امروز : جمعه ۲ آذر ۱۴۰۳ - 12:00

Afrang Khabar

1401/1/28 12:0

یک هورمون طبیعی می‌تواند درمان بهتری برای پوکی استخوان ارائه دهد.

درمانی جدید برای پوکی استخوان

به گزارش افرنگ خبر / بیش از ۴۰ درصد ایرانیان پوکی استخوان دارند که ۱۰ تا ۱۵ درصد موارد منجر به شکستگی و بی‌حرکتی می‌شوند.

پوکی استخوان با تخریب بافت استخوانی مشخص می‌شود و در نتیجه استخوان‌های ضعیف به راحتی شکسته می‌شوند.

در حال حاضر، دارو‌هایی که به نام بیس فسفونات‌ها شناخته می‌شوند، رایج‌ترین نوع داروی پوکی استخوان هستند که عوارض جانبی ناخوشایند ایجاد می‌کنند و بر روی برخی افراد به خوبی اثر نمی گذارند.

دانشمندان در کالج لندن در جست وجوی جایگزینی موثرترند و اخیراً هورمونی به نام کیسپپتین را بررسی کردند که به طور طبیعی توسط بدن تولید می‌شود. تحقیقات قبلی نشان داده اند که تزریق کیسپپتین توسط افراد مورد آزمایش به خوبی اثر گذاشته و عوارض جانبی قابل توجهی نداشته است.

در یکی از آزمایشات مطالعه جدید، ۲۶ مرد ۱۸ تا ۳۶ ساله به مدت ۹۰ دقیقه کیسپپتین را به صورت داخل وریدی دریافت کردند. آن‌ها همچنین یک دارونما را در طی یک جلسه یک ساعت و نیم دیگر دریافت کردند. در هر دو مورد، مواد موجود خون آن‌ها و تغییرات حاصله هر ۳۰ دقیقه یک بار کنترل می‌شد.

مشخص شد زمانی که این هورمون را دریافت کردند، بدن آن‌ها به طور متوسط ۲۴ درصد استئوبلاست _ سلول‌های استخوان ساز هستند_ بیشتری تولید کرد.

پوکی استخوان معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که بین استئوبلاست‌ها و استئوکلاست‌های _ سلول‌های تجزیه‌کننده استخوان هستند_ عدم تعادل وجود داشته باشد. در حالی که استئوکلاست‌ها معمولاً عملکرد مفیدی دارند، با تغییر شکل استخوان‌ها به گونه‌ای که در طول زمان قوی‌تر شوند، زمانی که تعداد آن‌ها از استئوبلاست‌ها بیشتر شود، به سادگی استخوان‌ها را ضعیف می‌کنند.

برای آزمایش دیگری که توسط تیمی در دانشگاه جنوب دانمارک انجام شد، کیسپپتین به سلول‌های استخوانی در ظروف پتری اضافه شد. در این مورد، این هورمون نه تنها فعالیت استئوبلاست‌ها را تقویت می‌کند، بلکه فعالیت استئوکلاست‌ها را مهار می‌کند.

دکتر الکساندر کامنینوس، دانشمند ارشد گفت: امیدواریم که این نتایج اکتشافی جدید را در مطالعات آینده با هدف نهایی بررسی کنیم که آیا کیسپپتین می‌تواند یک گزینه جدید درمانی ایمن و مؤثر برای پوکی استخوان باشد یا خیر.

این تحقیق در مقاله‌ای که اخیراً در مجله Clinical Endocrinology & Metabolism منتشر شده است.

 
 
 

ارسال نظرات

نام

captcha

نظر شما