مهدی زارع خورمیزی, کارشناس حیات وحش و تنوع زیستی در رابطه با تأثیر نگهداری میمون به عنوان حیوان خانگی در احتمال افزایش موارد ابتلا به آبله میمونی, اظهار کرد: یکی از دغدغه‌های اصلی در موضوع حفاظت از تنوع زیستی, بحث قاچاق حیات وحش و ورود گونه‌های غیربومی است. یکی از این گونه‌های غیربومی که از طریق قاچاق به کشور وارد می‌شود, میمون رزوس است که نگهداری آن تأثیرات منفی بر تنوع زیستی و سلامت و بهداشت مردم دارد.

وی ادامه داد: میمون‌ها به دلیل نزدیکی ساختمان آناتومی که با انسان دارند, بیماری‌های مشترک زیادی را می‌توانند به انسان منتقل کنند که ایدز, کزاز, مننژیت, هپاتیت, تب زرد, بسیاری از بیماری‌های قارچی, انگلی و ..., از جمله این بیماری‌ها هستند. اخیراً نیز بیماری خطرناک آبله میمونی در بسیاری از کشورهای جهان شیوع پیدا کرده است. آبله میمونی می‌تواند از طریق ورود میمون‌ها به شکل قاچاق به کشور وارد شود و با نگهداری آن‌ها در خانه به انسان منتقل شود.

این متخصص اکولوژی گفت: میمون‌ها در سنین پایین, گونه جذابی برای نگهداری به عنوان حیوان خانگی هستند اما در سنین بالا تبدیل به موجودات وحشی و پرخاشگری می‌شوند. در سنین بالا صاحبان آن‌ها از نگهدای میمون خسته شده و آن‌ها را در طبیعت رها می‌کنند که این امر تأثیرات منفی بر تنوع زیستی و سلامت و بهداشت مردم دارد.

زارع تأکید کرد: موضوع قاچاق حیات وحش باید به شکل ویژگی در کشور دنبال شود و دستگاه‌های مسئول در این زمینه اقدام کنند. باید در این رابطه به مردم اطلاع‌رسانی شود و در رابطه با خطرات ورود گونه غیربومی به آن‌ها هشدار داده شود.

وی خاطرنشان کرد: علاوه بر خطرات نگهداری میمون برای حیات وحش و برای انسان‌ها, خود حیوان نیز به‌دلیل عدم رعایت شرایط زیستی و حقوق حیوان دچار مشکلات جسمی و روحی شده و در بسیاری از موارد با وضع بدی تلف می‌شود.