محققان یک الکترود ارگانیک رسانای نرم ساختهاند که برای کاشت نیازی به جراحی تهاجمی ندارد و در طول زمان توسط بدن جذب میشود.
به گزارش افرنگ خبر /به نقل از نیچر، دانشمندان معتقدند، این روش میتواند راهی جدید برای درمان بیماریهای غیرمزمن مانند سرطان و آسیبهای عصبی با تحریک الکتریکی باشد.
تحریک الکتریکی بافتها و سیستم عصبی اغلب به عنوان درمانی در شرایط مزمن مانند بیماری پارکینسون یا صرع استفاده میشود. در این روش الکترودهای کاشته شده با جراحی، امواج الکتریکی را به نواحی خاصی از مغز هدایت می کنند. اما الکتروتراپی میتواند برای افرادی که شرایط غیرمزمن مانند درد، آسیبهای عصبی یا سرطان دارند، مفید باشد.
نویسنده ارشد این مطالعه گفت: کار ما به طور طبیعی الکترونیک را با سیستمهای بیولوژیکی ادغام میکند و فرصتهایی را برای درمان بیماریهای غیرمزمن که درمان آن دشوار است، باز میکند. در این مطالعه، ما از گورخرماهی که یک مدل عالی برای مطالعه الکترودهای آلی در ساختارهای مغز است استفاده کردیم.
محققان الکترود ارگانیک خود را با استفاده از پلیمر A5 با کیفیتهای منحصر به فردی ساختند. این الکترودها در یک قالب ژل خود آرایی میکنند و یک هیدروژل بسیار رسانا تولید میکند که برای چندین ماه پایدار میماند. الکترودها همچنین از پلیمرهای کوچکی به نام الیگومر تشکیل شده است که خواص جذب زیستی بهتری به آن میدهد.
محققان با استفاده از گورخرماهی، مدلی از بازسازی اندام یا آسیب عصبی که منجر به درد میشود، را با استفاده از سرنگی با قطر کانول ۳۰ میکرومتر (اندازه نانوذرات A۵ به طور متوسط ۸۰ نانومتر) به مغز ماهی تزریق کردند. هنگامی که A5 با یونهای درونزا برهمکنش میکند، خود را طوری مرتب میکند که یک الکترود نرم پایدار تشکیل دهد.
با گذشت زمان، ضخامت الکترود نرم افزایش یافت و دندریتها از آن شروع به رشد کردند و ارتباط نزدیکی با سلولهای اطراف ایجاد کردند. محققان با اعمال امواج الکتریکی بر روی برشهای مغزی جدا شده از ماهی با الکترودهای کاشته شده، میتوانند امواج عصبی را کنترل کنند.
راجر اولسون، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: ما تکنیکی را توسعه دادهایم که در آن محلولی از نانوذرات با استفاده از یک سوزن به اندازه یک موی انسان به بافت تزریق میشود. این ذرات، که از زنجیرههای مولکولی کوچک (پلیمرها) تشکیل شدهاند، سپس خود را به یک ساختار رسانا تبدیل میکنند و با سلولهای بدن ادغام میشوند.
ساختار رسانا حدود ۹ روز پس از قرار گرفتن در بافت شروع به تخریب کرد به طور کامل جذب شد و به بدن ماهی هیچ آسیبی نرساند.
کلید واژه
ارسال نظرات