شناور شدن بلیت سینما در ساعات کم مخاطب و پرمخاطب و توجه به روز و سانس نمایش فیلم‌ها تمهید درستی برای جذب مخاطب است. آن هم برای سینمایی که به‌زودی با خطر ورشکستگی کامل مواجه خواهد شد و اگر به مسأله فروش بی‌توجه بماند، آهسته آهسته رو به نابودی خواهد رفت.
شناور شدن بهای بلیت سینما می‌تواند در کنسرت و تئاتر هم جدی گرفته شود. به جز طبقه برخوردار که هر چه قیمت‌ها بالا برود، نیازی به تغییر در سبک زندگی خود نمی‌بینند، بیشتر اقشار جامعه برای امرار معاش مجبور به حذف بسیاری از تفریح‌ها و دغدغه‌های مادی‌شان شده‌اند. طبقه متوسط به‌عنوان اصلی‌ترین مخاطبان تئاتر، سینما و کنسرت، با این قیمت‌ها کم کم باید دور رفتن به سینما، تئاتر و کنسرت را خط بکشند.
در نقطه مقابل، بلیت‌ها می‌توانند چند ده میلیون تومان باشند و گروهی هم در لاکچری‌ترین سالن‌های شهر به تماشای ستاره‌های خوش سیمای وطنی بنشینند یا صدای خواننده‌ها را از نزدیک بشنوند، اما عموم مردم ایران، در این سالن‌ها جایی ندارند. گمان نمی‌کنم منفعت طلب‌ترین ستاره‌های سینما، موسیقی و تئاتر، چنین گسستی را خواهان باشند و دلشان بخواهد فقط مقابل قشری برنامه اجرا کنند که با بدنه جامعه فاصله فراوانی دارند.
در نقطه مقابل، بلیت‌ها می‌توانند چند ده میلیون تومان باشند و گروهی هم در لاکچری‌ترین سالن‌های شهر به تماشای ستاره‌های خوش سیمای وطنی بنشینند یا صدای خواننده‌ها را از نزدیک بشنوند، اما عموم مردم ایران، در این سالن‌ها جایی ندارند. گمان نمی‌کنم منفعت طلب‌ترین ستاره‌های سینما، موسیقی و تئاتر، چنین گسستی را خواهان باشند و دلشان بخواهد فقط مقابل قشری برنامه اجرا کنند که با بدنه جامعه فاصله فراوانی دارند.
در این شرایط، به جای انتقاد کردن از برگزاری برخی کنسرت‌ها یا بالا رفتن بهای بلیت سینما و تئاتر، باید به روش‌هایی فکر کرد که صاحبان سرمایه و مردم از آن منفعت ببرند. وقتی بهای تمام کالاها و خدمات در مقایسه با سال پیش، افزایش داشته نمی‌توان انتظار داشت بهای بلیت سینما 10 هزارتومان باقی بماند، اما می‌شود با شناور کردن بلیت به اقشار کم درآمد و جوانان فرصت دیدن فیلم‌ها را داد. این شیوه علاوه بر تأمین بخشی از هزینه‌های تولید و سینماداری باعث می‌شود روند قهر مخاطب ایرانی با فیلم ایرانی کندتر شود.
