به گزارش افرنگ خبر /حجت‌الاسلام والمسلمین محسنی اژه‌ای، طی سخنانی در چهاردهمین جشنواره مالک اشتر سازمان حفاظت اطلاعات سپاه، با بیان اینکه طی ۴۵ سال اخیر، نیرو‌های مسلح به خصوص سپاه در تراز نظام جمهوری اسلامی عمل و رشد کرده‌اند اظهار کرد: از رسالت‌های اصلی سپاه حفظ نظام و دستاورد‌های ارزشمند آن است؛ بنابراین سپاه نهادی بسیار مهم و اثرگذار می‌باشد؛ با اشراف به همین اصل مهم است که می‌توان به اهمیت سازمان حفاظت اطلاعات سپاه پی برد؛ این سازمان از جایگاه رفیعی برخوردار است چرا که مسئولیت حفاظت و صیانت از فرد فرد نیرو‌های سپاه و اماکن و اطلاعات و دیگر شئون آن را عهده‌دار است.

رئیس دستگاه قضا در ادامه ضمن تبیین و تشریح مسئولیت‌های دستگاه‌های حفاظتی و اطلاعاتی گفت: دستگاه‌های حفاظتی و اطلاعاتی ما با رویکرد پیشگیرانه و طبیبانه باید بشیر و نذیر باشند و از قدرت رصد و دیده‌بانی قوی برخوردار باشند. دستگاه‌های حفاظتی و اطلاعاتی ما باید پیوسته نسبت به نقشه‌ها و توطئه‌های دشمنان و شیوه‌های ورود و رخنه آنها آگاهی و اشراف داشته باشند و متوجه باشند که چگونه و از چه راه‌هایی از تضعیفِ جایگاه و انفعال نیرو‌ها پیشگیری به عمل آورند.

رئیس قوه قضاییه بیان داشت: دستگاه‌های حفاظتی و اطلاعاتی ما علی‌رغم دستیابی به موفقیت‌های چشمگیر، به هیچ عنوان نباید به خود و ابزار‌ها و تجربیات و توفیقاتشان مغرور شوند و چنانچه مغرور شدیم و غفلت کردیم همین نقطه آغاز نفوذ شیطان و شیطان صفتان است.

رئیس عدلیه تصریح کرد: خدمت کردن زیر پرچم ولایت فقیه به اسلام و نظام و مردم، نعمت بسیار بزرگی است و ما برای شکرگزاری این نعمت بزرگ باید پیوسته بر تقوا و وحدت و اطاعت خود از، ولی امر و همچنین مجاهدت‌های خود بی‌افزاییم. باید نهایت توجه و اهتمام را داشته باشیم تا مبادا خدای‌ناکرده ذخارف دنیوی به جهاد و اخلاص ما لطمه‌ای وارد آورند.

قاضی‌القضات در ادامه ضمن تبیین و تشریح وجوه مختلف کار حفاظتی و اطلاعاتی و برخی از اموری که ممکن است در این عرصه در تزاحم با یکدیگر قرار گیرند و یا به دو مقوله «اهم» و «مهم» تقسیم شوند، گفت: در حالت عادی، داشتن حُسن‌ظن به هم‌نوع و هم‌کیش و همکار یک ارزش تلقی می‌شود، اما وقتی شما در جایگاه حفاظتی و اطلاعاتی قرار می‌گیرید چنانچه مرتکب کوچک‌ترین غفلتی شوید خدای‌ناکرده آسیب‌ها و آفت‌هایی عارض می‌شود؛ حال موضوع اساسی و مهم آن است که در چنین شرایطی ما چگونه عمل کنیم که نه حُسن‌ظن ما مخدوش شود و نه مرتکب غفلت شویم؟ در اینجا نیاز به اِعمال مبانی و موازین روشن و شفاف است.