سرپرست هیئت باستان‌شناسی، با بیان اینکه فعالیت‌های عمرانی و کشاورزی تخریب‌های جبران‌ناپذیری به قسمت دامنه شمالی و شمال شرقی تپه وارد کرده گفت: این محوطه اولین بار طی بررسی سال ۱۳۸۷ به سرپرستی نگارنده شناسایی شد.
او تصریح‌کرد: مقایسه عکس هوایی قدیمی با عکس هوایی امروزی این محوطه بیانگر توسعه فضای روستا و زمین‌های کشاورزی به سمت تپه، همراه با کاهش ارتفاع آن در اثر فعالیت‌های ساختمان‌سازی، عملیات شخم و تسطیح بخش‌هایی از تپه برای اضافه کردن به زمین‌های کشاورزی است.
استادیار پژوهشکده باستان‌شناسی افزود: با توجه به اهمیت این محوطه تاریخی در میان محوطه‌های کوچک کوچ‌نشینی هم دوره‌اش در منطقه و به منظور حفظ اثر، عملیات گمانه‌زنی برای تعیین عرصه و حریم به عنوان اولین دوره مطالعات باستان‌شناسی با مجوز از پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری و از محل اعتبارات اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان چهارمحال و بختیاری انجام شد.
او قطعات سفال، استخوان، شیشه و اشیا دیگر فرهنگی را از مهمترین یافته‌های این گمانه‌زنی اعلام کرد و اظهار کرد: با توجه به وسعت محدوده حدود ۲۰ گمانه در ابعاد یک متر در یک متر در جوانب مختلف اثر حفر شد.
نوروزی در ادامه از میان یافته‌های فرهنگی به دست آمده در گمانه‌های ایجاد شده در این فصل از کاوش باستان‌شناسی به آثار معماری سنگی احتمالاً متعلق به جوامع کوچ‌نشین، سفال‌های هزاره اول پیش از میلاد و دوره اشکانی و ساسانی اشاره کرد و گفت: سفال‌های باکون در پایین‌ترین عمق گمانه شماره ۱۰ به دست آمدند و بخش عمده بقایا به دوره ساسانی تعلق دارند.
او با بیان‌اینکه در نهایت مشخص شد که این محوطه با مساحت بیش از چهار هکتار در دوران پیش از تاریخی و تاریخی مسکون بوده اظهار کرد: تعیین ضوابط عرصه و حریم اثر در مدیریت فضای محیطی‌فرهنگی اثر و مشخص کردن محدوده آن در طرح هادی روستای خلیل‌آباد به حل مشکلات مردم روستا و حفظ منافع میراث‌فرهنگی منطقه، مهمترین دستاورد این برنامه باستان‌شناسی است.
