به گزارش افرنگ خبر /میزان بالای نتایج منفی کاذب تست PCR کرونا موجب می‌شود تا تشخیص قطعی ابتلا به این ویروس با مشکل مواجه گردد که این امر می‌تواند خسارات فراوانی به سلامت جامعه و فشار مضاعف به سیستم و کادر درمانی وارد کند.

در یک مطالعه‌ی جدید در ایالت متحده‌ آمریکا که در سال ۲۰۲۰ به انجام رسید و نتایج آن به تازگی به صورت preprint منتشر گشته، محققین با مطالعه‌ بر روی ۳۱۰۹۴ مورد تست PCR ویروس کرونا نشان دادند که پراکندگی زمانی تست‌های مثبت در طول ۲۴ ساعت روز از یک نمای سینوزوئیدال (بالا و پائین) با حداکثر تعداد مثبت در ساعت ۱:۴۹ بعد از ظهر برخوردار است.

این پژوهش همچنین نشان داد که میزان تست‌های مثبت در نقطه‌ی حداکثری خود در حوالی ۲ بعدالظهر نسبت به پایین‌ترین نقطه‌ی منحنی ۲/۲ برابر بیشتر است.

این الگوی سینوزوئیدال (بالا و پایین) تعداد تست‌های مثبت شده در طول روز احتمالا در نتیجه متغیر بودن میزان load ویروس در مخاطات باشد با تبعیت از یک الگوی سایکلیک (چرخشی) است که حداکثر میزان آن در ابتدای عصر هر روز (حدود ساعت ۲) می‌باشد. جالب است بدانیم که پیشتر از این نیز الگوی مشابهی در پژوهش‌های دیگر برای ویروس‌هایی نظیر آنفلوآنزا و هرپس مشاهده شده است.

تغییرات در حد ۲ برابر در حساسیت تست کرونا در طول روز از جنبه‌های مختلفی می‌تواند حائز اهمیت باشد. برای مثال، طبق این گزارش، بهترین زمان برای انجام تست در اوایل بعد از ظهر می‌باشد. از سوی دیگر، با توجه به بالاتر‌ بودن load ویروس در ابتدای عصر لازم است احتیاطات پیشگیرانه لازم در پروتکل‌های بهداشتی در این زمان نیز دوچندان مورد توجه قرار گیرد چون احتمال سرایت نیز در این زمان بیشتر است.

نتیجه می‌گیریم که تغییر load ویروس با احتمال حداکثری در بعدالظهر را شاید بتوان در موارد بهداشتی و تشخیصی زیر مد نظر داشت:
۱) بهتر است زمان گرفتن نمونه برای تست PCR کرونا ترجیحا و حتی‌المقدور برای بعدالظهر و حدود ساعت ۱۴ تنظیم شود.
۲) زمان ویزیت روزانه توسط پزشکان و کادر درمان در بخش و یا احتمالا ملاقات همراهان در هنگام بستری بودن این بیماران در بیمارستان و یا در زمان قرنطینه خانگی برای کاهش تماس موثر (انتقال ویروس) ترجیحا در زمان بعدالظهر و عصر به حداقل ممکن برسد (مگر برای ضرورت‌های پزشکی و پرستاری)
۳) زمان انجام پروسیجرهای تشخیصی و یا درمانی الکتیو در بیمارستان و یا خارج از آن طوری تنظیم شود که بیمار در ساعات بعدالظهر و عصر کمترین تماس را با افراد و دستگاه‌های تشخیصی و درمانی داشته باشد (مگر در هنگام ضرورت‌های پزشکی و پرستاری غیر الکتیو)