به گزارش افرنگ خبر /

یکی از تکراری‌ترین سوژه‌های پنجره نقل‌ و‌ انتقالاتی فوتبال ایران در نیم‌فصل، موضوع انتقال کاوه رضایی به باشگاه استقلال و فسخ قرارداد این بازیکن با باشگاه تراکتور تبریز است.

ستاره سابق آبی‌ها که در ابتدای فصل به عنوان یکی از بمب‌های نقل و انتقالات تابستانی به باشگاه محبوبش برگشته بود، پس از امتناع بازیکنان مازاد ساپینتو از فسخ قرارداد در آستانه لیگ، مجبور شد تا نیم‌فصل در باشگاه دیگری که تراکتور بود، توپ بزند.

در تمام این مدت زمزمه‌هایی مبنی بر بازگشت کاوه رضایی به استقلال در پنجره نقل و انتقالاتی زمستانی به گوش می‌رسید و در نهایت کاوه با فسخ یک‌طرفه قراردادش با تراکتور، مهر تاییدی بر این گمانه‌زنی‌ها زد.

حالا و در شرایطی که پنجره نقل و انتقالاتی استقلال باز شده و این باشگاه با جدایی سیاوش یزدانی مجاز به عقد قرارداد با یک بازیکن دیگر است، کلاف سردرگم بازگشت کاوه به استقلال روز به روز پیچیده‌تر می‌شود.

از یک سو اصرار مدیریت استقلال و کادر فنی این باشگاه به جذب یک بازیکن خارجی و از طرف دیگر محرومیت این باشگاه از ثبت قرارداد بازیکن خارجی غیر از بازیکنان شاغل در فوتبال ایران به دلیل صدور رای استراماچونی، باعث شده تا کاوه رضایی نیز فعلا بلاتکلیف باشد.

چرا که باشگاه معتقد است طبق بندهای مندرج در آیین‌نامه‌های نقل و انتقالات، آ‌نها با وجود قطعیت رای استراماچونی قادر به جذب بازیکن خارجی هستند و برای آن تلاش می‌کنند.

این در حالی است که حالا با انتشار تفاهم‌نامه مدیریت وقت باشگاه استقلال با کاوه رضایی مشخص شده آبی‌های پایتخت در هر صورتی اگر موفق به بازگرداندن این بازیکن به لیست تیم نشوند، موظف به پرداخت ده میلیارد تومان به این بازیکن خواهند بود.

از طرف دیگر در صورت حضور کاوه رضایی در لیست باشگاه استقلال، قرارداد او تا پایان لیگ بیست و دوم بدون آپشن‌های وابسته به عملکرد، ۱۲ میلیارد تومان خواهد بود.

در واقع اگر باشگاه استقلال کاوه را در لیست خود قرار دهد نه‌ تنها از پرداخت غرامت ده میلیاردی به این بازیکن منفک می‌شود، بلکه با پرداخت تنها دو میلیارد تومان می‌تواند از این بازیکن بهره‌مند شود.

همه این‌ها در شرایطی است که استقلال به خاطر پرونده قطعی استراماچونی برخلاف صحبت‌های فتح‌الله‌زاده مجاز به جذب بازیکن خارجی نیست و در این بین با توجه به اینکه استقلال در هر صورت باید حداقل مبلغ غرامت را به کاوه رضایی پرداخت کند، آنچه معقول‌تر به نظر می‌رسد، استفاده از این بازیکن است. چه اینکه با توجه به فشردگی مسابقات و حساسیت بالای رقابت با تیم‌های قدرتمندی چون پرسپولیس و سپاهان در مسیر قهرمانی، برخورداری از یک بازیکن – هر بازیکنی – بیشتر در لیست، ضرری ندارد.

البته موضوع مهمی که در مورد تفاهم‌نامه کاوه رضایی با استقلال وجود دارد، افزایش قابل توجه مبلغ قرارداد این بازیکن در فصل آینده و در صورت حصول آپشن‌های قیدشده در آن است. به طوری که برای مثال اگر عملکرد این بازیکن مورد تایید مدیرعامل استقلال قرار بگیرد، مبلغ ۴.۵ میلیارد تومان به ۱۹ میلیارد مبلغ پایه قرارداد او اضافه خواهد شد. همچنین ۴.۵ میلیارد حق مسکن برای او در نظر گرفته شده و از سوی دیگر ۱.۵ میلیارد برای قهرمانی در لیگ، یک میلیارد برای قهرمانی در حذفی و پانصد میلیون تومان برای کسب سهمیه به قرارداد او اضافه خواهد شد تا در کنار دریافت ۸۰ میلیون تومان به ازای هر بازی، آپشن‌های قرارداد کاوه و استقلال تکمیل شود.

حالا باید دید در روزهای باقی‌‌ مانده چه سرنوشتی در انتظار باشگاه استقلال و کاوه رضایی خواهد بود.

موقعیت پیچیده‌ای که استقلال در آن گیر کرده، اتخاذ هر تصمیمی از سوی مدیرانش را به نوعی موجه می‌کند.

در واقع دوراهی پیچیده‌ای که مدیران استقلال در برابر آن قرار گرفتند از این قرار است که آن‌ها از یک سو می‌توانند به امید کسب مجوز برای جذب بازیکن خارجی از سازمان لیگ با مجادله‌های حقوقی بمانند و برای رسیدن به این مهم صبر کنند تا بازیکن خارجی مدنظرشان را جذب کنند و در کنارش غرامت ده میلیاردی کاوه رضایی را بدهند و از سوی دیگر می‌توانند با جذب هرچه سریع‌تر رضایی، قید انتظار برای رضایت سازمان لیگ را زده و از این بازیکن در ترکیب تیمشان استفاده کنند.

باشگاه استقلال به خصوص به‌خاطر اینکه نیازی به خرید مهاجم احساس نمی‌کند، به دنبال این است که این قرارداد و تفاهم‌نامه، منعقد و اجرایی نشود و برای همین منظور، مدیران استقلال به دنبال گرفتن رای پرونده در کمیته تعیین وضعیت به سود باشگاه هستند‌.