لازم به ذکر است وقتی شما قصد خرید کالا از تولیدکننده چینی دارید، ابتدا از آن کالا نمونه می‌گیرید، در صورت تایید نمونه ارائه شده از آن سفارش عمده به تولیدکننده می‌دهید و در زمان تحویل شرکت‌های بازرسی در مبدا قبل از بارگیری یه صورت رندوم به نمونه‌برداری و آزمایش از کالا می‌پردازند تا مغایرت و تفاوتی با نمونه مورد تاییده خریدار نداشته باشد.
تا این‌جا هنوز بار شما در مبدا است و شما می‌توانید در صورت مغایرت با استانداردهای سفارش داده شده از تحویل گرفتن بار امتناع کنید. در کشور مقصد که ایران باشد نیز اینطور هست که کالاهای از این دست شمول آزمایشگاه و استانداردهای اجباری هستند، بنابراین اگر قصوری صورت گرفته، باید انگشت اتهام را به همان سمت برد و یا اگر اینکه استانداردهای لازم جهانی را نداریم، باید آزمایشگاه‌های خود را تجهیز کنیم.
اینکه با فرار رو به جلو تقصیر را گردن تامین کننده بیاندازیم و یا این که بگوییم محصول فرستاده شده با نمونه فرستاده شده مغایر بوده است، واقعا خنده‌دارترین نوع برخورد با مساله است. پس نهادهای نظارتی کجا بوده‌اند؟ بازررسی کالا در مقصد؟ آزمایشگاه؟ استاندارد؟
لازم به ذکر است چین در سال ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ حدود ۷۰ میلیارد دلار صادرات محصولات کشاورزی داشته است و عمدتا به بازارهای اروپا و آمریکا بوده است. در ضمن تولید غلات چین هم حدود ۷۰۰ میلیون تن هست. پس چرا دیگر کشورها مشکلاتی از این قبیل با تولید کنندگان کالاهای چینی را ندارند.
کالاهای از این دست برای ورودشان به کشور می‌بایست سخت‌گیری‌های لازم را اعمال کنیم تا هم در برابر سلامت جامعه که مهمترین موضوع است صیانت کرده باشیم و هم در این برهه جنگ اقتصادی که نیاز مبرم به ارز صادراتی داریم از آن محروم نشویم.
در پایان یادآور می‌شوم کشور در هفت ماهه نخست سال مبلغی حدود ۸.۲ میلیارد دلار صادرات محصولات کشاورزی، دامی و شیلات داشته است که این مبلغ حدود ۷ درصد از صادرات کل کشور را شامل می‌شود که متاسفانه با این مواردی که در این چند وقت اخیر رخ داده این مبلغ کاهش خواهد یافت و کشور با کاهش صادرات اقلام کشاورزی و در نهایت منفی شدن تراز تجاری روبرو خواهد شد در این راستا برای بهبود شرایط صادراتی برای این اقلام نیاز به ایجاد تشکل‌های حرفه‌ای صادرات محصولات کشاورزی بیش از پیش احساس می‌شود تا بتوانیم سهم خود از صادرات به بازرهای جهانی را افزایش داد.
* عضو اتاق ایران و چین
