بسیاری از والدین تصور می کنند که اعتیاد فرزندان تنها به مواد مخدری مانند تریاک، هرویین، کراک خطرناک است و مواردی مانند دارو و قرص، خطری به همراه ندارد، در حالی که این یک تصور غلط است.

داروهایی مانند «ترامادول»، «دیفنوکسیلات»، انواع داروهای حاوی کدئین و داروهایی مانند «کلونازپام»، «دیازپام»، «فلورازپام»، «آلپرازولام» نیز از جمله داروهای اعتیادآور هستند که درمان اعتیاد آن‌ها بسیار دشوار است.

برخی از فروشندگان مواد مخدر برای تبلیغ مواد خود ادعا می‌کنند که ماده «شیشه» اعتیاد ندارد؛ این در حالی است که شیشه از اعتیادآورترین مواد شناخته شده و برخی موارد اعتیاد به این ماده، تنها از یک کنجکاوی ساده آغاز شده است. دانستن این نکته ضروری است که شیشه به هیچ وجه در درمان اعتیاد به سایر مواد مانند خانواده تریاک و حاوی مرفین موثر نیست و این ادعا یک دروغ محض و فریبنده است.

بر اساس این مطلب که از سوی عبدالرحیم اسداللهی و از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی تهیه شده آمده است: برای حفاظت از فرزندان آگاهی و توانمندی‌های ضروری زندگی مانند مهارت «نه گفتن»، «حل مسئله» و «تصمیم گیری» لازم است و ورزش کردن نقش پیشگیرانه دارد اما کامل نیست.

در کنار ورزش، ارتباط صمیمی با فرزند و آموزش خطرهای مواد اعتیادآور، پرهیز از مصرف سیگار و قلیان نیز از ضرورت‌های پیشگیری از اعتیاد محسوب می‌شود.

چند توصیه در این راستا به والدین برای پیشگیری از اعتیاد فرزندان وجود دارد که شامل توصیه و ترغیب فرزندان به فعالیت‌های ورزشی،  شناسایی دوستان فرزندان، قانون‌گذاری در منزل، صحبت بی‌پرده و صریح در مورد مواد مخدر و روانگردان‌ها با فرزندان (با توجه به سن) و رابطه عمیق دوستی با فرزندان موارد بسیار مهمی است که باید به آن توجه داشت.