به گزارش افرنگ خبر /متن سخنرانی رئیس مجلس شورای اسلامی در مراسم بزرگداشت حاج شیخ حسین انصاریان به شرح زیر است:

 تاریخِ پر فراز و نشیبِ شیعه را که مرور می‌کنیم همواره بر آسمانِ آن ستارۀ درخشانِ روحانیتِ شیعه را می‌بینیم که در مواجهه با حُکّامِ جور و هرگونه انحراف در معارفِ دینی و رنج‌هایِ فراوانِ توده‌هایِ مردم از هر صنف و قوم و قبیله‌ای خود را در مهلکه انداخته و لنگرگاهِ اهالیِ و رنج و دغدغه بوده اند.

تاریخِ ایران در هزار سالِ گذشته همواره شاهدِ عالمانی بوده که حتی لحظه‌ای راحت طلبی را دنبال نکردند و در انتظارِ دیوان‌سالاران برای رفعِ حوائجِ مردم نماندند و برای ترویجِ معارف دین قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام تنها به خطابه هایِ علمی بر فرازِ منبر‌ها بسنده نکردند بلکه در کنارِ تبیین ترویج تذکر و نصیحت مصداقِ کاملِ دعوتِ عملیِ مردم به دینِ خدا و شاهدی بر این فرمایشِ امام صادق (ع) بودند که «کونُوا دُعَاةࣰ لِلنَّاسِ بِغَیرِ أَلْسِنَتِکمْ». 

امروز در این جا جمع شده ایم تا دربارۀ کسی صحبت کنیم که سیره و سلوک و مَشیِ فردی و اجتماعی او و کنشگریِ سیاسیِ او باز نمایی حقیقی از همان چیزی است که ما به‌عنوانِ علمِ نافع از آن یاد می‌کنیم همان‌گونه که در دعای شریف می‌خوانیم «ربَ زِدْنِی عِلماً وَ عَمَلاً صالحاً و اَلحِقنی بالصّالِحین».

حضرتِ امام خمینی رضوان الله تعالی علیه در مقدمۀ کتابِ «شرحِ چهل حدیث» مطلبی را به این مضمون مطرح می‌کنند که علمِ دین و روایتِ حدیث و علم اخلاق برایِ تغییرُ و عمل در حوزه فردی و توسعۀ آن در مسیر اجتماعی است وگرنه بر علمِ بدون عمل هیچ اثری مترتب نیست.

اجازه دهید از مقدمات بگذرم و کمی دربارۀ استاد انصاریان و درکِ فردیِ خودم از ایشان در چهار دهۀ گذشته سخن بگویم آوازۀ شیخ حسین انصاریان از دهه ۵۰ در بینِ آحادِ مردم طنین‌انداز شد جنوبِ شهرِ تهران بار‌ها جوانِ فاضلِ امام حسینی‌ای را دیده بود که دستگیرِ مردان و زنانِ نا امید می‌شد و در کنارِ ترویج معنویت و اخلاق حلِ مشکلاتِ مردم بخشِ مهمی از دغدغه هایش بود. ایشان در سال هایِ پیش از انقلاب مقابله با رژیم طاغوت را محدود به مبارزاتِ معمولِ سیاسی نکرد بلکه شیوۀ علمایِ سلفِ خود را در ارائه یِ خدمات اجتماعی به مردم پی گرفت.

یکی از ویژگی‌هایِ اساسیِ این مرد بزرگ «عقلانیت انقلابیِ» ایشان است. عقلانیتِ انقلابی در ترویجِ دین و مکتب اهل‌بیت طبعاً دارایِ بروز و ظهوری است که از سویی در مواجهه با هرگونه تحجر صف‌آرایی می‌کند و از سویی دیگر کنشگریِ سیاسیِ روحانیت را محدود به مخالفت یا حمایت از نظام نمی‌کند. ایشان آنچنان که تضعیفِ نظامِ جمهوری اسلامی را روا نمی‌دارد طیِ این سال‌ها هیچ‌گاه از نصیحت مشفقانه همدلانه و امیدبخش نسبت به این نظامِ مقدس کوتاهی نکرده اند.

شاخصۀ دیگرِ عقلانیتِ انقلابیِ حاج شیخ حسین انصاریان این است که در برابرِ تفکراتِ فرقه‌ای و محفلی که می‌خواهند دین را دچارِ محدودیت کنند و از کنشِ سیاسی و اجتماعیِ آن جلوگیری کنند یا تفکراتِ نوگرایانۀ اهل مسامحه و تساهل که دینِ اسلام را به یک طریقتِ صرف تقلیل می‌دهند قد علم می‌کند.

عقلانیتِ انقلابیِ استاد انصاریان نه تنها مردم را به خوب و بد تقسیم نمی‌کند بلکه نگاهِ محبت آمیزش همانندِ خورشید بر همگان حتی بر آنکه به ظاهر از مناسکِ دینی فاصله گرفته است می‌تابد و چنان با کرامت با کسی که خود را گناهکار می‌داند برخورد می‌کند که امیدوارانه به التزامِ دینی پایبند می‌شود.

نکته‌ای دیگر دربابِ عقلانیتِ انقلابیِ شیخ حسین انصاریان می‌گویم تا الگویی باشد برایِ طلابِ عزیزِ جوانِ مان: من در این چهار دهه شاهدم که او در بزنگاه‌هایِ سیاسی و وقایعِ اجتماعی که جمهوریِ اسلامی با آن مواجه بوده دچارِ قبض و بسط یا افراط و تفریط نشده است چرا که از بُنِ دندان به نظامِ فکریِ حضرتِ امام مبتنی بر اسلامِ نابِ محمدی معتقد است و این خصیصه باعث شده با تکیه بر مبانیِ محکم از وسعتِ مَشربِ سیاسی برخوردار باشد و همچنین معنایِ انقلابی‌گری را وسعت ببخشد؛ و شما می‌دانید امروز یکی از نیازهایِ جدی روحانیت در تعامل با توده‌هایِ مردم و نخبگان در صنوفِ مختلف توجه به این سبکِ فکر و عملِ سیاسی است.