اردوی تیم ملی وزنه برداری در حالی که به تازگی آغاز شده بود، ناگهان با تصمیم دسته جمعی وزنه برداران تعطیل شد. وزنه برداران ظهر روز چهارشنبه تصمیم گرفتند که وسایل خود را جمع کنند و همگی به خانه برگردند. علت این حرکت آنها اعتراض به شرایط اردو بود و در بیانیه‌ای عنوان کردند تا زمانی که مشکلات حل نشود به اردو برنمی‌گردند.
* اوضاع اسفناکی که نادیده گرفته شد
شرایط بد اردوی تیم ملی وزنه‌برداری مربوط به یکی، دو روز اخیر نیست. در سال های اخیر بارها وزنه برداران نسبت به نداشتن امکانات اولیه، کیفیت بد غذا و وضعیت خوابگاه گلایه داشتند و اوج این ماجرا هم قبل از قهرمانی جهان ازبکستان در سال ۱۴۰۰ بود که وزنه‌برداران دیگر صراحتا از اوضاع بد تیم ملی پرده برداشتند. آنها عنوان کردند که حتی آب معدنی هم ندارند و خانواده هایشان برای آنها غذا می آورند. اوضاع آن زمان به قدری بغرنج بود که وقتی فدراسیون غذا می داد، وزنه‌برداران به دلیل کیفیت پایین لب به غذا نمی زدند و این را هم عنوان کردند که سرمربی از جیب خود برای ملی پوشان صبحانه تهیه می کرد! این صحبت ها سوالات زیادی را به وجود آورد از جمله این که چرا علی مرادی - که مدعی است بیش از ۳۰ سال در ورزش مدیر بوده - توانایی فراهم کردن حداقل امکانات را ندارد؟ البته همان زمان وزارت ورزش به این مدیریت ضعیف در وزنه‌برداری بی‌توجهی کرد.
* اردوی تیم ملی یا پادگان؟
با آغاز اردوی تیم ملی در سال ۱۴۰۱، شرایط روز به روز برای وزنه برداران بدتر شد. علی مرادی در حالی رویای ریاست بر وزنه‌برداری جهان را در سر می پروراند که به وزنه‌بردارانش غذاهایی مانند عدس پلو، کوکو سیب زمینی، ماکارونی با سویا می دهد. تعداد کمی تخم مرغ را با گوجه قاطی می‌کند و به عنوان صبحانه جلوی ۱۵ وزنه بردار می گذارد. مکمل هم نمی دهد و زمانی که وزنه برداران اردو را ترک می کنند یادش می افتد که مکمل تهیه کند.
وضعیت خوابگاه هم تعریفی ندارد و گفته می شود که اتاق ها بدترین شرایط را دارند. حتی مسئول پیشین کمیته فرهنگی فدراسیون هم عنوان کرده بود که "خوابگاه وزنه برداری به شدت کثیف است و ورزشکاران ظرف های خود را در سرویس بهداشتی می شویند!"
تجهیزات کاملا فرسوده است. زمانی که بهداد سلیمی وزنه می‌زد بارها نسبت به مستهلک شدن تجهیزات گلایه کرده بود. اکنون چهار سال است که او از دنیای قهرمانی خداحافظی کرده اما اوضاع تجهیزات نه تنها بهتر نشده بلکه چهار سال دیگر از عمر همان تجهیزات قدیمی هم کم شده است.
* شرایط مالی بد وزنه‌برداران
وزنه‌برداران بدون پشتوانه مالی هستند. نه استخدام جایی شده اند و نه فدراسیون حقوق می دهد. لیگ برتر هم در حد یک دورهمی است که بیشتر تیم های آن نظامی هستند و قراردادی ندارند. رقم قراردادها در پایین ترین سطح قرار دارد و البته همان رقم ناچیز را هم وزنه‌برداران سال گذشته مجبور شدند خرج خود کنند تا برای قهرمانی جهان ازبکستان آماده شوند.
* سکوت عجیب سرمربی نسبت به اوضاع بد آماده‌سازی
شاید باید این نقد را به سرمربی تیم ملی هم داشت که هر زمان اردوها در پایین‌ترین کیفیت برگزار شد، به جای تعطیلی و نگه نداشتن ورزشکاران در آن شرایط بد، تصمیم به ادامه کار گرفت. همان زمانی که ورزشکار چشم انتظار خانواده اش بود تا برایش غذا بیاورد یا سر آب معدنی مجبور به بحث با دیگر کارمندان فدراسیون می‌شد، سرمربی باید واکنش نشان می داد نه اینکه خودش از جیب هزینه کند تا وعده صبحانه را برای ورزشکارانش تهیه کند. وقتی سرمربی حاضر شود در هر شرایطی کار کند، فدراسیون هم حاضر به تغییر اوضاع نمی شود و فکر می کند که ملی پوشانش را لای پر قو نگه داشته و اکنون آنها زیاده خواه شده‌اند.
* وزنه‌برداران ملی‌پوش در چه صورت برمی‌گردند؟
وزنه‌برداران ملی پوش که دیگر تحمل این اوضاع و احوال را نداشتند تصمیم گرفتند تا زمانی که مشکلاتشان حل نشود به اردو برنگردند. بهتر شدن کیفیت غذا، تهیه مکمل، پرداخت حقوق، تعمیر کولر، حضور فیزیوتراپ، داشتن سانس سونا و جکوزی از درخواست های ملی‌پوشان است و فقط در صورت فراهم شدن این درخواست ها به اردو برمی‌گردند.
* علی مرادی، مدیر همیشه مدعی
علی مرادی کاملا حق به جانب در واکنش به اعتراض وزنه‌برداران عنوان کرد که شرایط اردوی وزنه‌برداری از خیلی رشته ها بهتر است در حالی که درخواست های وزنه‌برداران امکانات اولیه ای است که اکثر رشته ها دارند و شاید برایشان حتی خنده‌دار هم باشد که این امکانات اولیه به یک مساله بحرانی در وزنه‌برداری تبدیل شده است. او می گوید "وزنه برداران توقع هتل پنج ستاره دارند" در حالی که آنها حقوق اولیه خود به عنوان یک ملی‌پوش را می خواهند. قطعا آنها هتل پنج ستاره نمی خواهند اما اتاقی می خواهند که قابل زندگی باشد نه اینکه به حدی فاجعه باشد که فیزیوتراپ قبلی تیم، رغبت نکند یک شب را آنجا بگذراند. علی مرادی که دنبال برنده شدن در انتخابات جهانی است شاید بهتر باشد در وهله اول مشکلات فدراسیون خود را حل کند و بعد به دنبال تغییر و تحول در جهان باشد. دست‌کم اول یک اسپانسر جذب کند تا مجبور نباشد ۱۰ عدد تخم مرغ را برای وعده صبحانه ۱۵ وزنه بردار در نظر بگیرد!
وزیر صدای وزنه‌برداران را می‌شنود؟
پیشکسوتان، قهرمانان و خیلی از اهالی وزنه‌برداری بارها از وضعیت بد وزنه‌برداری انتقاد کرده‌اند. آنها همچنین از تعطیلی استان‌ها، اوضاع بد تیم ملی، اخراج های عجیب و غریب، همه کاره شدن خزانه دار در فدراسیون، برگزاری مجامع عمومی در سکوت رسانه ای و هزار یک اتفاق دیگر صحبت کرده‌اند. زمانی که بحث بازنشستگی علی مرادی پیش آمد همه خوشحال بودند که قرار است خون تازه ای به وزنه‌برداری تزریق شود اما پس از چند ماه کش و قوس در نهایت مرادی به سر کار برگشت تا این بار زخم کاری‌تری بر پیکر بی‌جان وزنه‌برداری وارد کند. اکنون پای یک نسل در میان است و اگر وزارت ورزش بخواهد از کنار این مساله بی‌تفاوت بگذرد قطعا جز خرابی و سوختن استعدادها چیزی از وزنه‌برداری باقی نمی ماند. وزنه‌برداران با این اعتراض دسته جمعی خواستند صدای خود را به گوش مسئولان برسانند تا شاید کسی دادشان برسد و این انتظار از وزیر ورزش می‌رود که فکر اساسی برای این فدراسیون و مدیریت ضعیف آن کند.
