1⃣ با آغاز دوران استعمارگری از اواخر قرن پانزدهم، سرزمینی در قاره آمریکا، آفریقا، آسیا، اقیانوسیه نیست که ردپایی از جنایات غرب در آن باقی نمانده باشد! انسان‌های بی‌گناهی که خونشان بر زمین ریخته نشده، اموالشان به غارت برده نشده و جوانان و مردان و زنانشان به بردگی گرفته نشده باشند!

2⃣ این خوی وحشی‌گری، بیماری فراگیری است که تمامی غرب را فرا گرفته است؛ از روزگاری که حاکمان شبه‌جزیره ایبری اعم از اسپانیایی‌ها و پرتغالی‌ها خود را سردمدار و آقای اروپا می‌خواندند و سودای فتح ثروت هند و چین را در سر می‌پروراندند و در مسیر دستیابی به آن قاره آمریکا را نیز غارت کردند و آفریقا را به اسارت در آوردند! تا زمانی که سودای غارت سرزمین‌های تازه کشف شده، هلندی‌ها، فرانسوی‌ها، انگلیسی‌ها و حتی نروژی‌ها و دانمارکی‌ها را نیز به وجد آورد تا برای عقب نماندن از رقبا وارد رقابت استعماری شوند؛ و بیش از چهار قرن آن‌چنان فجایعی در این سرزمین‌ها به‌جای گذاشتند که دیگر اثری از تمدن‌های بزرگ در آمریکا و آفریقا باقی نماند!

3⃣ آنچه موجب توسعه و پیشرفت غرب شده است، نه استعداد و نبوغ و خوش‌فکری سفیدپوست چشم آبی اروپایی که سرمایه بزرگی است که با غارت بزرگ تاریخ از دیگر سرزمین‌ها انباشت شده است. امروز ثابت شده است که بدون سرمایه امکان راه‌اندازی هیچ خط تولیدی ممکن نخواهد بود، لذا آنچه چرخ‌دنده‌های توسعه صنعتی در غرب را به حرکت درآورد، ثروتی بود که از دیگر ملت‌ها به یغما رفته بود. در اواخر قرن بیستم در همایش سازمان ملل در کشور غنا، غرامت دوران استعمارگری غرب فقط برای قاره آفریقا، معادل ۷۷۱ هزار میلیارد دلار محاسبه شده است. به این رقم باید میزان خسارت استعمار و غارت ثروت قاره‌های آمریکا و آسیا و اقیانوسیه را هم اضافه کرد.

 

 استعمار در دوره کنونی از بین نرفته است، بلکه از حالتی به حالتی بدل شده و امروز بعد از گذشت چهار قرن، تغییر رویه‌ای در تمدن غربی به وجود نیامده است. تنها تفاوت، پیچیده شدن غارت و جنایاتی است که این بار رنگ و بوی حقوق بشر به خود گرفته است و این بار این توحش مدرن با عنوان سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی دنبال می‌شود؛ همین جریان است که امروز به‌سادگی در سرتاسر دنیا آدم می‌کشد و حتی به کودکان فلسطین، یمن، افغانستان و ... هم رحم نمی‌کند. 

 

✍🏻 مهدی سعیدی