پژوهشگران در این مطالعه داده‌های زنان دانمارکی بین ۵۰ تا ۶۰ سال را با تمرکز بر ارتباط بین استفاده از درمان ترکیبی استروژن و پروژسترون و ایجاد زوال عقل تجزیه و تحلیل کردند. نتایج به دست آمده نشان داد: نرخ زوال عقل و بیماری آلزایمر (شایع‌ترین شکل زوال عقل) در بین افرادی که تحت درمان با استروژن- پروژستین قرار داشتند حدود ۲۴ درصد در مقایسه با افرادی که هرگز از این درمان استفاده نکردند، افزایش یافته است. گفتنی است این روند افزایش خطر هم در مصرف کنندگان طولانی مدت و هم در افراد مصرف کننده کوتاه مدت هورمون‌ها مشاهده شده و بدتر این که خطر زوال عقل حتی در زنانی که درمان را در سن ۵۵ سالگی یا کمتر شروع کردند نیز مشاهده می‌شود.

 

پژوهشگران این تیم مطالعاتی خاطرنشان می‌کنند، یافته‌های آن‌ها صرفا مشاهده‌ای بوده و در حال حاضر نمی‌توانند دلیل این موضوع را شناسایی کنند. همچنین، آن‌ها در مطالعات خود بین انواع زوال عقل یا روش‌های مختلف تجویز هورمون درمانی تفاوتی قائل نشدند. این تیم همچنین وجود عوامل مخدوش کننده و استعداد بالقوه علائم یائسگی و زوال عقل را در میان کاربران هورمون درمانی تأیید کردند.

 

در نتیجه گیری این مطالعه صراحتا عنوان شده است؛ تعیین این مساله که آیا این یافته‌ها نشان دهنده تأثیر واقعی هورمون درمانی یائسگی بر خطر زوال عقل بوده یا اینکه منعکس کننده یک استعداد زمینه‌ای در زنانی است که به این درمان‌ها نیاز دارند، ضروری است.

 

پژوهشگران بر این باورند، کارآزمایی‌های بالینی تصادفی سازی شده و تکنیک‌های تصویربرداری پیشرفته می‌توانند بینش‌های ارزشمندی را در مورد اثرات هورمون درمانی بر پاتوفیزیولوژی زوال عقل ارائه داده و امکان تصمیم گیری آگاهانه‌تر در مورد استفاده از آن را برای علائم یائسگی را فراهم کنند.