به گزارش افرنگ خبر /

کلینزمن پس از ناکامی تیم ملی کره جنوبی در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا از سوی رییس فدراسیون فوتبال این کشور اخراج شد و از آن زمان تا به حال هدایت تیم دیگری را برعهده نگرفته و مشغول سپری کردن اوقاتش در کنار خانواده و استراحت است.

او روزهای سختی را در کره جنوبی و خصوصا در جام ملت‌ها سپری کرد. آنها در مرحله گروهی برابر تیم ملی مالزی با تساوی ۳-۳ متوقف شدند. در مرحله یک هشتم در ضربات پنالتی و به سختی از سد تیم ملی عربستان عبور کردند و گل دقیقه ۹۶ باعث شد که برابر تیم ملی استرالیا در مرحله یک چهارم نهایی به تساوی برسند و آنها در وقت اضافه از سر راه بردارند اما در نیمه نهایی حریف تیم ملی اردن نشدند.

این مربی آلمانی با یادآوری آن روزها در گفتگویی با آلن شیرر صحبت‌های جالبی مطرح کرد و برای اولین بار درباره حدف از جام ملت‌های آسیا به صحبت پرداخت. این سرمربی آلمانی عقیده دارد تیمش شایسته قهرمانی آسیا بوده، اما درگیری داخل اردو این شانس را از آنها گرفته است :«ما با سختی و تلاش زیاد به مرحله نیمه نهایی رسیدیم و تحت فشار بودیم. بارها با خودمان می‌گفتیم که این تورنمنت ماست و قرار است جام قهرمانی را به دست آوریم.

شب قبل از بازی برابر تیم ملی اردن مثل همیشه برای صرف شام جمع شدیم و چند بازیکن جوان زودتر از دور میز بلند شدند، کاری که بازیکنان جوان‌تر همیشه انجام می‌دهند. آنها می‌خواستند به اتاق کناری بروند تا پینگ پونگ بازی کنند و البته سر و صدای زیادی هم داشتند.

همین باعث شد که سون هیونگ مین به سمت آنها برود و ناگهان درگیری شدیدی بین او و لی کانگ این (ستاره پاری سن ژرمن) شکل گرفت و آنها به صورت فیزیکی هم با یکدیگر درگیر شدند و اتفاقات جدی شد. انگشت سون در این درگیری در رفت و دعوا به اتاق غذاخوری کشیده شد که مربیان در آن نشسته بودند.

ما اصلا نمی‌دانستیم چه اتفاقی رخ داده است و ناگهان دیدیم که یک دعوای شدید و جدی شکل گرفته. ناگهان آن روحیه عالی تیمی پرواز کرد و از تیم جدا شد. من به مربیان گفتم که دیگر تمام شد، دیگر تیمی وجود ندارد، نه الان و نه در نیمه نهایی جام ملت‌های آسیا، آن هم برابر تیمی که بسیار فیزیکی و بسیار مصمم بود.

این اتفاق کاملا ناگهانی بود. انگار که آنها بحثی داشتند اما ناگهان تبدیل به دعوا شد و کنترل شرایط از دست‌شان خارج شد. ما هرگز چیزی ندیدم که منجر به این اتفاق شود. در واقع برعکس بود. ما خیلی مثبت بودیم چون توانسته بودیم به سختی صعود کنیم و دیدارها را در لحظات آخر یا با پنالتی برده بودیم. انتظار نداشتیم که شرایط در مسیر اشتباهی پیش برود.

چیزی که واقعا باعث ناراحتی من شد این بود که این تیم و بازیکنان در آن لحظه بزرگترین فرصتی که احتمالا در تمام طول دوران فوتبال‌شان برای قهرمانی در جام ملت‌های آسیا داشتند از دست دادند. چون آنها خیلی نزدیک بودند. اگر این دعوا رخ نداده بود، ما می‌توانستیم اردن را بزنیم و در بازی فینال برابر تیم ملی قطر شانس قهرمانی داشتیم. من برای آنها متاسف هستیم که فرصت کسب چنین جام مهمی را از خودشان گرفتند.

چنین لحظاتی دوباره تکرار نخواهد شد. این چیزی است که سعی کردم آن شب به آنها توضیح دهم. من با همه آنها حرف زدم و به صورت شخصی و جداگانه با سون و لی کانگ این هم صحبت کردم و گفتم اجازه ندهید که این اتفاق جام را از شما بگیرد چون به سختی برایش تلاش کردید. شما سال‌ها منتظر ماندید تا کره جنوبی این فرصت را به دست آورد.

به سون گفتم این لحظه برای تو است، این جام ملت‌های تو است، تو کاپیتان کره جنوبی هستی و من می‌خواهم این جام را بالای سر ببری اما اتفاقی که با توجه به در رفتگی انگشت دست او رخ داد این بود که ما می‌دانستیم قرار نیست شرایط به این شکل پیش برود. این تیم دیگر توانایی بازی نداشت. شما نمی‌توانید چنین مشکلی را یک شبه حل کنید. این کار ماه‌ها و شاید یک یا دو سال زمان می‌برد.»

پس از این بازی و شکست برابر اردن بود که او از هدایت این تیم برکنار شد و در این باره به اتلتیک گفت: «در فرهنگ کره جنوبی یک نفر باید مسئولیت و تقصیرها را قبول کند و آنها ما را مسئول این دعوا و درگیری نشان دادند.»

یکی از انتقادهای مطرح شده از این مربی مربوط به خنده‌هایش پس از تساوی برابر مالزی و همچنین باخت برابر اردن بود. او در این باره اضافه کرد: «این بخشی از تجربه من است. وقتی به عنوان مربی تیم ملی کره جنوبی در دیداری شکست می‌خورید نباید به حریف تبریک بگویید و به آنها لبخند بزنید.

آنها چنین کاری انجام نمی‌دهند. با مربی حریف دست می‌دهند اما بسیار جدی و سپس از او دور می‌شوند. این چیزی است که پس از آن بازی به من گفتند و مشخصاً قبل از آن حرفی به من نزده بودند. این کاری نیست که آنها انجام بدهند. شما به عنوان یک مربی باید عذرخواه باشید و تقصیر را بپذیرید. حتی همین هم موضوع بزرگی است.

مردم در خیابان بسیار متفاوت هستند. وقتی به کره برگشتم و در خیابان‌های سئول قدم می‌زدم همه به سمتم می‌آمدند. مردم کره معمولا کسی را در آغوش نمی‌گیرند. آنها دست می‌دهند و فاصله‌شان را حفظ می‌کنند اما بسیار مهربان و مؤدب هستند. اما به خاطر این مسابقات و صعود به نیمه نهایی من را در آغوش گرفتند و گفتند مربی، ممنونیم! این جذاب‌ترین تورتمنت چند دهه اخیر بود.»

کلینزمن درباره تجربه حضورش در کشور کره ادامه داد: «مردم می‌گویند که من هیچ وقت نتوانستم با سبک زندگی کره جنوبی سازگار شوم. پاسخ من به چنین ادعایی این است که من سعی کردم با مسائل بسیاری سازگار شوم اما اگر می‌خواهید که من صددرصد همان کاری را انجام دهم که خودتان انجام می‌دهید، چرا مربی خارجی استخدام کردید؟

چرا کسی را به شکلی متفاوت با سبک نگاهی متفاوت می‌آورید؟ اگر می‌خواهید همه چیز به سبک و شیوه کره‌ای انجام شود، خیلی آسان‌تر است که یک مربی اهل کره جنوبی را انتخاب کنید، درست است؟ من مدام بین کره و اروپا در رفت و آمد بودم چون ۷۰ درصد بازیکنان در اروپا هستند.

این حرف مطرح شده بود که من هرگز در کره نبودم اما فکر می‌کنم تنها مربی خارجی تیم ملی کره جنوبی که به دیدارهای کالج و جوانان رفت من بودم. من کره را خیلی خیلی خوب می‌شناسم. آنجا کشوری فوق العاده برای دیدن است. آنها تکنولوژی خوبی دارند، غذاهای خوشمزه و تمیز و مردمی عالی دارند.