مصدومیت‌ها یکی از بزرگ‌ترین نگرانی‌های مربیان ملی قبل از جام جهانی است. هر چه به این رقابت‌ها نزدیک می‌شویم، بیم مصدومیت در قبال هر بار زمین خوردن ستاره‌ها افزایش می‌یابد. طی روزهای گذشته بازیکنان جدیدی به فهرست کسانی که جام جهانی را از دست داده‌اند افزوده شده است. خیلی از بازیکنان هم که از مدت‌ها قبل مصدوم شده و در حال درمان برای حضور به موقع در این رویداد هستند، مشخص نیست با چه درصدی از آمادگی به جام جهانی می‌رسند و آیا می‌توانند به تیم خود کمک کنند یا خیر.
درباره ایران هم این نگرانی وجود دارد. کارلوس کی‌روش روزانه عملکرد بازیکنان مدنظر خود را برای حضور در جام جهانی رصد می‌کنند. او دستیاران خود را در داخل و خارج از ایران مامور رصد روزانه میزان آمادگی بازیکنان خود کرده است و حتی دو تن از دستیارانش از چند روز قبل راهی جام جهانی شده‌اند.
کارشناسان بسیاری بر این باورند که همزمان با آمادگی تکنیکی و تاکتیکی تیم‌ها، خوش شانسی تیم‌ها در داشتن بازیکنان خود در این جام جهانی و مصدوم نشدن بازیکنان قبل از این رویداد مهم اهمیت بسیاری دارد.
نگاهی به تاریخچه فوتبال ملی ایران نیز موید این مطلب است که گهگاه مصدومیت‌ها گریبان تیم‌ها را گرفته است و تیم ملی ایران نتوانسته در حد و قواره خود ظاهر شود.
*جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین
تیم ملی ایران در حالی با حشمت مهاجرانی راهی جام جهانی شد که چند تن از بازیکنان اصلی این تیم گرفتار مصدومیت شده بودند. رضا عادلخانی چند روز قبل از اعزام تیم ملی به این رقابت‌ها در هنگام قدم برداشتن روی پله‌های منزل مسکونی خود سرنگون می‌شود و به علت تورم شدید و شکستگی زانوی پای خود نمی‌تواند تیم ملی را در جام جهانی همراهی کند.
حسن روشن از امیدهای گلزنی تیم ملی ایران با مصدومیت راهی جام جهانی می‌شود و نمی‌تواند آن‌طور که باید تیم ملی را همراهی کند.
غلامحسین مظلومی، مهاجم تیم ملی ایران به علت مصدومیت حضور در جام جهانی را از دست می‌دهد و تیم ملی با مهاجمانی جوان و کم نام و نشان مانند حسین فکری و بهتاش فریبا به این رقابت‌ها می‌رود و یکی از مشکلات تیم ملی ناتوانی در گلزنی می‌شود.
*جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه
در این دوره هم تیم ملی گرفتار مصدومیت‌های بد موقع می‌شود. احمدرضا عابدزاده، دروازه‌بان تیم ملی ایران به علت مصدومیت در بازی نخست با یوگوسلاوی مصدوم بود و تیم ملی با یک گل این دیدار را از دست داد.
رضا شاهرودی، مدافع چپ تیم ملی ایران در اوج آمادگی این رقابت‌ها را از دست داد و تیم ملی در همین سمت با مشکلاتی رو به رو شده بود.
*جام‌جهانی ۲۰۰۶ آلمان
ستار زارع، مدافع چپ محبوب برانکو ایوانکوویچ در این پست بود که چند روز قبل از جام‌جهانی مصدوم شد تا برانکو او را به جام‌جهانی نبرد.
مجتبی جباری در حالی که در اوج به سر می‌برد به علت پاره شدن رباط صلیبی به جام‌جهانی نرسید.
اما بیش‌ترین حسرت درباره غیبت نیکبخت واحدی وجود دارد. علیرضا آن روزها بهترین چپ ایران بود و با استقلال هم قهرمان شده بود ولی مصدومیت بد موقع باعث شد به جام‌جهانی نرود و مهرزاد معدنچی در جام‌جهانی بازی کند. این اتفاق اثرات خوبی بر نیکبخت نگذاشت و در نهایت او بعد از جام‌جهانی راهی پرسپولیس شد.
*جام‌جهانی ۲۰۱۴ برزیل
عجیب‌ترین مصدومیت نصیب هاشم بیک‌زاده می‌شود. قرار بود دفاع چپ تیم ملی در جام‌جهانی باشد ولی مصدومیت این رویای او را از بین برد و صرفا به عنوان تماشاگر راهی جام جهانی برزیل شد.
*جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه
در این دوره علی کریمی، هافبک وسط تیم ملی ایران به دلیل مصدومیت شانس بازی در جام‌جهانی را از دست داد.
داریوش شجاعیان که در اردوی تیم ملی حضور داشت، به علت پاره شدن رباط صلیبی نتوانست در اردوهای نهایی تیم ملی حضور داشته باشد و این بازی ها را از دست داد.
محمدحسین کنعانی‌زادگان از نفرات محبوب کارلوس کی‌روش بود که به علت مصدومیت نتوانست راهی بزرگ‌ترین تورنمنت فوتبالی دنیا شود.
علی قلی‌زاده قبل از جام جهانی ۲۰۱۸ در فهرست کارلوس کی‌روش بود اما مصدومیت این بازی در تمرینات پایانی تیم ملی منجر به کنار گذاشتن او می‌شود و قلی‌زاده هم این مسابقات را از دست می‌دهد.
*جام جهانی ۲۰۲۲ قطر
از هم‌اکنون می‌توان گفت اللهیار صیادمنش، مهاجم هال سیتی انگلیس اولین غایب تیم ملی در جام جهانی است اما هنوز درباره نفرات بعدی تردیدهایی وجود دارد.
تاکنون مصدومیت سردار آزمون بیش‌ترین نگرانی را برای کادرفنی و هواداران به دنبال داشته اما مراقبت‌های لازم از این بازیکن برای حضور در قطر انجام می‌شود و آزمون به احتمال زیاد به این مسابقات می‌رسد.
سایر نفرات مانند بیرانوند و سرلک با اندک مصدومیت به کار خود ادامه می‌دهند و به نظر نمی‌رسد این دو هم در جام جهانی غایب باشند. کارلوس کی‌روش تا این لحظه با امیدواری به جام جهانی نگاه می‌کند و امیدوار است در چند هفته باقی مانده تا این رقابت‌ها هیچ بازیکنی را از دست ندهد.
