هاشم‌پور خاطرنشان کرد: «تصور می‌کردم در طول هفته موزه هنرهای معاصر تهران و یا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به این ادعا که کاملا خلاف منافع ملی ایران است، واکنش جدی و تند نشان دهد اما متاسفانه همه مراجع ذی‌صلاح سکوت کرده‌اند که اصلا برایم قابل درک نیست.»
او توضیح داد: «البته آگاهان به هنرهای تجسمی می‌دانند ادعای آقای مسعود فراستی درباره اصالت گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران از سر ناآگاهی و عدم شناخت این حوزه است و از اساس چنین ادعایی نمی‌تواند درست باشد، آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران در دنیای هنر بسیار شناخته شده هستند و فروش اصل و یا حتی کپی این آثار غیرممکن و محال است؛ ورود هر یک از این آثار به بازار هنر یک بمب خبری خواهد بود و هیچ عقل سلیمی چنین اشتباهی را به مخیله‌اش هم راه نمی‌دهد. کما اینکه هر زمان کار کپی در دنیای هنر یافت شده، کپی‌کاران رسوا شده و مورد پیگرد قانونی قرار گرفته‌اند.»
سردبیر ایران‌آرت خاطرنشان کرد: «هر جای دنیا بود موزه مربوطه در مقام صیانت از خود و اطمینان خاطر دادن به جامعه هنری و عموم مردم کشورش، بیانیه رسمی می‌داد، از ادعاکننده اسناد و مدارک می‌خواست و او را به مراجع قضایی معرفی می‌کرد تا سندهایش بررسی شود.»
او تصریح کرد: «موزه هنرهای معاصر تهران در این سال‌ها چندین و چند بار با تغییر مدیریت مواجه شده است، مانند همه عرصه‌های هنری، آن‌جا هم محله برو و بیای مدیرانی با طیف‌های سیاسی کاملا متضاد با هم بوده است، اما در این مورد خاص، این آمد و شدهای متنوع این حسن را داشته که همگی به صحت و سلامت آثار گنجینه صحه گذاشته‌اند. گنجینه موزه به عنوان یک ثروت ملی زیر نظر تمامی مراجع معتبر بازرسی و نظارتی قرار دارد و به دفعات آثار گنجینه به نمایش عموم درآمده است اگر واقعا کارهای موجود کپی هستند چرا یک بار یکی از این مدیران، مراجع قانونی و یا کارشناسان چنین اتفاق هولناکی را اعلام نکرده‌اند؟»
هاشم‌پور در پایان خواستار توضیح رسمی موزه هنرهای معاصر تهران و حتی عذرخواهی صداوسیما برای شایعه‌پراکنی درباره یک ثروت ملی بی‌مانند شد.
