به گزارش افرنگ خبر / دیابت نوع ۱ می‌تواند یک عارضه جانبی شدید برخی از انواع درمان سرطان باشد. این به دلیل تجمع سلول‌های ایمنی در لوزالمعده رخ می‌دهد که تولید انسولین را مختل می‌کند. همچنین تجمع سلول‌های T و ماکروفاژ‌ها در جزایر پانکراس موش‌های تحت درمان با سلول‌های بنیادی مزانشیمی به طور قابل توجهی کاهش یافت.

محققان ژاپنی نشان داده‌اند که درمان با سلول‌های بنیادی می‌تواند از دیابت نوع ۱ در موش‌ها جلوگیری کند. دیابت نوع ۱ می‌تواند یک عارضه جانبی شدید برخی از انواع درمان سرطان باشد. این به دلیل تجمع سلول‌های ایمنی در لوزالمعده رخ می‌دهد که تولید انسولین را مختل می‌کند. همچنین تجمع سلول‌های T و ماکروفاژ‌ها در جزایر پانکراس موش‌های تحت درمان با سلول‌های بنیادی مزانشیمی به طور قابل توجهی کاهش یافت.
محققان در مطالعه جدید، بررسی کردند که آیا سلول‌های بنیادی مزانشیمی (MSCs) می‌توانند به جلوگیری از این عارضه جانبی عمیق کمک کنند؟ این سلول‌های بنیادی تخصصی در بازسازی بافت و تعدیل عملکرد‌های ایمنی نقش دارند. این تیم با القای دیابت در موش‌ها با دادن یک آنتی‌بادی مونوکلونال PD-L۱ خالص، یک مهارکننده بازرسی ایمنی که معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرد، شروع به کار کردند. سپس برخی از موش‌ها با سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی انسان تحت درمان قرار گرفتند و محققان سلول‌های ایمنی در ترشحات پانکراس آن‌ها را بررسی کردند. از موش‌هایی که فقط آنتی‌بادی دریافت کردند، ۶۴ درصد (یا ۱۶ مورد از ۲۵ حیوان) به دیابت نوع ۱ مبتلا شدند، در حالی که تنها ۱۹ درصد از موش‌ها (یا چهار مورد از ۲۱) سلول‌های بنیادی مزانشیمی دریافت کردند.
همچنین تجمع سلول‌های T و ماکروفاژ‌ها در جزایر پانکراس موش‌های تحت درمان با سلول‌های بنیادی مزانشیمی به طور قابل توجهی کاهش یافت. البته هنوز راه زیادی تا استفاده از این روش در انسان وجود دارد. برای بررسی پتانسیل سلول‌های بنیادی مزانشیمی برای کمک به جلوگیری از این عارضه جانبی نادر، اما شدید، باید کار‌های بیشتری انجام شود.