در حالی که تیم ملی بوکس ایران باید خود را برای حضور در رقابت‌های قهرمانی جهانی آماده کند، رفتن سرمربی کوبایی و انتخاب همایون امیری به عنوان سرمربی تیم ملی بزرگسالان، واکنش‌هایی را در میان برخی چهره‌های سرشناس این رشته به همراه داشته و فضای پرچالشی را در بدنه فنی بوکس کشور ایجاد کرده است؛ اتفاقی که شاید به ضرر این رشته ورزشی در مسابقات پیش رو تمام شود.

احدی و مظاهری ناراضی از انتخاب امیری

با انتشار خبر رسمی فدراسیون بوکس درباره انتخاب همایون امیری به عنوان سرمربی تیم ملی بزرگسالان، نخستین واکنش‌ها از سوی دو مربی باسابقه این رشته، اکبر احدی و علی مظاهری مطرح شد. این دو نفر که سابقه سال‌ها همکاری در تیم‌های ملی مختلف را دارند، به‌ وضوح از این تصمیم ابراز نارضایتی کرده‌اند.

طبق گفته منابع نزدیک به این دو مربی، آن‌ها معتقدند که فرآیند انتخاب سرمربی تیم ملی باید شفاف‌تر و با در نظر گرفتن سوابق مربیان مؤثر در بوکس ایران انجام می‌شد و بهتر بود یک فرد باتجربه‌تر چنین مسئولیتی را بر عهده می‌گرفت. احدی هم اکنون هدایت تیم ملی نوجوانان ایران را بر عهده دارد.

علیرضا استکی؛ مدال جهانی و حس جا ماندن

علیرضا استکی، سرمربی تیم ملی امید و چهره‌ای که با هدایت دانیال شه‌بخش موفق شد نخستین مدال جهانی تاریخ بوکس ایران را رقم بزند نیز از روند انتخاب سرمربی جدید تیم بزرگسالان گله مند است. البته استکی تا کنون به صورت رسمی موضع خود نسبت به این موضوع را اعلام نکرده است.

استکی که در سال‌های اخیر نقش کلیدی در پیشرفت بوکس ایفا کرد، انتظار داشت حداقل در فهرست گزینه‌های فدراسیون قرار گیرد. عدم توجه به عملکرد مثبت او در تیم ملی بزرگسالان و هم اکنون در تیم ملی امید، باعث شده شائبه‌هایی درباره سلیقه‌ای بودن این انتصاب در میان فعالان این رشته ایجاد شود.

محمد عاشری: همکاری نمی‌کنم

در میان واکنش‌ها، موضع‌گیری محمد عاشری، مربی فعلی تیم ملی بزرگسالان، شاید از همه صریح‌تر بود. او اعلام کرد که حاضر نیست زیر نظر همایون امیری کار کند و ترجیح می‌دهد به‌صورت مستقل به فعالیتش ادامه دهد. این تصمیم عاشری، اگر چه در ظاهر شخصی است، اما در عمل می‌تواند روند آماده‌سازی تیم ملی را دچار اختلال کرده و پیام روشنی از نبود انسجام در بدنه فنی تیم ملی باشد.

همایون امیری از پس این چالش برمی‌آید؟

همایون امیری از چهره‌های فنی و با تجربه در عرصه قهرمانی و مربیگری بوکس ایران است، اما کمتر کسی است که نداند سرمربیگری در تیم ملی بزرگسالان به‌ویژه در آستانه رقابت‌های جهانی، نیازمند تجربه‌ای متفاوت و توان مدیریت بحران است.

در شرایطی که برخی از مربیان باسابقه حاضر به همکاری با او نیستند، مسیر امیری برای موفقیت هموار به نظر نمی‌رسد و باید دید او با چه تدابیری می‌تواند اعتماد بدنه فنی را جلب کرده و در عمل توانایی‌هایش را تثبیت کند.

دو راهی گفت‌وگو یا عبور از اختلافات

حالا بوکس ایران تنها با چالش فنی روبه‌رو نیست؛ اختلاف نظرها و نارضایتی‌ها اگر ادامه‌دار باشد مستقیماً بر عملکرد ملی‌پوشان در میادین جهانی اثر خواهد گذاشت. فدراسیون بوکس هنوز واکنش رسمی‌ای به این اتفاقات نداشته و مشخص نیست که آیا با گفت‌وگو و مدیریت نرم، سعی در ترمیم رابطه‌ها خواهد کرد یا با نادیده گرفتن اعتراضات، به مسیر خود ادامه می‌دهد.

در نهایت، انسجام و هماهنگی در تیم ملی، نه فقط یک نیاز بلکه یک الزام است؛ چرا که رقابت‌های جهانی جایی برای آزمون‌ و خطا باقی نمی‌گذارد؛ میدانی که بوکس ایران همچنان در کسب موفقیت در آن چندان موفق ظاهر نشده است و از سال ۲۰۱۹ به بعد با وجود امیدواری‌ها، همچنان خبری از درخشش در این رقابت‌ها نیست.

انتهای پیام