کبالت یک عنصر کمیاب ضروری است که اثراتی مشابه هیپوکسی و تمرینات هیپوکسیک دارد. ترکیبات غیر آلی کبالت قادر به فعال‌سازی فاکتور یک القایی با هیپوکسی هستند که منجر به افزایش برخی ژن‌ها از جمله اریتروپویتین، می‌شود.

مطالعات تجربی نشان داده‌ استفاده از کبالت ممکن است تحمل هیپوکسیک بافت‌های مختلف را افزایش دهد و متابولیسم عضلانی و عملکرد ورزشی را بهبود بخشد، همچنین مکانیسم‌های دیگر نیز ممکن است شامل تعدیل هورمون‌های استروئیدی و متابولیسم آهن باشد.

در سال ۲۰۱۷ ترکیبات معدنی کبالت به عنوان عوامل دوپینگ به فهرست ممنوعه آژانس جهانی ضد دوپینگ (WADA) اضافه شد و با این حال، داده‌های موجود در مورد اثرات مفید کبالت بر عملکرد ورزشی در ورزشکاران محدود است.

از سویی، تنها مطالعات تجربی در حیوانات کاهش سطح کبالت بافتی ناشی از ورزش را نشان داد، در حالی که داده‌های انسانی متناقض است. علاوه بر این، مطالعات متعدد نشان داده مصرف بیش از حد کبالت ممکن است به دلیل فعالیت پرواکسیدانی، پیش التهابی و پروآپوپتوزی سمی باشد.

بر اساس این مطلب که از سوی عباس صارمی تهیه شده و از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی در اختیار ما قرار گرفته، ‌ آمده است: نظارت بر کمبود و اضافه بار کبالت برای جلوگیری از خطرات بالقوه سلامت در ورزشکاران ضروری است.

در مجموع، تعدیل وضعیت کبالت باید از طریق مکمل‌سازی و اجتناب از دزهای بیش از حد کبالت معدنی که برای دوپینگ استفاده می‌شود و با اثرات نامطلوب سلامت ناشی از سمیت فلزات همراه است، انجام شود.