به گزارش افرنگ خبر /

یک شب کابوس‌وار دیگر برای انگلیس رقم خورد؛ لوکا مودریچ در جام جهانی ۲۰۱۸ و مارکو وراتی در جام ملت‌های ۲۰۲۰ و حالا آنتوان گریزمان در جام جهانی ۲۰۲۲ به عنوان بازیکنانی که می‌توانند ریتم بازی را در اختیار بگیرند، توانستند سه شیرها را از جام جهانی بیرون کنند.

به نقل از ESPN، فرانسه، قهرمان جهان به لطف گل‌های اورلین شوامنی و الیور ژیرو در ورزشگاه البیت به برتری ۲ بر یک مقابل انگلیس دست یافت و به عنوان آخرین تیم انگلیس را به خانه فرستاد.

این دفعه تیم گرت ساوتگیت، حداقل روحیه لازم برای بازگشت به بازی بعد از عقب افتادن از حریف را داشت. انگلیس در جام جهانی ۲۰۱۸ مقابل کرواسی و در یورو ۲۰۲۰ مقابل ایتالیا، برتری و قدرت لازم را داشت اما هر دو را از دست داد تا مودریچ بازی خود را به انگلیس دیکته کند و وراتی به ایتالیا کمک کرد تا یک سال و نیم قبل نتیجه بازی در ومبلی به سود انگلیس نشود.

اما در ورزشگاه البیت، با وجود این که هری کین توانست گل تساوی را از روی نقطه پنالتی به ثمر برساند، انگلیس نتوانست راهکاری برای حل مشکل بازی‌سازی توسط گریزمان پیدا کند.

قبل از مسابقه صحبت‌ها از این بود که انگلیس می‌تواند کلیان ام‌باپه را که در صدر جدول گلزنان است متوقف کند اما گریزمان کسی بود که جریان بازی را تنظیم کرد و انگلیس به او اجازه داد تا فضای بین هافبک‌ها و مهاجمان را اشغال کند.

این دقیقا منطقه‌ای بود که هافبک اتلتیکو مادرید با سانتر خود موقعیت گلزنی را برای ژیرو در دقیقه ۷۸ فراهم کرد و او هم با ضربه سر بازی را ۲ بر یک به سود فرانسه کرد. در ادامه کین پنالتی را از دست داد و نتوانست تیمش را حداقل به وقت‌های اضافه برساند.

از ابتدای بازی، این همان انگلیس قدیمی بود؛ آرام، پاس‌های عرضی زیاد، حرکات قابل پیش بینی، سانتر روی محوطه جریمه. بله، انگلیس بازی را به فرانسه داد و تیمی که برنامه ساده‌ای برای این مسابقات داشته باشد، باید آماده بازگشت به خانه شود. 

آن‌ها دو راهکار دارند که می تواند این وضعیت را در یورو ۲۰۲۴ و جام جهانی ۲۰۲۶ تغییر دهد. یک، بازیکنی که بازی‌ساز می‌کند و می‌تواند در تیم جای بگیرد و دو، فلسفه مدیریتی تیم عوض شود - ساوتگیت یا جانشین او بعد از ۶ سال تصمیم به تغییر بگیرند - و به یک بازیکن این شانس داده شود که «گریزمان» سه شیرها شود.

فیل فودن می‌تواند این نقش را بازی کند. بازیکن منچستر سیتی عملکرد خوبی در جام جهانی داشت و در اکثر بازی‌ها یک تهدید هجومی قوی برای رقیبان بود اما در دیدار با فرانسه بازی گرفتن از او در جناح چپ به هدر دادن فرصت‌ها بود.

اگر ساوتگیت به اندازه کافی جسور بود که فودن را در منقطه بین کین و هافبک‌ها قرار دهد، شاید بدون جردن هندرسون هم این بازیکن ۲۲ ساله می‌توانست همان‌طور که گریزمان به انگلیس ضربه زد، به فرانسه آسیب برساند. پپ گواردیولا، بارها این آزادی به فودن داده است اما او در سیتی با بازیکنان بهتری احاطه شده که سلطه زیادی بر توپ دارد و انجام دادن این ماموریت برای انگلیس می‌توانست متفاوت باشد.

فودن در کنار بلینگام ۱۹ ساله، آینده انگلیس است اما مشکل این است که آینده هرگز نمی‌آید و امروز چیزی است که اهمیت دارد. آن‌ها نمی‌توانند توپ مسابقه تا دو سال بعد جلو پرتاب کنند.

اگر فودن راه حل نیست، شاید جیمز مدیسون باید این فرصت را داشته باشد که در پست شماره ۱۰ بازی کند. هافبک لسترسیتی که در فهرست ۲۶ نفره انگلیس قرار گرفته بود، از تیم خارج شد چرا که در بدو بازی‌ها مصدوم شد و مجبور شد برای حفظ سلامتی خود بازی نکند.

او فقط یک بار توسط گرت ساوتگیت به بازی گرفته شد. اگر چه این احساس وجود دارد که سرمربی انگلیس کاملا به مدیسون فرصت نداده است. همین مساله می‌تواند درباره جک گریلیش هم گفته شود که چیزی جز یک تعویض در جام جهانی نبود. هر دوی این بازیکنان ایرادهای خود را دارند اما دیدیه دشان، سرمربی فرانسه ترجیح داد نکات مثبت گریزمان را برجسته‌تر ببیند.

ساوتگیت گاهی در شرایط مناسب خیلی عقب می‌نشیند. آیا او واقعا به هندرسون در کنار رایس و بلینگام در برابر شوامنی و ربیو نیاز داشت؟ همه چیز مربوط به اولویت‌ها است و غریزه ساوتگیت این بود که ریسک نکند و بازی شجاعانه را انجام ندهد.

اگر هری کین هم پنالتی دوم را گل می‌کرد، چه کسی می‌دانست که شرایط چطور پیش خواهد رفت؟ آیا انگلیس می‌توانست بازی را ببرد و دیدار با مراکش در نیمه نهایی را قطعی کند؟

اما بدون استعداد و خلاقیت در مرکز زمین، انگلیس دوباره ناکام شد. آن‌ها مشخصا در یک دور باطل افتاده‌اند و با سوالات مشابه به یورو ۲۰۲۴ خواهند رفت.