تراکتورهای خودران در حال حاضر وجود دارند، اما در موقعیت‌های محدودی که توسط جی‌پی‌اس تعریف شده است، قادر به حرکت هستند و نمی‌توانند اطراف موانع حرکت کنند. برخی دیگر استقلال محدودی دارند و کشاورز باید پشت فرمان حضور داشته باشد. تراکتورهای خودران به صرفه‌جویی در هزینه کمک می‌کنند و می‌توانند کارهایی که با کمبود نیروی کار مواجه هستند را انجام دهند. این در حالی است که ابهاماتی درمورد جایگزین کردن کارگران و مالکیت استفاده از داده‌های به دست آمده وجود دارد.

"جان دیر" قیمت این تراکتور جدید را اعلام نکرده است و گران قیمت‌ترین مدل کنونی این شرکت به ۸۰۰ هزار دلار می‌رسد.

این تراکتور خودران وابسه به الگوریتم‌های شبکه عصبی است تا بتواند داده‌هایی که از طریق دوربین‌ها به دست می‌آورد را درک کند.

"دیر" چندین سال به جمع‌آوری داده‌های مورد نیاز برای آموزش این الگوریتم‌ها پرداخته است.

"جهمی هندمن" (Jahmy Hindman) مدیر ارشد فناوری "دیر" می‌گوید که این تراکتور مانند ماشین‌های خودران، ممکن است در شرایط آب و هوایی شدید مانند برف یا باران برای دیدن محیط اطراف خود مشکل داشته باشد.

وی افزود: این سیستم در حین دور شدن از خاک، داده‌های مربوط به آن را جمع‌آوری می‌کند. این اطلاعات برای اصلاح الگوریتم‌های این سیستم استفاده می‌شود و به بهبود عملکرد آن کمک می‌کند و به کشاورزان بینش جدیدی در مورد نحوه بهینه کار کردن روی زمینشان ارائه می‌دهد.

"کوین کنی" (Kevin Kenney)، مهندس کشاورزی که به محدودیت‌های "دیر" در ارتباط با توانایی کشاورزان برای تعمیر تجهیزات خود نقد دارد، معتقد است که هوش مصنوعی و خودران بودن تراکتورها در نهایت می‌تواند کنترل کشاورزان بر فعالیت‌هایشان را کمتر کند. آن‌ها به این سیستم وابسته می‌شوند و اگر به یک اپلیکیشن وابسته شوند، کمتر می‌توانند تصمیمات حیاتی بگیرند.

او می‌گوید: این شرکت شاید در نهایت حتی به کشاورزان نیز نیازی نداشته باشد.

"هندمن" می‌گوید که چنین ترس‌هایی به دلیل کمبود نیروی کار مزرعه‌دار و به این دلیل که کشاورزان با بهبود تراکتور جدید و دستیابی به عملکرد جدید سود خواهند برد، بی‌اساس است. او می‌گوید که کشاورزان می‌توانند از اشتراک داده‌ها خودداری کنند.