به گزارش افرنگ خبر /

دیدار امشب پاری سن ژرمن-چلسی در فینال جام جهانی باشگاه‌ها می‌تواند مهمترین جایزه انفرادی دنیای فوتبال را هم مشخص کند: برنده توپ طلا!

در حالی که برنامه مسابقات در شش کنفدراسیون فیفا متفاوت است، فینال جام جهانی باشگاه‌ها در روز یکشنبه نقطه پایانی مناسبی برای سال ۲۰۲۵ محسوب می‌شود.

چه کسی برنده شود و چه پاری‌سن‌ژرمن، جام به دست یکی از آن‌ها خواهد رسید، اما یک پرسش همچنان پابرجاست: آیا این تورنمنت تابستانی باعث شده جایگاه هیچ بازیکنی در مسیر کسب توپ طلا تقویت شود؟

از یک طرف، دیدگاه ما درباره یک بازیکن نباید صرفاً به خاطر یک تورنمنت چهار هفته‌ای که در شرایط جوی طاقت‌فرسا و روی زمین‌هایی با کیفیت مشکوک برگزار شده است، زیاد تغییر کند.

اما از طرف دیگر، پاری‌سن‌ژرمن از این رقابت‌ها استفاده کرده تا خود را به‌عنوان بهترین تیم جهان تثبیت کند؛ تیمی که پر از بازیکنانی است که در ۱۲ ماه گذشته یک سر و گردن بالاتر از سایر فوتبالیست‌ها ظاهر شده‌اند.

در این مطلب فهرست ۱۰ نامزد اصلی کسب توپ طلا را مرور می کنیم؛ 10 بازیکنی که با نمایش‌های خوب‌شان در یک سال گذشته، از بیشترین شانس برای بردن توپ طلای 2025 در ماه سپتامبر در پاریس برخوردارند:

1- عثمان دمبله (پاری‌سن‌ژرمن و فرانسه)
لوئیس انریکه پس از پیروزی تیمش در نیمه‌نهایی مقابل رئال مادرید به خبرنگاران گفت:«در مورد توپ طلا، چندین بازیکن هستند که می‌توانند برنده شوند، اما یک‌سری شرایط اجتناب‌ناپذیر است. آن‌ها باید گل بزنند، پاس گل بدهند، و جام برای تیم‌هایشان بیاورند. اگر یک بازیکن باشد که این فصل این کارها را انجام داده، عثمان دمبله است. او بالاتر از هر بازیکنی قرار دارد. این نظر من است و دوباره هم آن را تکرار می‌کنم.»

درست است که دمبله در تابستان امسال در ایالات متحده تنها یک بازی را در ترکیب اصلی آغاز کرده (پس از بهبود از مصدومیت عضله چهارسر ران)، اما در پیروزی قاطع پاری‌سن‌ژرمن مقابل رئال مادرید در نیمه‌نهایی نقش کلیدی داشت.

آمار تاثیرگذاری روی گل‌ها؟ حیرت‌انگیز در فصل ۲۵-۲۰۲۴:  ۳۸ گل و ۱۴ پاس گل در تمام رقابت‌ها، بالاترین مجموع مشارکت گل برای تیمش. جام‌ها؟ فقط یک چهارگانه و احتمالاً یک جام پنجم. فصلی خارق‌العاده برای بازیکنی که بعضی‌ها او را استعدادی ناکام می‌دانستند.

2- ویتینیا (پاری‌سن‌ژرمن و پرتغال)
امسال چه سال شگفت‌انگیزی برای ویتینیا بوده است. فراتر از افتخارات باشگاهی، این هافبک ۲۵ ساله در ژوئن با پرتغال قهرمان لیگ ملت‌های اروپا شد و در فینال مقابل اسپانیا در قلب خط میانی درخشید.

برنده شدن حالا برای ویتینیا تبدیل به عادت شده؛ و دلیل موفقیت تیم‌هایش هم دقیقاً حضور اوست. او مثل یک مترونوم است، تنظیم‌کننده ریتم بازی، فرمانده میدان. هیچ بازیکنی در این فصل از لیگ قهرمانان یا جام جهانی باشگاه‌ها بیشتر از او پاس نداده است.

ویتینیا با ورود به فضاهای خالی برای دریافت توپ، رفتن به کناره‌ها و مناطق مدافعان کناری، و به جریان انداختن حمله تیم در لحظات نیاز به انرژی تازه، بازی تیمش را رهبری می‌کند. تعجبی ندارد که او سومین بازیکن پاری‌سن‌ژرمن از نظر دقایق بازی زیر نظر لوئیس انریکه در تمام رقابت‌های این فصل است.

شاید او آن بازیکنی نباشد که در خط حمله بیشترین ستایش را دریافت می‌کند، اما تماشای بازی ویتینیا باعث می‌شود درک جدیدی از معنای واقعی یک تکنسین خط میانی پیدا کنید.

۳- محمد صلاح (لیورپول و مصر)
بعد از فروکش کردن هیاهوی قهرمانی لیورپول در لیگ، آمار هجومی صلاح به‌نوعی حتی چشم‌گیرتر به نظر می‌رسد. با ۲۹ گل در لیگ و ۱۸ پاس گل، صلاح موفق شد هر دو جایزۀ کفش طلای لیگ برتر و بهترین پاسور را از آن خود کند. مجموع ۴۷ مشارکت گل او برابر با رکورد تاریخی آلن شیرر (فصل ۹۵-۱۹۹۴) و اندی کول (فصل ۹۴-۱۹۹۳) است؛ البته هر دو این رکوردها در فصل‌هایی با ۴۲ بازی به ثبت رسیده بودند.

این عدد ۴۷، با اختلاف، بالاتر از هر بازیکن دیگری در پنج لیگ بزرگ اروپا در فصل گذشته بود. اگر به‌دنبال آمار خام و درخشان فردی هستید، دیگر نیازی به جست‌وجو ندارید؛ محمد صلاح، ستاره بی‌چون‌وچرای لیورپول، پاسخ شماست.

با قرارداد جدید، محمد صلاح دست‌کم برای دو فصل دیگر در لیورپول خواهد ماند و کاملاً مشخص است که ساختار تیم به‌گونه‌ای چیده شده تا بیشترین بهره را از او ببرد؛ حتی اگر این به قیمت کاهش وظایف دفاعی‌اش تمام شود. در حالی که حذف لیورپول در مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان می‌تواند در نگاه کلی، ارزش فصل صلاح را کم‌رنگ کند، اما نباید از عملکرد خیره‌کننده فردی او چشم‌پوشی کرد.

۴- رافینیا (بارسلونا و برزیل)
رافینیا هم مانند دمبله از همان ابتدا استعداد غیرقابل‌انکاری داشت، اما کمتر کسی انتظار داشت چنین آمار هجومی چشم‌گیری از او ببیند؛ آن هم به‌نوعی از ناکجاآباد.

این وینگر برزیلی در تمام رقابت‌ها موفق شد ۳۴ گل و ۲۲ پاس گل برای بارسلونا به ثبت برساند؛ تیمی که در فصل جاری لالیگا، کوپا دل‌ری و سوپرجام اسپانیا را فتح کرد. با نمایش‌های درخشانش در لیگ قهرمانان، بسیاری انتظار داشتند که رافینیا بارسلونا را به سوی فتح همه جام‌ها تحت هدایت هانسی فلیک رهبری کند اما اینتر سرسخت در نیمه‌نهایی با نمایشی دراماتیک، بارسا را حذف کرد.

در بیشتر طول فصل، بارسلونا در کنار پاری‌سن‌ژرمن به‌عنوان تیم‌هایی مطرح بودند که به‌نظر می‌رسید می‌توانند تمام جام‌های فصل ۲۵-۲۰۲۴ را از آن خود کنند. هرچند که شاید بی‌انصافی باشد، اما واقعیت این است که فاتحان لیگ قهرمانان معمولاً در کورس توپ طلا از رقبا پیشی می‌گیرند.
از درخشش فردی رافینیا چیزی کم نمی‌شود، اما عدم فتح بزرگ‌ترین جام باشگاهی اروپا ممکن است به ضرر او تمام شود.

۵-لامین یامال (بارسلونا و اسپانیا)
این‌که یک بازیکن 18 ساله در فهرست نامزدهای بهترین بازیکن جهان قرار گرفته، خود نشان‌دهنده استعداد شگفت‌انگیز او است. کیفیت خیره‌کننده‌ای که یامال در پای چپش دارد، خارق‌العاده است. در میان پنج لیگ برتر اروپا، تنها مایکل اولیسه از بایرن مونیخ و محمد صلاح از لیورپول پاس گل بیشتری از یامال ثبت کردند؛ او با ۱۳ پاس گل در جایگاه سوم قرار گرفت.

با قهرمانی اسپانیا در رقابت‌های یورو تابستان گذشته، دیگر هیچ شکی باقی نمانده بود که لامین یامال توانایی درخشش در بزرگ‌ترین صحنه‌ها را دارد. اما عملکرد او در لیگ قهرمانان سطح جدیدی به بازی‌اش بخشید؛ جایی که به جوان‌ترین گلزن تاریخ این رقابت‌ها در مرحله نیمه‌نهایی تبدیل شد؛ آن هم پس از آن‌که در هر دو بازی رفت و برگشت، مدافعان اینتر را به دردسر انداخت.

او شاید در نهایت سمت تیم بازنده قرار گرفته باشد، اما شوت کات‌دار و زیبای او در بازی رفت، تا مدت‌ها در خاطر خواهد ماند؛ و توسط یوفا به‌عنوان گل تورنمنت انتخاب شد. اگر نه امسال، یامال در آینده‌ای نزدیک توپ طلا را خواهد برد. فقط مسئله زمان مطرح است.

6- فابین رویز (پاری‌سن‌ژرمن و اسپانیا)
برای برخی، این انتخاب ممکن است در دسته «رودری» قرار بگیرد، اما نباید نادیده گرفت که فابین روئیز در ۱۲ ماه گذشته چقدر فوق‌العاده بوده است.
بعد از قهرمانی اسپانیا در یورو ۲۰۲۴، چهار جام دیگر هم با پیراهن پاری‌سن‌ژرمن به دست آمد، و این هافبک ۲۹ ساله در قلب تمام این افتخارات قرار داشت.

نقش او در تیم لوئیس انریکه چنان مهم بوده که تنها «بردلی بارکولا» بازی‌های بیشتری از فابین انجام داده است (۶۰ بازی در تمام رقابت‌ها). حرکت‌های او بسیار هوشمندانه است؛ به فضاهایی می‌رود که بازیکنان حریف تمایلی به ورود به آن ندارند، و سپس ناگهان وارد محوطه جریمه می‌شود تا پاس یا سانتری را به گل تبدیل کند؛ همان‌طور که مقابل رئال مادرید به‌خوبی این کار را انجام داد.

7- پدری (بارسلونا و اسپانیا)
اگر ملاک‌تان این باشد که «بهترین توانایی، در دسترس بودن است»، از نظر هانسی فلیک، پدری بهترین بازیکن بارسلوناست. او در فصل گذشته ۵۹ بار برای تیم به میدان رفت؛ بیش از هر بازیکن دیگری در ترکیب بارسا در فصل ۲۵-۲۰۲۴.

پدری می‌تواند به‌تنهایی سرعت گردش توپ در مالکیت بارسا را کنترل کند. توانایی‌اش در ارسال پاس عمقی و سریع به بازیکنی که دیگران حتی او را نمی‌بینند، استثنایی است. براساس داده‌های شرکت آنالیز «اسکیل کرنر»، هیچ بازیکنی در لالیگا بیشتر از پدری پاس‌هایی که خطوط دفاعی را از هم باز کند، ارسال نکرده است.

8- اشرف حکیمی (پاری‌سن‌ژرمن و مراکش)
لوئیس انریکه این هفته بار دیگر از بازیکنانش تمجید کرد و گفت که اشرف حکیمی یکی از بهترین مدافعان راستی است که در طول دوران حرفه‌ای‌اش دیده است. با توجه به عملکرد فوق‌العاده‌اش در ۱۲ ماه گذشته، مخالفت با این نظر کار دشواری است.

این مدافع ۲۶ ساله با توانایی بالا در رفت‌وبرگشت در زمین، گاهی به‌نظر می‌رسد که قابلیت «تلپورت» دارد؛ در حمله، جلوتر از همه قرار می‌گیرد و در دفاع، اولین بازیکنی است که توپ را در یک‌سوم دفاعی قطع می‌کند.

این چندکاره بودن چیزی است که بازی او را برجسته می‌کند: حرکت به داخل در نیم‌فضاها، بازی روی خط طولی زمین، یا نفوذهای مورب از پشت مهاجمان برای خلق موقعیت یا حتی گلزنی.

لوئیس انریکه پس از پیروزی پاری‌سن‌ژرمن مقابل رئال مادرید در نیمه‌نهایی جام جهانی باشگاه‌ها گفت:«اشرف حکیمی آزادی دارد، او یک مدافع کناری صرف نیست. وقتی توپ را در اختیار داریم، او می‌تواند مهاجم باشد، وینگر باشد، بین خطوط بازی کند یا حتی نقش هافبک محوری را ایفا کند. وقتی توپ را نداریم، او یک مدافع کناری است که پرس از بالا انجام می‌دهد، اما مسئولیت‌های دفاعی‌اش را هم دارد.»

مدافعان کناری باید جایگاه بیشتری در فهرست‌های نهایی توپ طلا پیدا کنند و هیچ‌کس بیشتر از حکیمی در این فصل شایسته این توجه نیست.

9- کیلیان امباپه (رئال مادرید و فرانسه)
پایان فصل برای امباپه ایده‌آل نبود. عفونت گوارشی حاد باعث شد او بیشتر رقابت‌های جام جهانی باشگاه‌ها را از دست بدهد، و سپس در بازی مقابل تیم سابقش پاری‌سن‌ژرمن، نمایشی کم‌اثر داشت که با حذف رئال مادرید همراه شد.

با این حال، عملکرد فردی او در فصل نخست حضورش در اسپانیا چشمگیر بود. در ماه مه، امباپه با ثبت ۳۸ گل در تمام رقابت‌ها، رکورد «ایوان زامورانو» (فصل ۹۳-۱۹۹۲) برای بیشترین گل در اولین فصل حضور در رئال مادرید را شکست.

به‌همین‌صورت، او رکورد افسانه‌ای «آلفردو دی استفانو» با ۲۷ گل در اولین فصل لالیگایی‌اش در سال 54-1953 را هم پشت سر گذاشت و فصل را با ۳۱ گل در لالیگا به پایان رساند.

متأسفانه، آمارهای فردی تنها تا حدی در رقابت توپ طلا مؤثرند، و در مجموع، رئال مادرید در فصل پایانی کارلو آنچلوتی ناامیدکننده ظاهر شد. اگر امباپه در ماه سپتامبر در صدر فهرست قرار بگیرد، اتفاقی شگفت‌انگیز خواهد بود.

10- هری کین (بایرن مونیخ و انگلیس)
دو گل تماشایی مقابل فلامینگو در پیروزی بایرن مونیخ در مرحله یک‌هشتم نهایی، چکیده‌ای از همه آن چیزی بود که کین را تعریف می‌کند. بدون حتی بالا آوردن سر برای نگاه به دروازه، با دقتی مرگبار هر دو ضربه را به گوشه دروازه فرستاد؛ حرکاتی حاصل از حافظه عضلانی خالص.

در حقیقت، عملکرد بایرن در جام جهانی باشگاه‌ها تأثیر زیادی در افزایش شانس کین برای کسب توپ طلا نداشت. اما در طول سال، ۲۶ گل او در بوندس‌لیگا بیش از هر بازیکن دیگری بود و در سن ۳۱ سالگی، کین اولین جام دوران حرفه‌ای‌اش را به دست آورد.

در مقیاس وسیع‌تر، فقط عثمان دمبله و عمر مرموش نرخ مشارکت گل (گل به علاوه پاس گل) بالاتری از کین داشتند؛ با 3/1مشارکت گل در هر ۹۰ دقیقه در پنج لیگ برتر اروپا.

با دو جایزه پیاپی بهترین گلزن بوندس‌لیگا، شاید برخی‌ها تاثیرگذاری خیره‌کنندۀ کین را امری بدیهی فرض کرده باشند. در دنیایی که یافتن یک مهاجم شماره ۹ کلاسیک و قابل اتکا دشوارتر شده، کین یکی از معدود بازیکنانی است که همچنان تضمینی برای گلزنی در فوتبال جهان به‌شمار می‌رود.