وی افزود: چراکه غشاهای همودیالیز متداول تجاری تنها بر مبنای دو پدیده دیرینه شامل انتشار و همرفت بنا شده‌اند. از این رو پروژه را در دانشگاه با هدف کوتاه کردن مدت زمان فرایند همودیالیز و همچنین افزایش بازدهی فرایند همودیالیز توسط بهره‌گیری از پدیده جذب اجرایی کردیم.
فارغ التحصیل دانشگاه صنعتی امیرکبیر افزود: نتایج حاصل از این طرح، کاملاً با اهداف از پیش تعیین‌شده مطابقت داشته و می‌تواند در ارتقاء فرایند همودیالیز و همچنین مرزهای دانش در زمینه دیالیز نقش بسزایی ایفا کند.
وی در خصوص روند اجرای پروژه گفت: در ابتدا توسط فرایند الکتروریسی، غشاء نانوالیاف خالص بر پایه پلیمر پلی‌آکریلونیتریل را تهیه کرده و در ادامه نانوجاذب‌های هالوزیت را بر روی نانوالیاف موجود در غشاء پراکنده کردیم. در نهایت توسط آزمون‌های مشخصه‌یابی، غشاء نانوالیاف کامپوزیتی نهایی را ارزیابی کردیم.
اخلاصی گفت: نتیجه نهایی این طرح می‌تواند به‌صورت مستقیم در صنعت پزشکی و همچنین به‌صورت غیرمستقیم در سیستم‌های تصفیه آب استفاده شود.
اخلاصی ادامه داد: این طرح می تواند با اندکی تغییر در مواد مورد استفاده در سیستم‌های تصفیه آب در مناطق محروم از آب آشامیدنی نیز مورد استفاده قرار گیرد.
وی گفت: کوتاه شدن مدت زمان و همچنین افزایش بازدهی فرایند همودیالیز از مزیت‌های این طرح به شمار می‌رود. دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر با بیان اینکه نوآوری موجود در این پروژه در هیچ نمونه داخلی و یا خارجی وجود ندارد، گفت: استفاده از پدیده جذب در غشاء طراحی شده در غشاهای متداول تجاری وجود ندارد.
