به گزارش افرنگ خبر /پسوریازیس (به فرانسوی: psoriasis)، صدفک یا داءالصدف بیماری پوستی مزمن خودایمنی است. این بیماری هنگامی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن سیگنال‌های اشتباهی می‌فرستد. این سیگنال‌ها باعث افزایش سرعت چرخهٔ رشد سلول‌های پوست می‌شود؛ یعنی افزایش بیش از حد سلول‌های پوستی از میزان ریختن آن‌ها. پسوریازیس واگیردار نیست. پنج نوع اصلی پسوریازیس، پلاکی، خالدار، معکوس، پوسچولار و اریترودرمیک می‌باشد. شایع‌ترین آن پسوریازیس پلاک‌مانند است که با ناحیه‌هایی قرمزرنگ با پوششی نقره‌ای و سفید از سلول‌های مردهٔ پوست مشخص می‌شود.

پسوریازیس در هر نقطه‌ای از بدن مانند زانو، آرنج، پوست سر و کف دست و پا می‌تواند مشاهده شود و با سایر شرایط جسمی جدی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و افسردگی در ارتباط است. حدود ۳۰ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس به آرتریت پسوریاتیک مبتلا می‌شوند. باور بر این است که پسوریازیس مرتبط با دستگاه ایمنی بدن و یک بیماری ژنتیکی است و محرک‌های آن استرس، صدمه به پوست، برخی دارو‌ها و عفونت می‌باشد. پسوریازیس اغلب در سنین جوانی شروع می‌شود، اما می‌تواند در هر سنی از دوران نوزادی تا سنین کهولت شروع شود. زنان و مردان تقریباً به یک نسبت به این بیماری مبتلا می‌شوند. این بیماری درمان قطعی ندارد، اما دارو‌های بسیاری وجود دارند که با استفاده از آنها، پسوریازیس کنترل می‌شود. انواع روش‌های کنترل پسوریازیس عبارتند از: درمان‌های موضعی، نور درمانی، دارو‌های سیستمیک، بیولوژیک و طب مکمل و جایگزین. پسوریازیس اگر چه آزار دهنده است، ولی در صورت درمان مناسب و رعایت دستور‌های پزشکی، می‌توان با آن کنار آمد و بیماری را کنترل کرد. حدود ۲٪ و بیش از ۱۲۵ میلیون نفر در سراسر جهان پسوریازیس دارند و ۲۹ اکتبر (۷ آبان) روز جهانی پسوریازیس می‌باشد.

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است و انواع مختلفی دارد. پسوریازیسِ پلاکی رایج‌ترین شکل این بیماری است. این بیماری زمانی ایجاد می‌شود که سرعت رشد سلول‌های پوست افزایش می‌یابد و باعث به وجود آمدن تکه‌های برآمده قرمزرنگ همراه با پوسته‌های سفید شبیه فلس روی پوست می‌شود.

علائم پسوریازیس

علائم اصلی پسوریازیس لکه‌های قرمز، پولکی و پوسته پوسته‌ای است که ممکن است پوسته‌ها به راحتی ریخته شوند و پوسته‌های نقره‌ای جایگزین آن‌ها شوند. همچنین احتمالاً باعث خارش شدید یا احساس سوزش می‌شوند.

علائم پسوریازیس در دوره عود بیماری ایجاد می‌شود و همینطور در طول زمان‌های مختلف با دوره‌های بهبودی در طی پاک شدن شکل می‌گیرند. دوره‌های بهبودی هر بار به طور متوسط ​​۱ تا ۱۲ ماه طول می‌کشد.

پیش بینی مدت زمان عود و دوره‌های بهبود می‌تواند چالش برانگیز باشد.

علائم می‌تواند خفیف تا شدید باشد و با توجه به نوع پسوریازیس ممکن است متفاوت باشد.

طبق نظر بنیاد ملی پسوریازیس:

* پسوریازیس خفیف کمتر از ۳ درصد از بدن را پوشش می‌دهد
* پسوریازیس متوسط ​​۳ تا ۱۰ درصد از بدن را پوشش می‌دهد
* پسوریازیس شدید بیش از ۱۰ درصد از بدن را پوشش می‌دهد

پلاک‌ها ممکن است در هر جایی ایجاد شوند، اما معمولاً به صورت تکه‌های کوچکی در آرنج، زانو، کمر و پوست سر ایجاد می‌شوند.

علت بیماری پسوریازیس چیست؟

اینکه دقیقاً چه چیزی موجب بیماری پوستی پسوریازیس می‌شود به طور کامل کشف نشده است، اما بسیاری از تحقیقات در این زمینه در حال انجام است. چیزی که مشخص است این است که سیستم ایمنی بدن در این بیماری درگیر بوده و به نظر می‌رسد فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی باعث ایجاد التهاب می‌شود. التهاب منجر به ایجاد بسیاری از اثرات روی پوست، از جمله رشد عروق خونی اضافی در داخل پوست (که باعث ایجاد رنگ قرمز می‌شود) و تکثیر بیش از حد سلول‌های پوست (که باعث ایجاد پوسته پوسته شدن می‌شود) میگردد.

انواع مختلف پسوریازیس

۵ نوع پسوریازیس وجود دارد که عبارتند از:

پسوریازیس پلاکی

پسوریازیس پلاکی شایعترین نوع پسوریازیس می‌باشد. طبق آمار ایالات متحده حدود ۸۰ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس، از این نوع هستند. این نوع باعث ایجاد لکه‌های قرمز و نقاط ملتهب در نواحی پوست می‌شود که اغلب با لایه‌ی سفید-نقره‌ای پوشیده شده اند. این پلاک‌ها در نواحی آرنج، زانو و کف سر بیشتر هستند.

پسوریازیس خالدار

پسوریازیس خالدار در دوران کودکی شایع می‌باشد. این نوع پسوریازیس باعث ایجاد ناحیه‌های کوچک و صورتی رنگ می‌شود. بیشتر در مچ دست، بازو‌ها و پا‌ها مشاهده می‌شود. این ناحیه‌ها معمولا عمیق نیستند و مانند پسوریازیس پلاکی رشد نمی‌کنند.

پسوریازس پوسچولار

پسوریازیس پوسچولار بیشتر در بزرگسالان مشاهده می‌شود و باعث ایجاد تاول‌های چرکی و نواحی عریض قرمز و ملتهب روی پوست می‌شود. پسوریازیس پوسچولار معمولا در قسمت‌های ریز بدن مانند دست‌ها و پا‌ها می‌شود، ولی ممکن است در تمامی قسمت‌های بدن پخش شده باشد.

پسوریازیس معکوس

پسوریازیس معکوس باعث ایجاد نواحی ملتهب و قرمز روشن می‌شود. لکه‌های پسوریازیس معکوس در زیربغل، سینه، کشاله‌ی ران یا اطراف ناحیه‌ی تناسلی می‌شود.

پسوریازیس اریترودرمیک

پسوریازیس اریترودرمیک بدترین و نادر‌ترین نوع پسوریازیس می‌باشد. این نوع معمولا قسمت‌های وسیع و بزرگی از بدن را به یکباره تحت تاثیر قرار می‌دهد و پوست مانند آفتاب سوختگی دیده می‌شود. نواحی معمولا در ابعاد بزرگ رشد می‌کنند و به احتمال زیاد فردی که این علائم را دارد، تب کرده و یا بسیار بدحال می‌شود.

این نوع از پسوریازیس برای فرد خطرناک بوده و باید فورا به پزشک مراجعه کند.

مکان‌های پسوریازیس

پسوریازیس می‌تواند در هر نقطه‌ای از بدن مانند بر روی پلک، گوش، دهان و لب‌ها، چین‌های پوست، دست و پا و ناخن خود را نشان دهد. پوست در هر یک از این سایت‌ها متفاوت است و نیاز به درمان‌های مختلف دارد.

نور درمانی یا درمان‌های موضعی اغلب زمانی که پسوریازیس به یک بخش خاص از بدن محدود است استفاده می‌شود. با این حال، پزشکان ممکن است دارو‌های خوراکی یا تزریقی را تجویز کنند اگر پسوریازیس تا حد زیادی کیفیت زندگی یک شخص را تحت تأثیر قرار داده باشد. درمان‌های مؤثر در دسترس هستند، بدون توجه به جایی که خود پسوریازیس قرار گرفته‌است.

پوست سر

حداقل نیمی از تمام افرادی که به پسوریازیس مبتلا هستند آن را بر روی پوست سر خود دارند.

پسوریازیس پوست سر می‌تواند بسیار ملایم، خفیف، با پوسته پوسته شدن کم باشد. همچنین می‌تواند بسیار شدید با ضخامت و پوست سر پوشیده شده از پلاک باشد. پسوریازیس می‌تواند فراتر از خط مو بر روی پیشانی، پشت گردن و اطراف گوش‌ها گسترش یابد.

سایر اختلالات پوستی مانند درماتیت سبوره‌ای، ممکن است مشابه پسوریازیس پوست سر باشد. با این حال، پسوریازیس پوست سر، پودری با برق نقره‌ای به نظر می‌رسد، در حالی که درماتیت سبوره‌ای زرد و چرب به نظر می‌رسد. درمان پسوریازیس پوست سر بستگی به شدت بیماری، بلندی مو‌ها و طرز زندگی بیمار دارد. طیف گسترده‌ای از شامپوها، روغن‌ها، محلول‌ها و اسپری‌ها برای این منظور تهیه شده‌است که اکثراً محتوی کورتون هستند. همچنین دایووبت ژل که ترکیبی از کلسی‌پوتریول و بتامتازون می‌باشد، برای پوست سر مفید است. بیمار باید از شستشوی زیاد سر با شامپو و خراشیدن پوست سر خودداری کند. در پسوریازیس پوست سر کوتاه کردن یا تراشیدن مو باعث تأثیر بیشتر درمان‌های موضعی و نور درمانی می‌شود.

صورت

پسوریازیس صورت اغلب بر ابرو، پوست بین بینی و لب بالا، پیشانی بالا و خط مو تأثیر می‌گذارد. با پسوریازیس در صورت و اطراف آن باید به دقت برخورد شود، چون پوست در اینجا حساس است. در پسوریازیس صورت استفاده گاه به گاه استروئید‌های موضعی خفیف، که کورتیکواستروئید‌ها نیز نامیده می‌شود، ممکن است مؤثر باشد. درمان‌های دیگر شامل کلسیپوتریول، تازاروتین، محصولات کراتولیتیک (جداکننده‌های پوسته) و نور ماوراء بنفش هستند. کلسیپوتریول و تازاروتین می‌تواند تحریک‌کننده باشد، بنابراین شما باید با دکتر خود برای پیدا کردن راهی برای رفع این نگرانی صحبت کنید.

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) دو داروی تاکرولیموس و پیمکرولیموس را برای درمان اگزما تأیید کرده‌است که بسیاری از متخصصین پوست دریافته‌اند که برای درمان پسوریازیس در چهره یا دیگر مناطق حساس به خوبی کار می‌کند.

دست و پا
شعله‌ور شدن ناگهانی پسوریازیس در دست‌ها و پا‌ها به سرعت و با دقت باید درمان شود. در برخی از موارد، ترک خوردگی، تاول و تورم همراه با عود آن وجود دارد.

ناخن

تغییرات ناخن در ۵۰ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس و حداقل ۸۰ درصد از افراد مبتلا به ورم مفاصل پسوریاتیک رخ می‌دهد. پسوریازیس می‌تواند باعث سوراخ شدن یا غیرعادی شدن ناخن‌ها (رشد بیش از حد، رفتن رنگ ناخن و حتی اونیکولیز یعنی جدا شدن ناخن از بستر) بشود. اصولاً درمان پسوریازیس ناخن مشکل است.

پسوریازیس تناسلی

رایج‌ترین نوع پسوریازیس در منطقهٔ تناسلی پسوریازیس معکوس است، اما انواع دیگر پسوریازیس می‌تواند بر روی اندام تناسلی به خصوص در مردان ظاهر شود. پسوریازیس تناسلی نیاز به درمان دقیق و مراقبت دارد.

پوست‌های چین‌دار

پسوریازیس معکوس می‌تواند در پوست‌های چیندار مانند زیر بغل و زیر سینه رخ دهد. این شکل از پسوریازیس اغلب با مالش و عرق کردن تحریک می‌شود.

علت پسوریازیس چیست؟

پرشکان هنوز علت دقیق پسوریازیس را کشف نکرده اند. اما با توجه به تحقیقات انجام شده، دو دلیل وجود دارد که عبارتند از ژنتیک و سیستم ایمنی.

۱. سیستم ایمنی

پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی می‌باشد و بیماری خودایمنی نتیجه‌ی حمله‌ی سیستم ایمنی بدن علیه خودش است. در پسوریازیس گلبول‌های سفید که به عنوان سول‌های T شناخته می‌شوند، اشتباهی به سلول‌های پوست حمله می‌کنند.

گلبول‌های سفید در اصل وظیفه‌ی حفاظت از بدن در مقابل باکتری و عفونت‌ها را دارند. این حمله‌ی اشتباه به سلول‌های پوست، باعث افزایش سرعت ساخت سلول‌های پوستی می‌شود و این امر سبب می‌شود که سلول‌های پوستی جدید، سریع ساخته شده و به سمت بالای سطح پوست رانده می‌شوند و بلند می‌شوند.

نتیجه‌ی آن پلاک‌هایی می‌باشد که پسوریازیس نامیده می‌شوند. همچنین سرخی و التهاب نتیجه‌ی این حلات به سلول‌های پوست می‌باشند.

۲. ژنتیک

برخی افراد، ژن‌هایی که باعث ابتلا به پسوریازیس می‌شوند را به ارث می‌برند. اگر در خانواده‌ی شما فردی مبتلا به پسوریازیس می‌باشد، احتمال ابتلای شما نسبت به مردم دیگر بالاتر است. هرچند درصد افرادی که پسوریازیس دارند و سابقه‌ی خانوادگی نیز دارند، کم است. حدود ۲ تا ۳ درصد افراد با سابقه‌ی ژنتیکی مبتلا به پسوریازیس می‌شوند.

تشخیص پسوریازیس

دو روش برای تشخیص پسوریازیس وجود دارد:

۱. آزمایش فیزیکی

پزشکان قادر به تشخیص پسوریازیس با مشاهده‌ی لکه‌ها می‌باشند. علائم پسوریازیس معمولا واضح بوده و دکتر به راحتی آن‌ها را از بیماری‌های دیگر تشخیص می‌دهد. در طول آزمایش سعی کنید اطلاعات لازم را در اختیار پزشک قرار دهید.

۲. نمونه برداری

اگر دکتر نتوانست از پسوریازیس اطمینان حاصل کند و احتمال بیماری‌های دیگر وجود داشته باشد، نمونه برداری تجویز می‌شود. نمونه برداری به این صورت است که در آزمایشگاه نمونه‌ی ریزی از پوست با میکروسکوپ بررسی می‌شود و نتیجه‌ی پسوریازیس بر گردانده می‌شود. پس از آن پزشک با توجه به نتیجه، درمان مناسب را پیشنهاد می‌کند.

در این بیماری ممکن است اسید اوریک خون بالا رفته و با نقرس اشتباه گرفته شود.

عوامل تشدید کننده‌ی پسوریازیس

تشدید کننده‌های پسوریازیس می‌توانند باعث عود زودتر علائم شوند. بسیاری از بیماران، این سوال را میپرسند که چه چیزی پسوریازیس را بدتر می‌کند؟ این موارد ممکن است در هر بیمار متفاوت باشد، ولی رایج‌ترین تشدید کننده‌های پسوریازیس عبارتند از:

۱. استرس

معمولا استرس زیاد باعث عود علائم پسوریازیس و تشدید آن می‌شود. بیماران بهتر است سعی کنند استرس را مدیریت کنند.

۲. الکل

مصرف الکل می‌تواند باعث ایجاد دوره‌های مکرر پسوریازیس شود. بنابر این توصیه می‌شود از مصرف الکل اجتناب کنید.

۳. آسیب دیدگی

تصادف، بریدگی یا خراش می‌توانند باعث ایجاد علائم دوباره‌ی پسوریازیس شوند. سوختگی مقابل آفتاب نیز می‌تواند باعث همین نتیجه شود.

۴. مواد دارویی

برخی دارو‌ها یا مواد شیمیایی می‌توانند باعث تشدید پسوریازیس شوند مانند:

* لیتیوم
* دارو‌های ضد مالاریا (مانند داروی هیدروکسی کلرکین)
* دارو‌های فشار خون

باید در نظر داشت که کورتون‌های با دوز بالا ممکن است باعث تشدید علائم پوستی شود.

۵. عفونت

همانطور که گفتیم پسوریازیس نتیجه‌ی دلیل حمله‌ی اشتباه سیستم ایمنی بدن علیه سلول‌های پوست می‌باشد. اگر فرد دچار عفونت یا بیماری‌ای شود، سیستم ایمنی تقویت می‌شود تا با عفونت مبارزه کند که این قوی شدن سیستم ایمنی باعث تشدید پسوریازیس نیز می‌شود.

چگونه بیماری پسوریازیس تشخیص داده می‌شود؟

تشخیص پسوریازیس ممکن است به علت شباهتش با دیگر بیماری‌های پوستی، مانند اگزما، سخت باشد. اگر فکر می‌کنید به این بیماری مبتلا شده‌اید، با پزشک خود مشورت کنید. پزشک شما معمولا با بررسی علائم و یک معاینه فیزیکی ساده، این بیماری را تشخیص می‌دهد.

پزشک همچنین ممکن است برای کمک به تشخیص این بیماری، از پوست شما نمونه‌برداری کند و آن را برای بررسی بیشتر در اختیار آزمایشگاه قرار دهد. در صورت نیاز، ممکن است او از شما بخواهد به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید.

انواع درمان بیماری پسوریازیس

اگر مشکوک به ابتلا به یکی از انواع بیماری پسوریازیس هستید، فورا به پزشک مراجعه کنید. تشخیص بیماری پسوریازیس با بررسی دقیق پوست انجام می‌شود و در صورت تشخیص، بخشی از پوست تحت آزمایش میکروسکوپی قرار می‌گیرد.

در درمان پسوریازیس هدف اصلی کاهش رشد سلولی است. این بیماری به طور صد در صد درمان نمی‌شود، ولی می‌توان علائم آن را به میزان زیادی کنترل کرد. درمان هم با مشورت و مراجعه پزشک صورت می‌گیرد و دارو‌ها هم به صورت موضعی و هم به صورت خوراکی در برنامه گنجانده می‌شود. انتخاب نوع درمان و البته اندازه نیاز به دارو با توجه به سن فرد و وضعیت بیماری تعیین می‌شود.

درمان‌های بیماری پسوریازیس به ۳ دسته کلی تقسیم می‌شوند:

· درمان‌های موضعی (Topical treatments): کِرم‌ها و پماد‌هایی که روی پوست بیمار استعمال می‌شوند

· نور درمانی (phototherapy): در این نوع درمان، پوست در معرض انواع خاصی از پرتو‌های ماورای بنفش قرار می‌گیرد

· درمان هدفمند (Systemic therapy): در این درمان انواع دارو‌های خوراکی و تزریقی برای بیمار تجویز می‌شود

یکی از ساده‌ترین راه‌های درمان بیماری پسوریازیس استفاده از کرم‌های مرطوب کننده است. البته که در موارد حاد این محصولات تأثیری ندارند، ولی در پسوریازیس خفیف می‌تواند از خشکی، فلسی شدن و ترک پوست جلوگیری کند. در موارد شدیدتر برای درمان‌های موضعی از کرم و پماد‌های حاوی ترکیبات نفتی از جمله دیررانول، تزارتون و ترکیبات ویتامین دی مانند کلسپتریول، کلسیتریول یا تاکالسیتول استفاده می‌شود. همچنین پماد حاوی ترکیب کورتیکواستروئید نیز در برنامه درمانی قرار می‌گیرد.

برای درمان پسوریازیس سر از لوسیون‌های مخصوص استفاده می‌شود که حاوی اسید سالیسیلیک، زغال، گوگرد و کورتیکواستروئید هستند. شامپو‌های ضد شوره و ضد ریزش مو و ویتامین دی نیز می‌توانند برای درمان پوست کف سر نقش مؤثری باشند. فتوتراپی یا استفاده از اشعه ماورای بنفش برای درمان پسوریازیس در مراکز تخصصی پوست انجام می‌شود. گفته شده نور طبیعی خورشید نیز برای درمان مفید است. در واقع این اشعه آنچه باعث رشد سریع سلولی می‌شود را از بین می‌برد. در موارد شدید و پیشرفته بیماری پسوریازیس از دارو‌های خود ایمنی استفاده می‌شود.

در کنار درمان‌های دارویی می‌توان با رعایت برخی نکات ساده درمان را تسریع بخشید. البته این موارد به تنهایی باعث درمان نمی‌شوند، ولی می‌توانند کمک کننده باشند. این نکات عبارتند از:

حمام کردن روزانه

دوش گرفتن به آرامش پوست ملتهب کمک می‌کند و سلول‌های خشک شده روی سطح پوست را می‌شوید. از صابون‌های خشک و عطری که چربی پوست را از بین می‌برند، استفاده نکنید. توصیه می‌شود در استحمام از آب ولرم به جای آب داغ استفاده کنید. همچنین می‌توانید از خواص روغن‌های گیاهی طبعیی برای نرم کردن و رطوبت رسانی به پوست بهره‌مند شوید.

مرطوب کننده‌ها

بعد از حمام از لوسیون‌های ضد حساسیت و انواع کرم‌های مرطوب کننده استفاده کنید. فراموش نکنید که در فصل‌های سرد و خشک باید بیشتر مراقب پوست خود باشید. بهتر است برای جلوگیری از حساسیت احتمالی از هرگونه محصولات عطری دوری کنید.

نور طبیعی خورشید

قرار گرفتن زیر نور آفتاب به میزان کم، می‌تواند باعث تسکین پوست شود، اما استفاده از کرم ضد آفتاب را فراموش نکنید.

کاهش وزن

رسیدن به وزن متناسب می‌تواند باعث بهبود در تاثیرگذاری روش‌های درمان شود.

استفاده از مکمل‌های غذایی

دارو‌ها و ویتامین‌ها در روند بهبود تأثیرگذار هستند. روغن ماهی، امگا ۳، ویتامین دی، شیر سویا و آلوئه ورا نیز باعث بهبود بروز علائم می‌شوند.

رژیم غذایی سالم

از فست فود، گوشت قرمز، مواد غذایی فرآوری شده و چربی‌های اشباع شده دوری کنید و به دنبال تغذیه سالم باشید. پروتئین‌های خالصی مانند مواد غذایی حاوی اسید چرب امگا ۳ مانند ماهی سالمون، میگو، تخم کتان و سویا مفید هستند

حفظ آرامش و دوری از استرس

همان‌طور که گفته شد، استرس و اضطراب از عوامل بروز بیماری پسوریازیس است و می‌تواند باعث وخیم شدن اوضاع شود. آرامش را به زندگی خود بازگردانید و به دنبال یوگا و مدیتیشن بروید.

سیگار ممنوع

این مورد نیز مانند مورد قبلی از عوامل تحریک بیماری به شمار می‌رود. اگر به بیماری پسوریازیس مبتلا هستید، به هیچ وجه به سراغ سیگار نروید.

بسوریازیس فقط مخصوص بزرگسالان نمی باشد در ادامه بسوریازیس در کودکان و چه وقت به پزشک مراجعه کنیم رو برای شما آورده ایم: 

پسوریازیس در کودکان

سالانه حدود بیست هزار کودک زیر ۱۰ سال به پسوریازیس مبتلا می‌شوند. گاهی اوقات پسوریازیس با سایر بیماری‌های پوستی اشتباه گرفته می‌شود و به درستی تشخیص داده نمی‌شود.

نشانه‌های این بیماری در کودکان شامل ناهمواری و تغییر رنگ در سطح ناخن‌ها، پوسته‌پوسته شدن شدید پوست سر، درماتیت و التهاب پوست در ناحیه پوشک کودک یا لکه‌هایی شبیه آنچه است که در پسوریازیس بزرگسالان روی بدن ایجاد می‌شود.

اگرچه پسوریازیس در نوزادان خیلی شایع نیست، امکان ابتلا آن‌ها به این بیماری بعید نیست. تنها مشاهدات دقیق می‌تواند تعیین کند که آیا نوزاد دارای بیماری پسوریازیس است یا خیر.

اگر یکی از والدین این بیماری را داشته باشد، به احتمال ۱۰ درصد کودک آن‌ها نیز به این بیماری مبتلا می‌شود. اگر هر دو والدین این بیماری را داشته باشند، این احتمال تا ۵۰ درصد افزایش می‌یابد. پسوریازیس گوتتا در درجه اول بر نوجوانان و کودکان تاثیر می‌گذارد.

عفونت باکتریایی مانند استرپتوکوک که موجب گلو درد می‌شود؛ معمولا این نوع از پسوریازیس را ایجاد می‌کند. این نوع از بیماری با ضایعات کوچک قطره‌ای شکل بر روی تنه، دست‌ها، پا‌ها و پوست سر خود را نشان می‌دهد.

برای پسوریازیس چه وقت باید به پزشک مراجعه کرد

اگر احتمال می‌دهید که به پسوریازیس مبتلا هستید؛ حتما به پزشک مراجعه کنید تا پس از تشخیص قطعی درمان شما آغاز شود. همچنین اگر پسوریازیس این مشکلات را برای شما به همراه دارد:

· باعث ناراحتی و درد می‌شود

· ظاهر پوست شما را نامطلوب کرده و دچار ریزش مو شده‌اید.

· منجر به مشکلات معمول مانند درد، تورم یا عدم توانایی برای انجام وظایف روزانه شده است.

در صورتی که علائم و نشانه‌های شما رو به وخامت است یا درمان نتیجه‌بخش نبوده، حتما از مشاوره‌های پزشکی راهنمایی و کمک بگیرید. ممکن است به دارو‌های مختلف یا ترکیبی از درمان‌های لازم برای مدیریت پسوریازیس نیاز داشته باشید.