به گزارش افرنگ خبر /استرس روانی، مرکز ترس در مغز را فعال می کند و مجموعه ای از واکنش ها را به همراه دارد که می تواند منجر به حمله قلبی یا سکته مغزی شود.

همه ما با عوامل خطرزای اصلی در بروز بیماریهای قلبی آشنا هستیم: فشار خون بالا، کلسترول بالا، استعمال سیگار، دیابت، چاقی و کم تحرکی. پزشک نیز در معاینه بیمار این فاکتورها را در نظر می گیرد. اما آیا پزشک میزان استرس زندگی فرد را مورد بررسی قرار می دهد؟

مطالعات اخیر نشان می دهد که استرس روانی مزمن ممکن است به همان اندازه و احتمالا مهمتر از عوامل خطرزای رایج قلبی برای سلامت قلب خطرزا باشد. در واقع، در افرادی که وضعیت قلبی چندان سالمی ندارند، استرس روانی بر استرس فیزیکی به عنوان عامل بالقوه حملات قلبی کشنده و غیر کشنده و سایر بیماریهای قلبی عروقی غلبه می کند.

در مطالعه جدید که ماه نوامبر منتشر شد، وضعیت ۹۱۸ بیمار که به بیماری قلبی زمینه‌ای اما پایدار مبتلا بودند، ارزیابی شد تا مشخص شود که بدن آنان چگونه به استرس فیزیکی و روانی واکنش نشان می‌دهد. شرکت‌کنندگان تحت آزمایش‌های استاندارد استرس جسمی و روانی قرار گرفتند تا مشخص شود آیا قلب دچار ایسکمی میوکارد (کاهش قابل توجه جریان خون به عضلات قلب که می‌تواند محرکی برای مشکلات قلبی-عروقی باشد) شده است. سپس محققان این افراد را به مدت چهار تا ۹ سال تحت نظر گرفتند.

  براساس یافته های این مطالعه در میان شرکت‌کنندگانی که طی یک یا هر دو آزمایش، عارضه ایسکمی را تجربه کردند، واکنش نامطلوب بدن به استرس روانی به طور قابل‌توجهی بیش از استرس فیزیکی بر قلب و زندگی بیماران تاثیر گذاشت. همچنین این افراد بیشتر احتمال داشت در سالهای بعد دچار حمله قلبی غیر کشنده شوند یا بر اثر بیماری قلبی عروقی فوت کنند.