این گزارش عواملی چون جنگل‌زدایی، بهره‌کشی بشر از منابع طبیعی، آلودگی و تغییرات اقلیمی را مهمترین دلایل کاهش جمعیت حیات‌وحشِ جهان می‌داند.
گونه‌های حیاتی در دریاچه‌های آب شیرین، رودخانه‌ها و تالاب‌ها بیشترین آسیب را دیده‌اند و جمعیت آنها از سال ۱۹۷۰ حدود ۸۳ درصد کاهش یافته است.
"اندرو تری"، از مدیران انجمن جانورشناسی لندن می‌گوید: این کاهش شدید به ما می‌گوید که طبیعت در حال از هم گسستن و دنیای وحش در حالی خالی شدن است.
بر اساس این گزارش جمعیت حیات وحش به ویژه در آمریکای لاتین و منطقه کارائیب به شدت سقوط کرده و تنها در پنج دهه اخیر ۹۴ درصد کاهش یافته است.
همچنین در یک مورد جمعیت دلفین‌های صورتی رودخانه آمازون بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۶ حدود ۶۵ درصد کاهش داشته است.
به گفته اندرو تری، یافته‌های تازه ارزیابی سال ۲۰۲۰ میلادی را تایید می‌کند که نشان می‌داد جمعیت حیات وحش جهان با نرخ ۲/۵ درصد در سال در حال کاهش است.
کارشناسان می‌گویند: منطقه آمازون به سرعت در حال رسیدن به نقطه‌ای است که دیگر به عنوان جنگل‌های بارانی کاربرد نداشته باشد که در این صورت توقف روند خطرناک گرمایش زمین غیرممکن خواهد شد.
همچنین "مارک رایت"، مدیر علوم صندوق جهانی حیات وحش نیز می‌گوید: طبیعت در تنگنایی سخت بوده و هنوز هم هست. این جنگ در حال مغلوبه شدن است.
هرچند با وجود این تصویر تیره و تار، در گزارش تازه کورسویی از امید هم دیده می‌شود.
به گزارش شبکه خبری بی بی سی، در حالی که جمعیت گوریل‌های دشت شرقی پارک جنگلی "کاهوزی-بیه‌گا" در کنگو بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۹ به دلیل شکارشان ۸۰ درصد کاهش یافته، جمعیت گوریل‌های کوهستانی در پارک ملی ویرونگا در همان کشور بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۸ از ۴۰۰ به ۶۰۰ افزایش یافته است.
با وجود این، کاهش شدید جمعیت در اغلب گونه‌ها درخواست‌ها برای حمایت از حیات وحش و حفاظت از طبیعت را افزایش داده است.
در ماه دسامبر (۲ ماه دیگر) نمایندگانی از سراسر جهان در مونترال کانادا گردهم می‌آیند تا درباره راهبرد تازه‌ای برای حفاظت از گیاهان و جانوران جهان گفت‌وگو کنند.
احتمالا یکی از مهمترین درخواست‌هایی که در آن همایش مطرح خواهد شد، افزایش بودجه اقدام‌های حفاظتی در سطح جهانی است.
