نقش خانواده‌ای روی درخت سنجد
«تیمور ایوبی» ۴۱ سال دارد و در کنار مجسمه‌سازی، طراحی و نقاشی هم می‌کند: «بیش از ۱۵ سال است که مشغول کار روی چوب هستم، مجسمه می‌سازم هرچه به ذهنم خطور کند روی کاغذ طراحی می‌کنم و بر پیکر بی‌جان چوب، جان می‌دهم. هنر پیکرتراشی را تقریبا ۲۰ سال پیش با شاگردی در خدمت استاد ضیاءالدینی شروع کردم و توانسته‌ام در سطح کشور بیش از ۱۲ بار در جشنواره‌های متعدد عنوان کسب کنم.
نخستین اثری که خلق کردم مربوط به ۲۰ سال پیش است اثری که با گذشت دو دهه همچنان به یادگار گذاشته‌ام این کار روی کنده درخت سنجد اجرا شده و خانواده‌ای شامل پدر، مادر و فرزندان را به تصویر کشیده است.»
این هنرمند کردستانی ادامه می‌دهد: «در طول این سال‌ها روی متریال‌های مختلف کار کرده‌ام آثاری که نمونه‌های آن در سطح شهر سنندج وجود دارد اما معتقدم چون چوب خودش جان‌دارد، کار روی آن راحت‌تر است. درختان حتی بعد از مرگ هنوز در وجودش جان باقیمانده‌ای دارند که اگر خوب روی آن کار شود، حیات دوباره خودش را نشان می‌دهد. با همین دیدگاه برای اینکه درختان خشک شده سطح شهر جان دوباره بگیرند و از قطع کردن آنها جلوگیری شود، ایده پیکرتراشی روی درختان خشک سطح شهر را به‌طور خودجوش در سنندج کلید زدم و خوشبختانه با حمایت شهرداری سنندج کار را در قالب پروژه گسترده دنبال کردم.»
مخالفت‌هایی که مانعش نشد
ایوبی می افزاید: در مجموع ۴۰ درخت خشک و قطور سطح شهر که قابلیت تبدیل شدن به مجسمه را دارند شناسایی شده است، ایده‌های مختلفی از جمله نمادهای سنندج شهر خلاق موسیقی جهان و سنندج پایتخت کتاب را روی این درختان اجرا خواهم کرد. این آثار را با سفارش شهرداری اما با ایده خودم و با الهام گرفتن از ویژگی‌های شهر سنندج خلق و سعی می‌کنم در خلق آثارم تاریخ، مفاخر و مشخصه‌های زادگاهم را به تصویر بکشم. نخستین کار پیکرتراشی روی درختان بی‌جان را در خیابان معراج سنندج اجرا کردم که دو دست گره خورده به نشانه وحدت است که مورد استقبال قرار گرفت. روح زندگی در کارم وجود دارد؛ حتی تک‌تک سلول‌های مرده درخت با من حرف می‌زنند وقتی اثری را بر پیکر آن می‌بینیم.
