به گزارش افرنگ خبر /

امباپه و وینیسیوس در یک شب طلایی غرش را شروع کردند. آنها 15 بار به یکدیگر پاس دادند، 55 درصد شوت‌ها را زدند و گل‌ها را نیز کیلیان به ثمر رساند. آنها بر خلاف سه بازی قبلی کار کردند و این همکاری می‌تواند رئال را به نقطه‌ای دور از دسترس ببرد.

این که در مورد درک متقابل وینیسیوس و امباپه تردیدهایی وجود داشت انکارناپذیر است. اتفاقی که دیشب افتاد ضربه شستی به تردیدها بود و این دو روند بازی را برای رئال عوض کردند.

نه فقط از نظر آماری که این حس همکاری در بازی آنها کاملا مشخص بود. وینی و امباپه بیشتر از همیشه به دنبال همدیگر گشتند، کمتر از همیشه یکدیگر را نادیده گرفتند و نتیجه نهایی، درخشان بود. لبخند وینی و امباپه یعنی کابوس برای بتیس و دیگر رقبا. ماشین رئال اما هنوز فرمول یک نیست، اما با این زوج ترسناک که هماهنگی‌شان مسئله زمان بود، در حال نزدیک شدن به شمایل یک قهرمان است.

و اگرچه آنچلوتی از کلمه "اضطراب" اجتناب می‌کرد، اما کاملاً به احساس عمومی نزدیک بود. در تیمی با بالاترین تقاضاهای دنیا و در رختکن با بالاترین توقعات، آنچه در سه بازی قبلی تجربه شد یک فاجعه بود. یک ناامیدی بیرونی و درونی.

این را دیشب کیلیان خیلی خلاصه بیان کرد: «سه بازی بدون گلزنی، برای بسیاری ممکن است مسئله‌ای جزئی باشد. اما برای من خیلی زیاد بود.»

ذهنیتی قوی و بزرگ که در چند کلمه خلاصه می‌شود. خود بازیکنان از هیجان عظیمی که آنها را احاطه کرده است آگاه هستند. اینکه مطابق انتظارات کار نکرده‌اند ولی دیشب امباپه نشان داد برای چه رئال هفت سال دنبال او بود.

رادیوگرافی یک تحول

وینیسیوس و امباپه بهترین بازی خود را به عنوان زوج حمله مقابل بتیس انجام دادند، خیلی بهتر از سوپرجام اروپا. کیلیان پنج پاس به وینی داد (بیش از هر هم تیمی دیگری) و وینی نیز 10 پاس به کیلیان. آنها یازده‌بار شوت‌زنی کردند (9 شوت از فرانسوی و دو شوت از برزیلی) 55 درصد از شوت‌های تیم. هماهنگی این دو که بیشتر شد، رئال دقیقه به دقیقه اوج گرفت: این دو 28 پاس در یک سوم پایانی زمین ارسال کردند. دو تکه‌ای که به هم گره خوردند.

امباپه، یک شماره 9 خالص

و این در تضاد با این نظریه بود که می‌گفت امباپه یک 9 جعلی است. در مقابل بتیس، امباپه بیشترین تحرک را درون محوطه جریمه داشت و اثر او تقریبا روی هر موقعیت گل دیده می‌شد. نقشه حرارتی نشان می‌دهد که او به سختی به کناره‌های زمین رفت و اگرچه آشکار است که او تمایل به رفتن به سمت چپ دارد ولی عمدتاً آن فضا را برای وینیسیوس باز گذاشت و خودش درون محوطه جریمه گل را بو می‌کرد. درست برعکس چیزی که مثلاً در برابر لاس پالماس اتفاق افتاد و باعث شد بحث ناسازگاری او و وینی مطرح شود.

در مورد وینیسیوس نیز نقشه حرارتی نشان می‌دهد، او به سختی وارد محوطه جریمه شد و تمرکزش روی سمت چپ زمین بود. وینی بارها توپ گرفت، نفوذ کرد اما قبل از ورود به محوطه جریمه سعی داشت امباپه و دیگر بازیکنان را در بهترین نقطه پیدا کند. این‌بار وینی می‌خواست کیلیان تیرانداز اول رئال باشد. چیزی که در گرن کاناریا اتفاق نیفتاد را در برنابئو شاهدش بودیم. همه چیز در رئال نظم خودش را می‌گیرد و انگار فقط بحث زمان مطرح بود.

وینی رفاقت را معنا کرد

یک اپیزود جداگانه، رابطه شخصی وینی و امباپه است: آنها متهم به عدم سازگاری در زمین شده بودند و اینکه غرور و خودخواهی مانعی بزرگ بر سر راه آنهاست.

امباپه دیروز پاسخ این ابهام را داد: «وینیسیوس و من بسیار آرام هستیم. طبیعی است که آنها در مورد ما صحبت کنند: ما جوان و معروفیم. از بهترین‌های جهان. البته ما در مرحله آشنایی بیشتر با یکدیگر هستیم و من باید خودم را با حرکات وینی و دیگران وفق بدهم. مشکلی نیست و خیالم آسوده است. برای من مهمترین چیز رئال مادرید است.»

و سرانجام آن پنالتی که پایان همه تردیدها بود. خودت بزن کیلیان، کارش رو تموم کن. تقدیم پنالتی از وینیسیوس به امباپه تا دیگر جای هیچ ابهامی باقی نماند. دیشب هیولا را بیدار کردند.