به گزارش افرنگ خبر /

یکی از کوهنوردان باسابقه ایران کوهنوردی را رشته‌ای سازماندهی نشده در ایران می‌داند که نیازمند همکاری و اقدام مشترک ارگان‌ها و سازمان‌های مختلف است.

کوهنوردی یکی از ورزش‌هایی است که در سال‌های اخیر خیلی مورد توجه قرار گرفته است و علاقمندان زیادی در قالب گروه‌ها یا باشگاه‌های مختلف، صعود به ارتفاعات را تجربه می‌کنند. با فرارسیدن فصل زمستان و علاقه کوهنوردان به صعود در این فصل حوادث مربوط به آن هم افزایش پیدا می‌کند و هر ساله تعدادی از هموطنانمان کشته می‌شوند. به تازگی هم پنج کوهنورد در ارتفاعات اشتران کوه به دلیل ریزش بهمن جان خود را از دست دادند.

ذبیح‌الله حمیدی، موسس و مسئول باشگاه کوهنوردی و سنگ نوردی اسپیلت با بیان اینکه کوهنوردانی که به اشتران‌کوه رفتند، کوهنوردان خوبی بودند که چنین صعودی داشتند، به ایسنا گفت: متاسفانه چنین موضوعی یک اندوه و تراژدی در ورزش ماست و هر چند وقت یکبار اتفاق می‌افتد. یک کوهنورد معروف به اسم رینهولد مسنر می‌گوید، کوهنوردی جدی آن است که خطر مرگ در آن باشد اما هیچکس برای مردن به کوه نمی‌رود.

او به اقبال عمومی از این رشته و لزوم آموزش کوهنوردی اشاره و بیان کرد: کوهنوردی در چند سال اخیر خیلی مورد اقبال مردم به ویژه نسل جوان قرار گرفته است و باشگاه‌ها باید به آنها آموزش بدهند اما باشگاه‌ها به دلیل عدم حمایت هیچ ارگانی محدودیت‌های زیادی دارند و تعدادشان هم کم است. به همین دلیل نمی‌توانند آموزش‌های خود را به شکل مناسب به جامعه کوهنوردی انتقال بدهند. باشگاه‌ها باید در مراکز استان‌ها زیاد باشند و متولی آن هم فدراسیون کوهنوردی است. البته فدراسیون وظایف ستادی مختلفی برعهده دارد که در صورت داشتن بودجه و همکاری سایر سازمان‌ها می‌تواند چنین مسائلی را ساماندهی کند.

این کوهنورد باسابقه مشکل اصلی چنین اتفاقاتی را سازماندهی نشدن ورزش کوهنوردی دانست و تاکید کرد: این ورزش به حال خود رها شده است. بخش‌های مختلفی مثل وزارت ورزش، هلال احمر، فدراسیون کوهنوردی و استاندار و بخش‌دار نقش دارند و کسی گردن نمی‌گیرد. بنابراین باید بخش‌ها و سازمان‌هایی تشکیل شود که نگهدارنده کوه‌ها و افرادی باشند که به کوه می‌روند.

چرا مثل کلیمانجارو از دماوند و سبلان محافظت نمی‌کنیم؟

او افزود: در آفریقا کوهی به اسم کلیمانجارو داریم که بسیار زیبا و مهم است. به همین دلیل دولت تانزانیا با همکاری یونسکو از آن حفاظت می‌کنند اما برای کوه‌های معروف ما مثل دماوند، سبلان، علم‌کوه چنین برنامه‌ای وجود دارد؟ بودجه، نفر و از همه مهمتر اراده‌ای برای این کار وجود ندارد. این اراده باید از سمت مسئولان بالا مثل وزرا، نماینده‌های مجلس و سازمان‌ها بیاید.

حمیدی به نقش مردم در پیشگیر ی از این حوادث اشاره کرد و گفت: مردم باید یکسری آموزش‌ها ببیند. نمی‌شود جلوی کوه رفتن‌شان را گرفت اما می‌توان فرهنگ‌سازی کرد. مشکل یکی، دو تا نیست. مجله‌ای به اسم کوه داشتیم که سال‌ها چاپ شد اما به دلیل کمبود بودجه متوقف شد. من باشگاه را با کمک اعضا می‌چرخانم و کسی به ما کمک نمی‌کند. حدود ۸۷۰ نفر را تعلیم داده‌ایم که حداقل یک مبحث کوهنوردی را یاد گرفته‌اند. با این حال کوهنوردی ورزشی بسیار پردامنه است و باید آموزش دید.