به گزارش افرنگ خبر /

یک روز پس از پیروزی رئال و در فاصله سه روز تا نبرد نیوکسل، بارسلونا همه خشمش را روی قربانی مورد علاقه‌اش خالی کرد.

 بارسلونا با نتیجه 6-0 در اولین بازی خود در ورزشگاه یوهان کرویف، والنسیای ضعیف را در هم کوبید و از ابتدا تا انتها بازی را کاملاً تحت کنترل داشت، بدون اینکه تیم کوربران بتواند کوچک‌ترین تهدیدی ایجاد کند.

بارسلونای هانسی فلیک دوباره جان گرفته است. نمی‌دانیم این بازگشت نتیجه تذکر جدی سرمربی پس از بازی اخیر در لالیگا بود یا اینکه بازیکنان دیرتر از انتظار به سطح مطلوب خود رسیدند، اما واقعیت این است که آن‌ها با تمرکز بالا و با تعیین ریتم بازی از ابتدا وارد زمین شدند.

روی کاغذ، این بازی آسان نبود. برگزاری مسابقه در یوهان کرویف، همراه با مصدومیت لامین یامال، گاوی و بالده، و همچنین تنبیه لحظه آخری رافینیا به دلیل تأخیر در جلسه آماده‌سازی، بهترین شرایط را رقم نزده بود. با این حال، خیلی زود مشخص شد که بازیکنان غرور خود را در رختکن جا گذاشته و بهترین نسخه خود را به نمایش گذاشتند.

از فرمین لوپز که در پست هافبک هجومی با دو گل فوق‌العاده درخشید، تا پدری که همچنان نزدیک به کمال بازی می‌کند، و فران تورس که بازی به بازی شایستگی حضور در ترکیب اصلی را ثابت می‌کند، و همچنین رشفورد که شروع به توجیه انتقالش به بارسا کرده است.

رافینیا، که پس از تنبیه فلیک با انگیزه‌ای بی‌سابقه به میدان آمد، با دو گل بهترین عملکرد بارسا در این فصل را رقم زد. نه تنها این، بلکه آبی‌اناری‌ها نشان دادند حتی بدون بهترین بازیکن جهان نیز می‌توانند بسیار رقابتی باشند.

به طور خلاصه، تیم نظم دفاعی خود را بازیافت، خط میانی دوباره خلاق شد، مهاجمان کارایی خود را به دست آوردند و تیم به‌صورت یکپارچه و با پرس مداوم در حمله عمل کرد. به عبارت دیگر، هیچ جایی برای سهل‌انگاری نبود؛ دقیقاً همان چیزی که سرمربی بارسا از ابتدای لالیگا خواستار آن بود. با این سبک بازی، این تیم بار دیگر مدعی همه عناوین است.

بارسا بدون لامین یامال، دی‌یونگ، بالده و گاوی، با اقتدار حریف را در هم کوبید. آن‌ها با اندکی فشار، والنسیا را که نه توپ را دید و نه به زمین حریف نزدیک شد، کاملاً تحت سلطه قرار دادند. کوربران که گفته بود نمی‌خواهد متحمل شکست سنگین دیگری شود، تیمش مانند یک غلتک له شد، گویی بازی یک دیدار دوستانه جام گامپر بود. خوآن گارسیا، دروازه‌بان بارسا، حتی یک توپ را لمس نکرد.

فران تورس اولین بازیکنی بود که با حرکات خود کابوس والنسیا شد. در دقیقه دوم، او به رشفورد پاس داد، اما شوت او با دخالت تارگا به دروازه نرفت. تورس مانند کوسه‌ای بود که شکاف‌های دفاع شلوغ اما ضعیف والنسیا را پیدا می‌کرد. اولین واکنش جدی دروازه‌بان والنسیا، آگیرزابالا، روی ضربه فولکیر از کرنر بود.

با ناتوانی خاوی گرا و سانتا ماریا در میانه میدان، پدری به تورس پاس داد تا او با یک ضربه چیپ زیبا دروازه را تهدید کند. سپس شوت رونی بردغجی توسط آگیرزابالا مهار شد. گل اجتناب‌ناپذیر بود و در دقیقه سی‌ام، پس از اینکه دانجوما در دوئل با اریک گارسیا ناکام ماند، فرمین با پاسی بلند از کوبارسی و همکاری تورس، با شوتی غیرقابل مهار گل اول را زد.

در نیمه دوم، والنسیا کاملاً فروپاشید. فلیک، رافینیا را که به دلیل تأخیر در جلسه تمرینی نیمکت‌نشین شده بود، به زمین فرستاد و او گل دوم را زد. سانتر رشفورد به تیر دوم رسید و رافینیا با سرعت آن را به گل تبدیل کرد. پیش‌تر، تورس شوتی به تیر زده بود. بارسا در حال اوج‌گیری بود و بوی گلباران در ورزشگاه حس می‌شد.

هیچ راهی برای متوقف کردن بارسای افسارگسیخته وجود نداشت، به‌ویژه با رویکرد بی‌انگیزه والنسیا. فرمین با شوتی مهارنشدنی از لبه محوطه جریمه گل سوم را زد و حملات ادامه یافت. پاس پدری به فرمین و سانتر او، با اشتباه گایا و کوپته، به رافینیا رسید که بی‌رحمانه گل چهارم را به ثمر رساند. فلیک با وارد کردن لواندوفسکی آتش بازی را شعله‌ورتر کرد. لواندوفسکی در 20 دقیقه دو گل زد: اولی با حرکت دنی اولمو و دومی با پاس مارک برنال، که پس از 383 روز مصدومیت به میادین بازگشت.

دو نکته دیگر هم برای افزایش اشتیاق هواداران: اول، بازگشت مارک برنال با یک پاس گل، و دوم، گلزنی لواندوفسکی. دو توپ اولی که این مهاجم پس از مصدومیت لمس کرد، به گل تبدیل شد. برای یک مربی، هیچ چیز بهتر از این نیست که ببیند بازیکنانش برای کسب جایگاه ثابت در ترکیب با یکدیگر رقابت می‌کنند.

این روز برای بارسا بی‌نقص بود. والنسیای کوربران قربانی ایده‌آل آن‌ها بود؛ در سه بازی اخیر (دو بازی لیگ و یک بازی جام حذفی)، بارسا 18 گل به آن‌ها زده است. این تحقیر عظیم در والنسیا فراموش نخواهد شد.