به نقل از دیلی‌میل، "پیتر اسکات مورگان" (Peter Scott-Morgan) وقتی در سال ۲۰۱۷ مبتلا به بیماری نورون حرکتی (MND) تشخیص داده شد، تصمیم گرفت از پذیرش سرنوشت خود امتناع کند و معنای انسان بودن را به چالش بکشد. او می‌گفت که می‌خواهد مرزهای دستاوردهای علم را جابجا کند، بنابراین تصمیم گرفت عمر خود را افزایش دهد و کاملاً رباتیک شود.

بیماری نورون حرکتی به هر یک از پنج اختلال عصبی که به طور انتخابی، نورون‌های حرکتی را تحت تأثیر قرار می‌دهند و سلول‌هایی که کنترل فعالیت عضلانی داوطلبانه از جمله صحبت کردن، راه رفتن، بلع و حرکت کلی بدن را بر عهده دارند، می‌گویند. اختلال در این بیماران موجب افزایش ناتوانی و در نهایت مرگ می‌شود.

خانواده دکتر "اسکات مورگان" خبر درگذشت وی را تایید کردند. آن‌ها در توییتر نوشتند: خطاب به حامیان شگفت‌انگیز و پرشور پیتر؛ با قلبی شکسته، به همه شما اطلاع می‌دهیم که پیتر در کنار خانواده و عزیزانش در آرامش درگذشت. او به همه شما که از او و دیدگاهش برای تغییر دیدگاه مردم نسبت به معلولیت حمایت کردید، بسیار افتخار می‌کرد. این مهندس رباتیک مشهور جهان در طول مسیر خود برای تبدیل شدن به یک "سایبورگ" تحت یک مجموعه عملیات و مراحل بسیار پیچیده و خطرناک قرار گرفت که شامل ایجاد یک آواتار بسیار شبیه به خودش قبل از ازدست دادن ماهیچه‌های صورتش بود که از آن برای ایجاد جملات استفاده می‌شد. این آواتار طوری طراحی شده بود که با استفاده از زبان بدن با هوش مصنوعی پاسخ دهد.

شرکت "امبادی دیجیتال" (Embody Digital) سازنده این آواتار توضیح داد: حرکات انیمیشنی توسط یک کلاه دیجیتالی که از سر دکتر "پیتر اسکات مورگان" اسکن کرده است، اجرا می‌شود.

دکتر "اسکات مورگان" همچنین استفاده از فناوری ردیابی چشم را مورد بررسی قرار داد تا بتواند چندین کامپیوتر را تنها با استفاده از چشم خود کنترل کند.

بسیاری از دنبال کنندگان وی در توییتر به خبر درگذشت او واکنش نشان دادند. یکی از کاربران نوشت: بسیار متاسفم که این را می‌شنوم. او با چنین دیدگاه مهمی در مورد زندگی با MND کار شگفت‌انگیزی انجام داد.

کاربر دیگری گفت: پیتر یک الهام‌بخش برای افراد توانا و همچنین افراد ناتوان بود. عمیق‌ترین تسلیتم را نثار عزیزانش می‌کنم.

وضعیت دکتر "اسکات مورگان" در اوایل سال جاری و همزمان با اینکه چشمانش دیگر بسته نشدند، وخیم‌تر شد.

وی در ماه آوریل گفت: ممکن است تعجب کنید که چرا من در این ۲ ماه اینقدر ساکت بودم. به شکلی غیر عادی در بیماری MND، چشمان من دیگر بسته نمی‌شوند که همین امر موجب خشکی چشمانم شده و ردیابی چشمم از کار افتاده است!

آخرین مرحله از رباتیک شدن وی در سال ۲۰۱۹ باعث شد که او با موفقیت صدای خود را بازسازی کند. او تحت عمل جراحی حنجره قرار گرفت، به این معنی که صدای فیزیکی خود را از دست داد، اما با انجام این کار به دلیل وضعیت خود، از خطر ورود بزاق به ریه‌هایش جلوگیری کرد.

وی دو مرحله اصلی رباتیک شدن خود را "پیتر ۱.۰" و "پیتر ۲.۰" نامیده بود. وی در این مورد در وب‌سایت خود گفت: وقتی می‌گویم "پیتر ۲.۰" منظورم "یک سایبورگ" است.

وی گفت: و وقتی می‌گویم "سایبورگ" منظورم فقط یک سایبورگ قدیمی نیست، بلکه به مراتب پیشرفته‌ترین سایبورگ بشری است که در ۱۳.۸ میلیارد سال گذشته ایجاد شده است.من قرار است اولین سایبورگ کامل جهان شوم. تقریباً همه چیز در مورد من شامل بدن و مغزم به طور غیر قابل برگشتی تغییر خواهد کرد.

سایبورگ (Cyborg) کوتاه شده‌ی دو واژه‌ی "سایبرنتیک"(Cybernetic) و "ارگانیسم"(Organism) و به معنای یک موجود با هر دو اجزای ارگانیک و مکانیکی است. این واژه در سال ۱۹۶۰ زمانی که "مانفرد کلاینز" و "ناتان کلین" از آن در یک مقاله در مورد مزایای استفاده از سیستم‌های خود تنظیم انسان و ماشین در فضای بیرونی استفاده کردند، ابداع شد. شروع خلقت "سایبورگ" زمانی آغاز شد که "تعامل انسان و رایانه"(HCI) پدید آمد.

دکتر "اسکات مورگان" می‌گفت: تمام تعاملات فیزیکی من با جهان، رباتیک خواهد شد و طبیعتاً حواس پنج‌گانه من تقویت می‌شود. اما مهم‌تر از آن، بخشی از مغز من و تمام شخصیت خارجی من، به‌زودی الکترونیکی و کاملا مصنوعی خواهد شد. از آن به بعد، من مقداری سخت افزاری، نرم افزار و مقداری دیجیتال و مقداری آنالوگ خواهم بود و این به همین جا متوقف نخواهد شد. ارتقاهای بیشتری نسبت به مایکروسافت خواهم داشت و ارتقای من فقط یک تغییر نسخه نیست، بلکه یک دگردیسی است.

این دانشمند همچنین استفاده از فناوری ردیابی چشم را مورد بررسی قرار داد تا بتواند چندین رایانه را تنها با استفاده از چشمان خود کنترل کند.

علاوه بر این، او یک ویلچر فوق‌العاده نیز داشت که می‌گفت به خوبی مهندسی شده و به او اجازه می‌دهد بایستد، دراز بکشد و سریع حرکت کند.وی تحت عمل جراحی پیشگامانه‌ای قرار گرفت که به عقیده او اولین عمل در نوع خود بود. در این عمل جراحی، یک لوله تغذیه مستقیماً در معده، یک سوند مستقیماً در مثانه و یک کیسه مدفوع مستقیماً روی روده بزرگ وی قرار گرفت. این راهکار به او کمک کرد تا با هرگونه مشکل احتمالی در تغذیه و قضای حاجت مقابله کند و همچنین به او کمک کرد استقلال خود را حفظ کند.

دکتر "اسکات مورگان" با وجود خطرات ناشی از عمل جراحی و بیماری لاعلاج می‌گفت که اصلا به اینکه چگونه با وجود این بیماری زنده بماند فکر نمی‌کند و تنها قصد دارد رشد کند و زندگی بهتری داشته باشد.