در این نمایش که کاری از مؤسسه فرهنگی «فدک» است، جلیل فرجاد، کرامت رودساز، فرهاد بشارتی، اسدالله بابایی، عبدالرضا کیهانی و گروهی از هنرمندان به ایفای نقش می‌پردازند.
«خورشید کاروان» روایت شبی است که کاروان اسرای کربلا در مسیر شام در دیر راهبی توقف می‌کنند. راهب نصرانی از مریدان امام حسین (ع) می‌شود و تمام ثروت خود را می‌دهد تا فقط یک شب تا سحر با سر مبارک سیدالشهدا (ع) هم کلام شود. راهب نصرانی با امام حسین (ع) نجوا می‌کند و ….
این اثر نمایشی ۳۰ سال است در ایام محرم و صفر روی صحنه می‌رود و تاکنون با بیش از ۱۳۰۰ اجرا در سالیان متوالی در شهرهای مختلف کشور و همچنین در کشورهای دیگر نظیر انگلیس، هلند و امارات میزبان قریب به یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفر از علاقه‌مندان نمایش بوده است و عنوان یکی از پرمخاطب‌ترین و پرتکرارترین نمایش‌های تاریخ تئاتر ایران را کسب کرده است.
«خورشید کاروان» اولین بار در سال ۱۳۷۱ و با کارگردانی حسین نورایی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران اجرا شده است.
عبدالرضا کیهانی دستیار کارگردان، بازیگر نمایش «خورشید کاروان» و عضو هیأت مدیره موسسه فرهنگی هنری فدک نیز به بهانه سی و یکمین سال اجرای نمایش «خورشید کاروان» یادداشتی نوشت.
عبدالرضا کیهانی علاوه بر همراهی ۳۰ ساله‌اش در گروه کارگردانی نمایش‌های «خورشید کاروان»، «اذان صبح»، «پنجره فولاد»، «زخم مدینه»، «از خاک تا افلاک»، «سرداران» و اجرای ارکستر «هلال کاروان» از موسسین موسسه فرهنگی هنری «فدک» است و هم اکنون معاونت موسسه «فدک» را عهده دار است.
در یادداشت کیهانی چنین آمده است:
«از ابتدای ماه محرم بسیاری از دوستان و هنرمندان وقتی مرا می‌دیدیند سراغ نمایش «خورشید کاروان» را می‌گرفتند و ما هم می‌گفتیم در حال پیگیری هستیم و هنوز چیزی قطعی نشده است. محرم تمام شد و ماه صفر رسید اما هنوز نتوانسته بودیم کاری کنیم. ماه صفر به نیمه رسید، اما دیگر برایم امیدی به اجرای «خورشید کاروان» نمانده بود.
سال‌های قبل وقتی مسافران اربعین عازم کربلا می‌شدند با خود می‌گفتم وظیفه ما این است که «خورشید کاروان» اجرا شود. پیش خودم می‌گفتم حتماً خطایی داشته‌ام که این توفیق از من گرفته شده است، احساس غریبی بود...
تا اینکه خبر رسید. جمع فراخوانده شد. امکانات مهیا شد. و خورشید باز هم طلوع کرد و راُیت حسین (ع) دوباره به ما اعتبار بخشید.
همه عمر برندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی»
