به گزارش افرنگ خبر /دانشکده هنر با همکاری معاونت پژوهشی دانشگاه سوره، دوشنبه ۲۴ آبان ماه ۱۴۰۰، سمپوزیومی علمی با عنوان «سینمای ملی» با همکاری نهادها و ارگان‌های مرتبط برگزار خواهد کرد.

سمپوزیومِ آنلاینِ «سینمای ملی» از ساعت ۸:۳۰ تا ۱۸:۳۰، طی چهار نشست پی­درپی به تعاریف و اهداف سینمای ملی، چالش‌های پیشِ روی سینمای ملی ایران، سینمای فراملی و چشم­انداز آینده سینمای ملی خواهد پرداخت.

این سمپوزیوم، تلاش دارد تا جنبه‌های نظری و مرزهای مفهوم «سینمای ملی» را از دیدگاه اندیشمندان، پژوهشگران، مدیران و دست­اندرکاران سینمای ایران تعیین و توصیف نماید.

سمپوزیوم «سینمای ملی» به الگوهایی چندگانه برای بررسی یک سینمای ملی می‌پردازد و به این سئوال پاسخ می‌دهد که خاص بودگی یک سینمای ملی تا چه حد و چه میزان، ریشه در پرسش‌های تکنیک، فن، مضمون، هویت، ملیت، نژاد، قوم، دین، آیین، مناسک، مراسم و انسجام ملی فرهنگ یک سرزمین دارد. با وجود بحث برانگیز بودن این مفهوم، اهمیت سینمای ملی در مطالعات سینمایی رو به کاهش است و به نظر می‌رسد با کم رنگ شدن تدریجی مرزهای فرهنگی و ملی، در آینده شاهد قدرت گرفتن مفهوم سینمای فراملی باشیم.

اگر جامعه‌ سینما در درجه‌ اول، خود را شاغل در کار و فعالیتی اقتصادی بداند و به چشم پیشه، شغل یا صنعت به سینما نظر داشته باشد، آیا امکان دارد ایده‌ سینمای ملی در حرفه‌ سینماگران جایگاهی بیابد؟ به نظر می‌رسد تا زمانی که الگوی مطلوب کنش اقتصادی متعهدانه یا اخلاق حرفه‌ای مطلوب در سینماگران وجود نداشته باشد، سینمای ملی همواره در تاروپود دوگانه‌ پول یا تعهد، صنعت یا فرهنگ، منافع شخصی یا هویت ملی و...، سردرگم خواهد ماند.

اگر سینما را رسانه‌ انتقال‌دهنده‌ ارزش‌ها و هنجارهای فرهنگی یک جامعه محسوب کنیم، در این صورت می‌توان گفت که منظور از سینمای ملی این است که در فیلم‌ها، ارزش‌ها، هویت و فرهنگ ملی منتقل شود و حضور بصری ضمنی و صریح داشته باشد. در همین راستا، باید بررسی کرد که ژانرهای متفاوت سینمای ملودرام، کمدی، روشن‌فکری، معناگرا و...، هر یک چگونه می‌توانند از سینمای ملی حکایت کنند؛ مثلاً به این پرسش اندیشید که سینمای کمدی رضا عطاران در سینمای ایران چه تفاوتی با سینمای چارلی چاپلین یا وودی آلن در آمریکا دارد.

به همین ترتیب می‌توان چنین پرسش‌ها و تأملاتی را در مورد تک‌تک مؤلفه‌های یک سینمای ملی، طرح و دنبال نمود. مثلاً به این پرسش اندیشید که اگر مخاطبان یک سینما از فیلم وطنی استقبال نکنند، آیا سینمای ملی ریشه خواهد گرفت و نهادینه خواهد شد؟ یا اگر یک فیلمنامه‌نویس، رونوشتی از رمان یا فیلمنامه‌های غیرایرانی تنظیم کند، آیا ساخت این فیلم می‌تواند به سینمای ملی کمک کند یا این‌که می‌توان فیلمنامه‌ای غیرایرانی را در منطق و فرم سینمای ملی بازنویسی کرد و به تصویر کشید؟

علاقه‌مندان می‌توانند برای شرکت در این جلسه، بنابر جدولی که به زودی منتشر می‌شود،به آدرس https://sibad.soore.ac.ir/v/show/nationalcinema مراجعه کنند.