتاب نوشته ام. همزمان با پروژه بطری سرامیکی، پروژه دیگری در دست داشتیم که طراحی و تولید یک تعداد دستگاه برای دارایی بافی یزد بود. قبل‌تر لعاب‌های ما تک رنگ بودند و طرح‌های نقش برجسته یا جعبه‌های سرامیکی تولید می‌کردیم که مدلسازی آن با خانم مرضیه حسینی و باقی کارها با ما بود و این پروژه نشان ملی گرفت.

بعد از پروژه دستگاه‌های دارایی بافی و فعالیت مان در زمینه نساجی، تصمیم گرفتیم در حوزه سفال و سرامیک در زمینه‌ای کار کنیم که با حال و هوای پارچه‌های یزدی بیشتر هماهنگ باشد. تمام پارچه‌های دارایی یزد دارای هویت رنگی و تنالیته رنگی جالبی هستند. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که این هدف از طریق لعاب‌های نفوذی و شره‌ای به دست می‌آید و این بخش به صورت ویژه جزیی از شخصیت و هویت رنگی کارهای ما شد.

آیا در این مسیر به چالش‌ها و شکست هم برخورده اید؟

از تنها چیزی که اذیت شدیم موضوع نیروی انسانی بود. پیدا کردن نیروی کار علاقمند، ماندگار و بدون حاشیه از سخت‌ترین کارها بود.

از دیدگاه شما کدام ویژگی فردی بیشترین تأثیر را در موفقیت شما داشته است؟

جسارت. من بسیار ریسک پذیر هستم. البته قبل‌تر این ویژگی در من برجسته‌تر بود اما به مرور پخته‌تر شدم وتصمیمات عاقلانه‌تری گرفتم.

به طور مستقیم و غیر مستقیم برای چند نفر اشتغال زایی کرده اید؟

به طور مستقیم ۶ الی ۸ نفر. به صورت غیر مستقیم هم حدود ۸ نفر. کارگاه ما ابتدا دارای دو بخش بود که بعدها تبدیل به سه بخش شد که شامل بخش سفال سرامیک، انبار سرامیک و بخش چوب، فلز و کارهای مربوط به نساجی می‌شود.

معمولا نیروها را خودتان آموزش می‌دهید یا از نیروهای آموزش دیده استفاده می‌کنید؟

همه نیروها افراد بومی‌ یزد هستند که خودمان آموزش آنها را به عهده داشته‌ایم.

تجربه همکاری‌تان با آراهنر چطور بوده است؟

از طریق آقای شیرازیان با آراهنر حدود ۴، ۵ سال پیش آشنا شدیم و شروع به کار کردیم تا به امروز. تنوع محصولات ما از بقیه کارگاه‌ها بیشتر است، ۲۱۰ فرم و محصول داریم که این محصولات ابعاد ۲ سانتیمتر تا ۳۵ سانتیمتر را در بر می‌گیرند. این تنوع در فرم و محصولات، امتیاز کار ما بود و به ما کمک کرد که در کمترین زمان بتوانیم سفارشات آراهنر را آماده کنیم. از طرفی به مرور به واسطه سفارش‌های آرا هنر محصولات ما هم متنوع‌تر شد. استارت فروش‌های عمده ما سفارش‌هایی بود که از آرا هنر گرفتیم. همچنین این نکته که بهتر است محصولات ست باشند، در چه ابعادی تولید شوند و چه ترکیبی داشته باشند و خیلی از نکات دیگر، حین همکاری با آراهنر برای ما روشن شد.

آیا محصولات خود را به کشورهای خارجی صادر کرده اید؟

قصد این کار را داریم اما معمولا صادرات محصولات ما از طریق فروشگاه‌ها یا غرفه‌هایی بوده که در نمایشگاه‌ها داشتیم و میزبان گردشگرها بودیم.

در تهیه مواد اولیه مشکلی ندارید؟

مشکل عمده ما در تامین مواد اولیه موضوع تغییر قیمت‌هاست و اینکه برخی از مواد اولیه گاهی اوقات کمیاب می‌شوند. اما این مشکل هیچوقت باعث تعطیلی کار ما نشده است.

در مدت اخیر و با توجه به بحران‌های اقتصادی پیش آمده، کسب و کار شما متحمل چه تغییراتی در تولید، عرضه و فروش شده است؟

یکی از مشکلات، مشکل قطعی برق بود. بعد از بحران‌هایی از قبیل کرونا بیشتر به سمت محصولاتی که کاربردی بودند رفتیم. از کارهایی که ابعاد بزرگ تر داشتند دوری کردیم، چرا که انبار و بسته بندی آنها سخت‌تر بود و همچنین در فروشگاه‌ها در طبقات بالاتر چیده می‌شدند و طبیعتا کمتر دیده می‌شدند و در بخش عمده فروشی هم این تصمیم اثرگذار بود. به لحاظ قیمتی هم سعی کردیم کارهایی را تولید کنیم که قیمت متعادل‌تری داشته باشند. این مدت بحران کرونافرصت بیشتری به ما داد که خودمان را ببینیم، کارگاه را ببینیم، آن را ساماندهی کردیم، کمبودها را بررسی و رفع کردیم.

انگیزه اصلی شما برای ادامه دادن مسیرتان چیست؟

یکی از انگیزه‌های من پیشبرد کارهایم به شکلی بود که در نهایت بتوانم یکی از کوره‌هایم را برای تولید علایقم از جمله مجسمه سازی و نقش برجسته که جنبه هنری بیشتری دارند اختصاص دهم. امیدوارم هرچه زودتر این فرصت اتفاق بیفتد. انگیزه بعدی من افرادی هستند که در کارگاه سرامیک مشغول به کار هستند و ۸ سال است که بخشی از خانواده من شده‌اند.

چه پیشنهادی برای جوانانی که علاقه مند ورود به این حوزه یا راه‌اندازی کسب و کار در حوزه صنایع دستی هستند دارید؟

همه چیز بر می‌گردد به خود فرد، اگر به این حوزه علاقمند باشند، کار راحتی است. اما اگر فقط به دنبال مسائل مالی باشند شاید خیلی راضی کننده نباشد. در حال حاضر دوستان و اقوام بسیاری را می‌شناسم که در حال حاضر کارگاه تولید سرامیک دارند و در همین پروسه، فرم‌ها و رنگ‌های جدیدی ایجاد شد. همراهی اساتید و فارغ التحصیلان همه و همه در کنار هم موجب شد که سرامیک ایران رشد کند. من فکر می‌کنم زمان کنونی برای شروع کسب و کار عالی است چراکه در جایی زندگی می‌کنیم که انرژی ارزان است.