به گزارش افرنگ خبر /

بهترین فرصت برای اثبات درستی ادعای همیشگی قلعه‌نویی فرا رسیده: در حق من جفا شده.

در همان 28 آذر 80 و تقابل برق تهران و پرسپولیس بود که مشخص شد امیر قلعه‌نویی آینده درخشانی در رده مربیگری دارد. او که الفبای مربیگری را زیر نظر ناصر حجازی فرا گرفته بود، برابر تیم پرستاره علی پروین نمایش درخشانی داشته و با بدشانسی در آن بازی جام حذفی به پرسپولیس باخت. بارها از سوی همبازیان قدیمی امیر شنیده شده که او حتی در دوران حضور در ترکیب استقلال نیز جنم مربیگری و هدایت تیم را داشته و البته همیشه در تمرینات به دنبال نت برداری و الگو گرفتن از مربیان خود بود.

اما در ادامه امیر قلعه‌نویی روی نیمکت استقلال اهواز حاضر شده و با کسب نتایجی درخشان موفق به حفظ تیمش در لیگ در هفته پایانی شد. دیگر نوبت حضور در تیم محبوب ژنرال فرا رسیده بود و ناکامی آبی‌پوشان در فتح اولین دوره لیگ برتر، باعث شد او در خرداد 81 جانشین منصور پورحیدری شود.

امیر قلعه‌نویی در اولین مقطع حضور در استقلال عملکرد فوق‌العاده‌ای داشته و آن تیم بحران‌زده را قهرمان جام حذفی کرد. اما تمایل مدیران وقت باشگاه به استخدام رولند کخ، باعث جدایی موقت امیر اردشیر و حضور دوباره‌اش در استقلال اهواز شد.

اما بالاخره در تابستان 82 امیر قلعه‌نویی هدایت استقلال را از ابتدای فصل به عهده گرفت. تیمی مملو از ستاره‌های باتجربه که در کسب موفقیت ناکام مانده بود و امیر با حضورش روی نیمکت، انقلابی بزرگ در ترکیب ثابت ایجاد کرده و ستاره‌های جوان فراوانی را به ترکیب اضافه کرد. در آن سه فصل، آبی‌پوشان تحت هدایت او عملکردی خاطره‌انگیز و هجومی ارائه داده و به ترتیب نایب قهرمان، سوم و قهرمان شدند. 
اما بهترین خاطرات هواداران استقلال در آن مقطع از بازی‌های دربی بود. ژنرال یک دربی‌باز واقعی بود که سه فصل متوالی رقیب دیرینه را مغلوب کرده و حتی یک بار نیز مقابل پرسپولیس شکست نخورد. با برتری مقابل برق شیراز در اول اردیبهشت 85، امیر قلعه‌نویی تصمیمی بزرگ گرفته و در اوج جوانی هدایت تیم ملی را بر عهده گرفت.

طی یک سال حضور روی نیمکت تیم ملی شاهد نتایج قابل قبولی از تیم تحت هدایت امیر قلعه‌نویی بودیم، اما شکست در ضربات پنالتی مقابل کره جنوبی پایان این دوره را برای او رقم زد. تصمیمی که هنوز هم ژنرال از آن به تلخی یاد کرده و جدایی‌اش را ناعدالتی می‌داند.

بعد از چند ماه دوری از فوتبال، امیر قلعه‌نویی این بار روی نیمکت مس کرمان و در نیم فصل آن‌قدر خوب کار کرد تا در بهار ۱۳۸۷ دوباره هدایت استقلال را بر عهده گیرد. تیمی که با هدایت ناصر حجازی و فیروز کریمی در رتبه سیزدهم لیگ برتر قرار گرفته بود، اما قلعه‌نویی متحول شده و دوباره قهرمان جام حذفی ایران شد.

فصل بعد احتمالا بهترین دوره حضور ژنرال در استقلال رقم خورد. تیم طوفانی و هجومی او در هفته پایانی و با برتری مقابل پیام مشهد باز هم قهرمان لیگ برتر شد و قلعه‌نویی نشان داد در فوتبال ایران رقیب ندارند. اما اختلاف با واعظ آشتیانی، قلعه‌نویی را به اصفهان فرستاد و دوران درخشان او روی نیمکت سپاهان آغاز شد.

قلعه‌نویی در تیم جدید خود دو فصل متوالی و با اقتدار فاتح لیگ برتر شده و همچنان رقیبی پیش روی خود نمی‌دید. اما اختلاف با مدیران این تیم باعث جدایی امیر شد و فصل بعد او راهی تراکتور شده و با کسب عنوان نایب قهرمانی در لیگ برتر، بهترین روزهای تاریخ این باشگاه را رقم زد.

بعد از این سه فصل درخشان، دوباره موعد بازگشت به استقلال فرا رسید و تاریخ تکرار شد. باز هم تیم قلعه‌نویی موفق به کسب عنوان قهرمانی در لیگ برتر شد تا او با اقتدار لقب بهترین سرمربی تاریخ لیگ برتر را از آن خود کند. اما فصول بعد برای او خوب پیش نرفت و در نهایت شکست در دربی اردیبهشت 94، پایان دوران طلایی او در استقلال تا امروز را رقم زد.

در ادامه قلعه‌نویی در تراکتور تا آستانه قهرمانی در لیگ برتر پیش رفت، اما بدشانس بود که پرسپولیس تحت هدایت برانکو رقیب نداشت. عین این اتفاق در دوره دوم حضور قلعه‌نویی در سپاهان نیز تکرار شد و علی‌رغم کسب نتایج خوب، او در کسب عنوان قهرمانی ناکام می‌ماند. در بهمن 98 به نظر می‌رسید قلعه‌نویی دوباره سرمربی تیم ملی خواهد شد، اما مخالفت مدیران سپاهان اجازه نداد این رویا برای او تبدیل به واقعیت شود.

اما دو سال قبل بود که امیر اردشیر تصمیم به مهاجرت به سیرجان گرفته و سرمربی گل‌گهر شد. قلعه‌نویی در این دو فصل تیمی باکیفیت ساخت و اگر پرونده و حواشی عجیب فصل قبل نبود، حتی می‌توانست به قهرمانی نیز فکر کند.

اما امروز و بعد از 16 سال، قلعه‌نویی بسیار باتجربه‌تر و البته پرافتخارتر، دوباره به عنوان سرمربی جدید تیم ملی ایران انتخاب شد. هافبک محبوب و متعصب آبی‌پوشان در دهه 60 و 70 و سرمربی پرافتخار فوتبال ایران در دو دهه بعدی، حالا در 59 سالگی آماده انجام مهم‌ترین مأموریت دوران مربیگری خود است. 16 سال بعد از آن تصمیم به زعم قلعه‌نویی ناعادلانه، حالا دوباره او فرصت دارد هم تیم ملی ایران را بعد از چهار دهه به عنوان قهرمانی آسیا برساند و هم ثابت کند هنوز در بین سرمربیان ایرانی رقیب ندارد.

سبک مربیگری و البته اخلاقی قلعه‌نویی به شکلی بوده که او همیشه طرفدارانی متعصب و البته منتقدانی سرسخت داشته است. اما حالا این سرمربی باتجربه فرصت دارد تا با در اختیار داشتن ستاره‌هایی بزرگ در تمامی خطوط، تحولی بزرگ در تیم ملی ایجاد کند. تیمی که در جام جهانی چندان موفق به برآورده کردن انتظارات نشد و حالا طرفداران فوتبال ایران چیزی جز رسیدن به فینال جام ملت‌های آسیا برای اولین بار بعد از انقلاب، از قلعه‌نویی نمی‌خواهند.