بیماری «بهجت» (آدمنتیاس) یک بیماری التهابی مزمن است که به رگهای خونی آسیب میرساند.
به گزارش افرنگ خبر /علائم بیماری بهجت، شامل: زخم در دهان و دستگاه تناسلی، درد مفاصل و التهاب چشم (یوئیت) است. این بیماری یک بیماری خودایمنی است که زمینه ژنتیک دارد و تمام دستگاههای بدن از جمله مفاصل، پوست و مخاط، چشم، قلب، شش، دستگاه گوارش، مغز، اعصاب و سیستم خونی را درگیر میکند. بیماری بهجت بیشتر در حوزه مدیترانه، خاورمیانه و آسیای شرقی مشاهده میشود. با بدتر شدن علائم بیماری در طول زمان، بیماران با درد شدیدتر بدن، محدودیتهای حرکتی، مشکلات در جویدن، خوردن، صحبت کردن و بلعیدن که تأثیر منفی بر تعاملات اجتماعی بیماران دارد و کیفیت زندگی آنها را کاهش میدهد مواجه می شوند.
پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی قزوین در یک بررسی نظام مند جهانی و فراتحلیل، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در بیماران بهجت را ارزیابی کردند.
به گفته دکتر سیما رفیعی، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین و مجری اصلی این پژوهش، بیماری بهجت یک بیماری مزمن کشنده با ماهیت عود شونده است که سلامت و عملکرد طبیعی اعضای بدن را تهدید میکند و به همین سبب بر کیفیت زندگی بیماران نیز آثار سویی دارد.
وی اظهار کرد: میان کیفیت زندگی در این بیماران با عواملی، همچون: سن، جنس، مدت بیماری و افسردگی، ارتباط معنیداری وجود دارد. کاهش سطح سلامت اجتماعی بیماران بالاخص با شدت گرفتن علائم بیماری و شرایط روحی- روانی، عملکرد اجتماعی و بطور کلی وضعیت سلامت افراد از جمله مواردی است که سبب میشود مبتلایان به این بیماری، نه تنها از حیث انجام عملکردهای کاری و فعالیتهای روزمره خود دچار نقص و کاستی شوند، بلکه تعاملات اجتماعی آن ها نیز به شکلی منفی و مخرب تحت الشعاع قرار گیرد.
دکتر سیما رفیعی با بیان اینکه افسردگی یکی از مهمترین عوامل مخربی است، که نه تنها کیفیت زندگی بیماران، بلکه روند بهبودی آنان را نیز تحت تأثیر قرار میدهد، گفت: در اتخاذ رویههای درمانی مناسب، لازم است تیم درمانی ترکیبی، سازماندهی شود؛ به گونهای که علاوه بر رویههای درمانی، رویکردهای توانمندسازی روحی - روانی افراد را نیز مدنظر قرار دهد؛ پس بیماران باید از نظر روان شناختی، توسط یک تیم تخصصی حمایت شوند و در طول دوره درمان، از آنان اطلاعات کافی بدست آید، تا متناسب با آن، رویکردهای درمانی و راهبردهای مقابلهای مناسب، اتخاذ شود.
ارسال نظرات